Παρασκευή, Ιανουαρίου 22, 2016

Μόσχα: Η Τουρκία ενισχύει τους τζιχαντιστές ενόψει των επικείμενων συνομιλιών για τη Συρία


Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών: Ισλαμιστές μαχητές στο Χαλέπι έλαβαν ενισχύσεις από την Τουρκία

Αναδημοσίευση από rt.com - Χρόνος δημοσίευσης: 21 Ιαν. 2016 12:25



Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας ανάφερε ότι οι τρομοκράτες έχουν εντείνει τη δραστηριότητά τους ενόψει των ενδοσυριακών συνομιλιών της επόμενης εβδομάδας, ενώ οι αντάρτες στη συριακή επαρχία του Χαλεπιού λαμβάνουν ενισχύσεις από την Τουρκία.

Οι πολυαναμενόμενες συνομιλίες μεταξύ της συριακής κυβέρνησης και διαφόρων αντιπολιτευτικών ομάδων προγραμματίζονται να διεξαχθούν στην ελβετική πόλη της Γενεύης στις 25 Ιανουαρίου.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 18, 2016

Ποιον υπηρετεί το «CHARLIE HEBDO»;


Κάποτε, σχεδόν πριν από τέσσερα χρόνια, όταν στο ιστολόγιο αυτό δεχόμουνα σχόλια, τότε συνήθιζα κι εγώ να σχολιάζω σε “φιλικά” ιστολόγια. (Τα εισαγωγικά, επειδή η εκτίμηση της φιλικότητας, αλλά και η φιλία καθαυτή, έχουν εν προκειμένω μονόπλευρο χαρακτήρα, δηλαδή πραγματοποιούνται και αναπτύσσονται από τη δική μου μονάχα μεριά, ερήμην του αποδέκτη τών, μ’ αυτή την έννοια, “φιλικών” ενεργειών μου, ανεξαρτήτως μάλιστα του κατά πόσο γνωρίζω —που συνήθως δεν γνωρίζω— το φυσικό πρόσωπο με το οποίο συνδιαλέγομαι.) Κάποια φορά λοιπόν τότε, είχα σχολιάσει στο ιστολόγιο κάποιας διαδικτυακής “φίλης” μιαν όμορφη ανάρτησή της, αρκετά ποιητική, που εξυμνούσε κάποιον αγαπημένο της, εφηβική της αγάπη, αν θυμάμαι καλά, που όμως δεν είχε ακόμη σβήσει. Για τη φίλη (βάζετε τα εισαγωγικά εσείς) αυτή γνώριζα, από το ιστολόγιό της, ότι ήταν της ηλικίας μου (60βάλε), από δεκαετίες παντρεμένη, με μεγάλα παιδιά και με σύζυγο, στον οποίο πολλές φορές αναφερόταν με τρυφερότητα και αγάπη. Ε, τι πιο φυσικό από το να θεωρήσω ότι ο αγαπημένος της προκείμενης ανάρτησης και ο σύζυγος ταυτίζονταν, και —ακόμη χειρότερα— να χτίσω το σχόλιό μου πάνω σ’ αυτή τη βεβαιότητα, για να εισπράξω την αναπάντεχη απάντησή της, δοσμένη βέβαια με πολλή ευγένεια, τακτ και συγκαταβατικότητα, ότι… διαφορετική ήταν η πραγματικότητα!

Όταν κάποιος δημιουργεί κάτι, οτιδήποτε, το οποίο το αφήνει στη συνέχεια ασυνόδευτο σε δημόσια έκθεση και πρόσβαση, είτε αυτό είναι μια ανάρτηση ή, έστω, ένα απλό σχόλιο σε μπλογκ, είτε ακόμη ένα τιτίβισμα ή σκούντημα ή δεν ξέρω τι άλλο σε κάποιο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είτε είναι ένα βιβλίο, πεζογράφημα ή ποίημα, είτε είναι ένα ζωγραφικό έργο ή μια μουσική σύνθεση, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να έχει φροντίσει να έχει εφοδιάσει το έργο του με ό,τι χρειάζεται, ώστε αυτός που θα έλθει σε επαφή μαζί του να μην το ερμηνεύσει κατά τρόπο που δεν θα επιθυμούσε ο δημιουργός του. Συνήθως το ίδιο το έργο είναι αυτοτελές, δηλαδή από μόνο του δεν οδηγεί σε ανεπιθύμητες για τον δημιουργό του ερμηνείες. Προσοχή! Μπορεί να οδηγεί σε πολλαπλές ερμηνείες, να έχει πολλαπλές αναγνώσεις, αλλά ο δημιουργός σίγουρα πρέπει πάντα να μεριμνά —ως επιμελής και προνοητικός— ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κάποια από τις ενδεχόμενες εναλλακτικές αναγνώσεις του έργου του να είναι ανεπιθύμητη γι’ αυτόν. Στην ανάγκη, εάν δεν μπορεί διαφορετικά, φροντίζει να συνοδέψει το έργο του μ’ έναν επεξηγηματικό πρόλογο, μια δήλωση έστω ή κάτι παρόμοιο.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 14, 2016

