Προς Κουτορνιθίους

Προς Κουτορνιθίους επιστολής Φαύλου το ανάγνωσμα πρόσχωμεν! Στον «Ριζοσπάστη» του Σαββάτου 28/4 διαβάζουμε:

«Ορθόδοξες» παγίδες…

Κοινές αγωνίες με το μεγάλο κεφάλαιο, που τρέμει μπροστά στην οργάνωση των εργατών κόντρα στην εξουσία και την αρπαγή του πλούτου που τους ανήκει, μοιράζονται οι δυνάμεις της «Ορθόδοξης Χριστιανικής Νεολαίας Αθηνών», η οποία ανακάλυψε πως «ο κομμουνισμός δεν έχει καμία σχέση με τη δημοκρατία, περιορίζει την ελευθερία σε ασύλληπτο βαθμό». Και πώς το τεκμηριώνει αυτό; Παραθέτοντας διαπιστώσεις "μαρξιστών" πρώτων… στον αντικομμουνισμό, διαπιστώνοντας πως «ο Χίτλερ με όλη του τη μανία, ούτε τα μισά δεν έκανε», καταγγέλλοντας τη «θρησκεία του υλισμού» και συνολικά με έναν οχετό προσβλητικών για το λαό "συμπερασμάτων" (αφού ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζουν όσους ακούν την πρόταση του ΚΚΕ ως… χαζούς). Μεταξύ άλλων εκφράζει την έγνοια της επειδή «ο μπολσεβικισμός τα τελευταία χρόνια μέσω της ΚΝΕ απλώνει με ιδιάζουσα βουλιμία τα δίκτυα του επί της απληροφόρητης νεολαίας, χρησιμοποιώντας και τα γνωστά αντιπολεμικά - φιλεργατικά συλλαλητήρια μέσω του ΠΑΜΕ στου οποίου το όνομα και τις αφίσες δεν αναφέρεται ότι είναι κομμουνιστικό! (αυτό από μόνο του δείχνει τον ύπουλο χαρακτήρα τους)».

…για την «ελευθερία» και τη νεολαία

Πάντως, τέτοια ανησυχία για τη δυναμική της πρότασης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μόνο οι επιχειρηματίες και τα κόμματά τους έχουν… Ωστόσο, όποιος διαφωνεί με τις θέσεις και τη στρατηγική του ΚΚΕ μπορεί ανοιχτά και σταράτα να κάνει αντιπαράθεση. Και τότε να μιλήσουμε και για την «αληθινή δημοκρατία» και για την «αληθινή ελευθερία», να μιλήσουμε και για το αν αυτή μπορεί να υπάρξει στην κοινωνία όπου οι νέοι έχουν μισθούς 430 ευρώ ή 200 ευρώ για μερική απασχόληση (όταν βέβαια βρίσκουν δουλειά και όταν δεν τους απολύουν ή δε λήγουν οι συμβάσεις τους). Γιατί με τέτοια κατάσταση, σε λίγο οι νέοι δε θα μπορούν όχι οικογένεια να κάνουν αλλά ούτε… εξετάσεις αίματος. Πάντως, γι' αυτά τα προβλήματα των νέων, αυτή η «Ορθόδοξη Χριστιανική Νεολαία Αθηνών» δε βγάζει άχνα. Μήπως τελικά αυτά είναι μέρος της «ελευθερίας» που οραματίζεται για τους νέους;

Περίοδος κυοφορίας

Πριν από το Πάσχα, πιο συγκεκριμένα τη Μ. Τετάρτη, στις 11 τ' Απρίλη, διάβασα στο ιστολόγιο του φίλου Φάρου, στην ανάρτησή του με τίτλο «11 μέρες κενό;» την είδηση, ότι:
Ο κ. Παπαδήμος εισηγήθηκε στο υπουργικό συμβούλιο εκλογές την 6η Μάη και σύγκληση της νέας βουλής την… 17η Μάη 2012.
Ο φίλος Φάρος, αφού βάζει, δικαιολογημένα, τρία θαυμαστικά, δικά του, μετά από την είδηση, σχολιάζει:
Δηλαδή έντεκα (11) ολόκληρες μέρες μετά!
Γιατί τόσες μέρες μετά;
Τι θα κάνουν οι νεοεκλεγέντες βουλευτές 11 μέρες;
Τάβλι θα παίζουν;
Να σημειώσω ότι έστειλα σχετικό σχόλιο στη συγκεκριμένη ανάρτηση. Τώρα, αν αναρωτιέστε γιατί τα αναπαράγω όλα αυτά σήμερα εδώ, νά… Ένας λόγος είναι ότι περιέργως η είδηση αυτή, αν δεν κάνω λάθος (αν κάνω, συγγνώμη· δικαιολογήστε με κάπως λόγω της απομόνωσής μου εκείνες τις μέρες στα βουνά της Αρκαδίας, όπου μήτε εφημερίδα μήτε «902» μήτε διαδίκτυο ποτέ δεν έφτασαν), πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και όλων των ΜΜΕ, χωρίς να σχολιαστεί, συμπεριλαμβανομένων των Μέσων του ΚΚΕ, αλλά και του ίδιου του κόμματος. Ο δεύτερος λόγος είναι η επιθυμία μου να διατυπώσω κάποιες σκέψεις και κρίσεις μου σχετικά με αυτό το πρωτοφανές γεγονός, επιθυμία που την κάνει πιο ζωηρή αυτή ακριβώς η σιωπηρή αντιμετώπισή του.

