Δίσεκτο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το έτος που διανύουμε. Ο «κουτσοφλέβαρος» φέτος είναι λιγότερο κουτσός, μιας και θα 'χει 29 ημέρες. Θα 'λεγε κανείς πως ο χρόνος έχει συμμαχήσει φέτος με τους (Παπα)δημίους μας· κάτι οι γιορτές που πέφτουν κυριακάτικα, κάτι η επιμήκυνση του Φλεβάρη (πάει μαζί με την επιμήκυνση του χρέους), ώστε να 'ρχεται στον νου το γνωστό ανέκδοτο, που κάποιος ρωτάει έναν γνωστό του: «Είναι καλός ο μισθός σου;» κι αυτός του απαντάει: Καλός είναι. Ο μήνας είναι λίγο μακρύς!».
Σήμερα θα αφήσω όμως τα πολιτικά, δεν θα ασχοληθώ ούτε με τα γλωσσικά, αλλά με τα λαογραφικά. Η λαογραφία μας θέλει τον εορταζόμενο κάθε τέσσερα χρόνια, στις 29 Φεβρουαρίου, Άγιο Κασσιανό να είναι τεμπέλης και ζηλιάρης. Ζηλεύοντας τη δόξα άλλων αγίων και τα αφιερώματα σ' αυτούς (κυρίως η λαογραφία αναφέρει τον Άγιο Νικόλαο, τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Δημήτριο), διαμαρτυρήθηκε στον Θεό, κι αυτός τον τιμώρησε να γιορτάζει κάθε τέσσερα χρόνια! Εδώ παραθέτω μια λόγια εκδοχή αυτής της παράδοσης, γραμμένη από ανώνυμο στο σατιρικό ετήσιο περιοδικό της Πόλης, το «ΣΑΤΑΝ», το 1914, τότε που υπήρχε εκεί ζωντανό και ακμαίο ελληνικό στοιχείο. Διατήρησα την ορθογραφία του πρωτοτύπου, εκτός από τους τύπους της υποτακτικής (να έχη κ.λπ.) και τα «τούπε» κ.λπ., που γίνονται «του 'πε» κ.λπ., όπως απαιτεί η σύγχρονη ορθογραφία. Και βέβαια, μονοτόνισα το κείμενο. Απολαύστε το, συν τοις άλλοις σατιρίζει τους δικηγόρους:
Μια δίκη στον Παράδεισο
Ο Άγιος Κασσιανός περνούσε στον Παράδεισο ζωή χαρισάμενη. Όπως όλοι οι άλλοι άγιοι, έτσι κι αυτός είχε το ιδιαίτερο κελλί και τον ιδιαίτερόν του άγγελο που τον υπηρετούσε, η μόνη του δε δουλειά ήτο να πηγαίνει κάθε πρωί μαζύ με τους άλλους Παραδεισίτας προ του Θρόνου του Θεού και να τον προσκυνάει, ψάλλων κι αυτός με τους λοιπούς και με τα τάγματα και τα συντάγματα των Χερουβείμ και των Σεραφείμ τον εωθινόν αίνον προς τον Παντοκράτορα. Όλον τον άλλον χρόνον τον περνούσε εις ζέφκι ατελείωτο, γυρνών εδώ κι εκεί του ωραίου Παραδείσου.
Μια μέρα όμως, εκεί που εκάθητο σιμά στην θύρα του Παραδείσου κι έπαιζε το κομβολόγι του, νά σου και περνά απ' εμπρός του ο Άγιος Πέτρος, ο κλειδούχος των πυλών της Εδέμ.