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ: Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν για το θέμα της «Eldorado»



Με μεγάλο ζήλο επιχειρούν τα ΜΜΕ, τόσο αυτά που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αυτά που τον αντιπολιτεύονται, να διαστρεβλώσουν τη θέση του ΚΚΕ για τα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές. Και μάλιστα δίνουν εκατέρωθεν τις δικές τους ερμηνείες, για τους δικούς τους επιμέρους πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους (αφού στα πολλά συγκλίνουν και ταυτίζονται). Όμως και οι δυο λένε ψέματα συνειδητά και δεν θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, γιατί ως γνωστόν η πραγματικότητα και η αλήθεια είναι μία και μόνο μία.

Τετάρτη, Ιανουαρίου 13, 2016

Αγγέλα - Μέρος 2ο


Εισαγωγή: Έγραψα σ' ένα κείμενο ό,τι θεώρησα σπουδαίο και αξιόλογο να αποτυπώσω, όπως μπόρεσα, στο χαρτί από τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν στην πρώτη, πριν από λίγες μέρες, επαφή μου με το έργο «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, εξ αφορμής της επιλογής του έργου αυτού από τη θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γυναικών Πειραιά «Η ΠΡΟΟΔΟΣ». Λόγω της έκτασής του, το κείμενο δημοσιεύεται σε δύο δόσεις. Χτες δημοσιεύτηκε το 1ο μέρος (ακολουθήστε τον σύνδεσμο: http://l-d-papadeas.blogspot.gr/2016/01/1.html). Αισθάνομαι, όπως έγραψα και χτες, ότι ανακάλυψα ένα διαμαντάκι, που αγνοούσα την ύπαρξή του, γι’ αυτό θέλω ό,τι αποτύπωσα στο χαρτί να το ανεβάσω στην μπλογκόσφαιρα και να το μοιραστώ μαζί σας. Καλή ανάγνωση!

Θέατρο

Γιώργου Σεβαστίκογλου:   Αγγέλα

Κοινωνικό δράμα σε 7 εικόνες

Γράφει ο Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας

Μέρος 2ο (τελευταίο)

Το έργο τελειώνει χωρίς η Αγγέλα να πάρει απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημά της αν θα ζήσει ο Λάμπρος της ή όχι. Η ίδια εκφράζει την επιθυμία της λέγοντας, ουρλιάζοντας: Θα ζήσει! Ωστόσο ο γιατρός (αυτός που θα μπορούσε να γνωρίζει) δεν τη διαβεβαιώνει γι’ αυτό. Η αγωνία παραμένει… Επειδή όμως, όπως ήδη είπαμε, το έργο δεν προορίζεται να ιδωθεί επίπεδα αλλά σε επίπεδα, νά ποια η ανάγνωσή του σε άλλο επίπεδο: Η «Αγγέλα» (το έργο) είναι η Ελλάδα. Η υπηρέτρια Αγγέλα είναι ο λαϊκός άνθρωπος που μισεί το σύστημα εξουσίας (τον Στράτο), λατρεύει τον λαό (τον Λάμπρο) που αντιστέκεται και μάχεται το σύστημα εξουσίας, χωρίς όμως η ίδια να διαθέτει το ανάστημα να σταθεί ανυπότακτος πολέμιος του συστήματος, όπως στέκεται ο Λάμπρος της (συμβολικό το όνομα! - ο Λάμπρος συμβολίζει την ελπίδα της Ελλάδας)· η Αγγέλα (επίσης συμβολικό το όνομα!) ελίσσεται, συμβιβάζεται, αναδιπλώνεται, δεν φτάνει στα άκρα, μέχρι δηλαδή να θυσιάσει την προσωπική της ευτυχία για χάρη του αγώνα. Η Αγγέλα ωστόσο αγωνιά για την τύχη του λαού που αντιστέκεται, και αναρωτιέται αν θ’ ανθίσει το όνειρο, αν θα ζήσει η Ελλάδα των ανθρώπων του λαού. Ποιος όμως να της απαντήσει, και τι;

Φυσικά, ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, αφού μεταφέρει επί σκηνής μια σύγχρονη αστική ιστορία, που βέβαια παραπέμπει ευθέως στη σύγχρονη των χρόνων που γράφτηκε το έργο Ιστορία της πατρίδας μας, αν είχε αποτολμήσει να δώσει απάντηση, θα είχε κυριολεκτικά αποτολμήσει να προφητέψει την εξέλιξη της Ιστορίας. Όχι πως ως λογοτέχνης δεν δικαιούταν να το πράξει. Απλώς δεν το επέλεξε. Ή, μάλλον, προσφυώς δεν το επέλεξε. Και η Ιστορία η ίδια δικαίωσε την επιλογή του αυτή, ενώ, από την άλλη, αυτή η σοφή επιλογή ήρθε να προστεθεί στις υπόλοιπες αρετές του κειμένου και να συνηγορήσει και αυτή στην ανάδειξη της διαχρονικότητας του έργου, ως έργου κλασικού της νεοελληνικής δραματουργίας.

Τρίτη, Ιανουαρίου 12, 2016

Αγγέλα - Μέρος 1ο


Εισαγωγή: Το κείμενο που ακολουθεί είναι ό,τι θεώρησα σπουδαίο και αξιόλογο να αποτυπώσω, όπως μπόρεσα, στο χαρτί από τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν στην πρώτη, πριν από λίγες μέρες, επαφή μου με το έργο «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, εξ αφορμής της επιλογής του έργου αυτού από τη θεατρική ομάδα του Συλλόγου Γυναικών Πειραιά «Η ΠΡΟΟΔΟΣ». Αισθάνομαι ότι ανακάλυψα ένα διαμαντάκι, που αγνοούσα την ύπαρξή του, γι’ αυτό θέλω ό,τι αποτύπωσα στο χαρτί να το ανεβάσω στην μπλογκόσφαιρα και να το μοιραστώ μαζί σας. Λόγω της έκτασής του, θ’ ανέβει σε δύο δόσεις. Καλή ανάγνωση!

Θέατρο

Γιώργου Σεβαστίκογλου:   Αγγέλα

Κοινωνικό δράμα σε 7 εικόνες

Γράφει ο Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας

Μέρος 1ο

Το έργο «Αγγέλα» γράφτηκε από τον Γιώργο Σεβαστίκογλου στη Μόσχα το καλοκαίρι του 1957 και πρωτοπαίχτηκε τον επόμενο χρόνο στο θέατρο Βαχτάνγκοφ της πόλης. Ο συγγραφέας, στερημένος την ελληνική ιθαγένεια και διωκόμενος από το ελληνικό κράτος της μετεμφυλιακής μισαλλοδοξίας για την ιδεολογία του, τη συμμετοχή και τη δράση του στην Αντίσταση και στον Εμφύλιο, είχε καταφύγει στη Σοβιετική Ένωση, όπου έζησε αυτοεξόριστος από το 1949 έως το 1965. (Εδώ, στο αφιέρωμα του «Ριζοσπάστη» για τα 90 χρόνια από τη γέννηση του Γιώργου Σεβαστίκογλου, μπορείτε να δείτε αρκετά βιογραφικά στοιχεία γι’ αυτόν τον εξαίρετο σκηνοθέτη, συγγραφέα, μεταφραστή, διανοούμενο, αγωνιστή). Αργότερα η «Αγγέλα» παίχτηκε και σε άλλα θέατρα στη Σοβιετική Ένωση, την Τσεχοσλοβακία και τη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά τη χειμερινή θεατρική περίοδο 1964-65 από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία του Κάρολου Κουν.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 11, 2016

Αθλιότητα: «Καπνιστός πιλότος»!...


Μπαρ στο Κίεβο αναπαριστά στην πίστα την εκτέλεση του Ρώσου πιλότου ως μέρος θεματικού πάρτι "Πισώπλατη Μαχαιριά" (ΒΙΝΤΕΟ)

Αναδημοσίευση από rt.com - Χρόνος δημοσίευσης: 11 Ιαν. 2016 05:51



Ένα θεματικό πάρτι σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στο Κίεβο εγκωμίασε την κατάρριψη από την Τουρκία του ρωσικού τζετ κοντά στη συριακή μεθόριο. Στους προσκαλεσμένους της εκδήλωσης προσφέρθηκε σνακ «καπνιστός πιλότος» και το θέαμα μιας εικονικής εκτέλεσης υπό τη συνοδεία μελωδιών που χρησιμοποιούνται στα προπαγανδιστικά βίντεο του Ισλαμικού Κράτους.

Καθώς η Ουκρανία με τον ερχομό του νέου έτους βρέθηκε ένα βήμα πιο κοντά στην αδυναμία εκπλήρωσης των οικονομικών της υποχρεώσεων, και με δυσοίωνες προοπτικές για το μέλλον, οι διοργανωτές της εορταστικής εκδήλωσης βρήκαν λόγο για να πανηγυρίσουν.

Σάββατο, Ιανουαρίου 09, 2016

Περί πολέμου...



Φέτος ή, μάλλον, και φέτος —καθότι δεν μου συμβαίνει για πρώτη φορά, το αντίθετο, θα έλεγα, τα τελευταία χρόνια— προτίμησα να σιωπήσω στο ιστολόγιο (και όπου αλλού με…έπαιρνε!) παρά να διατυπώσω καθηκοντολογικώ ή, έστω, κοσμικώ τω τρόπω, συμμορφωνόμενος με την εθιμική συμπεριφορά των ημερών, ευχές για τον καινούργιο χρόνο. Βλέπετε, όταν κανείς είναι ορθολογιστής του κερατά, αρνιέται να δεχθεί ότι οι ευχές είναι δυνατόν να έχουν οποιαδήποτε συμβολή στη διαμόρφωση της πορείας των πραγμάτων. Αν ήταν έτσι… ποιος τη χάρη μας! Ευχές δώστε με το τσουβάλι, και μη σας νοιάζει ούτε η κρίση ούτε τα μέτρα… Ούτε να τρέχεις σε συλλαλητήρια και διαδηλώσεις να φωνάζεις, και να τρως και τα χημικά στη μούρη και τις… ψιλές στην πλάτη —ή κατακέφαλα…

Με άλλα λόγια, αισθάνομαι ότι μπορώ αβίαστα να ευχηθώ κάτι (να γίνει) εάν και εφόσον το θεωρώ πιθανό, δυνατό, εφικτό, με βάση τα πραγματικά, τα αντικειμενικά δεδομένα. Στην ενάντια περίπτωση που κάτι το θεωρώ απίθανο, αδύνατο, ανέφικτο, τότε αν το ευχόμουν θα ήταν σαν να υποκρινόμουνα, να παρέβλεπα δηλαδή τα αντικειμενικά δεδομένα, ή να προσδοκούσα να αλλάξουν τα πράγματα με τη μεταφυσική δύναμη της ευχής! Βέβαια, αυτός ο προβληματισμός μου το πρόβλημά μου, αν θέλετε) αναφέρεται κυρίως στις ευχές μέσω αυτού του ιστολογίου, όπου έχω κατά νου το είδος των ευχών που θα μπορούσα (και θα ήθελα) να δώσω, όπως, για παράδειγμα, «Καλή χρονιά για τους εργαζόμενους»(!) ή «Νίκες και κατακτήσεις για τους εργαζόμενους»(!) κ.λπ. Θα έλεγα αυτές τις ευχές και θα φαρμακωνόμουνα… Κάπως διαφορετικά είναι τα πράγματα στον επαγγελματικό, φιλικό ή οικογενειακό περίγυρο· πιο απλά ή πιο εύκολα. Εκεί, να ευχηθώ «Καλή πρόοδο» στα μαθητούδια ή, έστω, μιας κι εν προκειμένω θα σκέπτομαι ότι γι' αυτό απαιτείται η συνδρομή μεταφυσικών δυνάμεων (Υψίστου και θεραπόντων Αγίων) παρά του ανεπαρκέστατου έως ανύπαρκτου Συστήματος Υγείας, να ευχηθώ «Με υγεία».