Χαρακτηρίζω πρωτοφανές το γεγονός αυτό, ο απερχόμενος πρωθυπουργός να ορίζει πότε θα συγκληθεί η βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές που θα διενεργήσει η υπ' αυτόν κυβέρνηση, διότι δεν έχω υπόψη μου άλλη φορά να συνέβη κάτι τέτοιο. Αλλά δεν είναι μονάχα πρωτοφανές· είναι καθαρό ανοσιούργημα, με την έννοια της καταπάτησης κάθε κανόνα δεοντολογίας· ταυτόχρονα συνιστά βάναυση παραβίαση του συντάγματος. Καμία, απολύτως καμία αρμοδιότητα δεν έχει ένας απερχόμενος πρωθυπουργός, ουδέ και αυτός ο ελέω Παπούλια Παπαδήμιος, ο το σύνταγμα καταπατήσας, τον δε Παπούλιαν καταργήσας, και χρήματα ταις τραπέζαις Του δωρησάμενος, να επεμβαίνει στη λειτουργία της βουλής, του νομοθετικού σώματος της χώρας, του εκφραστή της μιας εκ των τριών διακεκριμένων —λέμε τώρα…— εξουσιών του αστικού κράτους, της νομοθετικής εξουσίας. Ο ίδιος ο Παπαδήμιος, ως πρωθυπουργός, ηγείται της κυβέρνησης, δηλαδή του εκφραστή μιας άλλης από τις τρεις διακεκριμένες —υποτίθεται, ξαναλέμε— εξουσίες, της εκτελεστικής εξουσίας. Γνωστό είναι βέβαια ότι οι αστοί δεν σέβονται (ούτε) τις αρχές λειτουργίας του δικού τους κράτους. Η διακηρυγμένη από τους ίδιους διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) έχει καταντήσει ανέκδοτο. Αλλά πια, τόσο έχουν χάσει το μέτρο των πράξεών τους; Τόσο λυμένα τα χέρια (και, συνακόλουθα, τη γλώσσα), τόση ασυδοσία χρειάζονται να έχει το ενεργούμενό τους; Και ο κυρ Παπούλιας τι ρόλο έχει αποδεχθεί για τον εαυτό του; Κι επειδή δεν πρόκειται για το άτομό του αλλά για το αξίωμα που κατέχει: ο κυρ Παπούλιας με ποιο δικαίωμα έχει εξευτελίσει το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας; Αλλά αυτά παθαίνει όποιος επιλέγει να έχει μάτια (και συνείδηση) για να βλέπει μονάχα τη μούτζα κάποιου παρελαύνοντα μαθητή. Μικρός, πολύ μικρός… Μα και επικίνδυνος!

Συνέχεια στις «Σκέψεις ενόψει της απεργίας των ναυτικών»

Θεώρησα απαραίτητο να δώσω το βήμα για ν' ακουστούν κάποιες φωνές ελπίδας, διαφορετικές από τα «κορακοειδή» που μας μαύρισαν την ψυχή στην πρωινή μου ανάρτηση «Σκέψεις ενόψει της απεργίας των ναυτικών». Αυτές οι φωνές δεν φτάνουν, βέβαια, στα κανάλια και στις εφημερίδες των μεγαλοεφοπλιστών και μεγαλοεργολάβων, των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου. Για την ακρίβεια, φτάνουν μεν, διότι τους έχουν σταλεί, αλλά δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Δείτε τις, διαβάστε τις εδώ.

Σκέψεις ενόψει της απεργίας των ναυτικών

Υπό την πίεση των εργαζομένων μελών της και των ταξικών σωματείων του χώρου, που επιζητούν την ανάπτυξη αγώνων με συνέπεια και συνέχεια προκειμένου το συνδικαλιστικό κίνημα να σταθεί φραγμός απέναντι στα αντεργατικά μέτρα που πλήττουν τους εργαζόμενους στα πλοία, η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ) αναγκάστηκε να εξαγγείλει 48ωρη απεργία για τη Μ. Τρίτη 10/4 και τη Μ. Τετάρτη 11/4. Η κυρία Μπίλντεμπεργκ, στο πλαίσιο των πιέσεων του κεφαλαίου (του εφοπλιστικού εν προκειμένω) να τσακιστεί κάθε φωνή αντίστασης, επιδίωξε, σε πολύωρη σύσκεψη με τους συνδικαλιστές της ΠΝΟ χτες, να ματαιωθεί η κινητοποίηση, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, τουλάχιστον μέχρι ώρας· κρατάω κάποια επιφύλαξη ως προς την τελική της στάση (θα αποφασιστεί σήμερα), διότι δεν μας έχουν συνηθίσει οι εργατοπατέρες της ομοσπονδίας σε αταλάντευτους ταξικούς αγώνες —κάθε άλλο. Ανεξαρτήτως των εξελίξεων στο θέμα της απεργίας ωστόσο (εύχομαι να μην υποστείλει η ΠΝΟ τη σημαία της κινητοποίησης και, κυρίως, εύχομαι η κινητοποίηση να φέρει καρπούς), στο σημείωμά μου αυτό δεν προτίθεμαι να σταθώ και να αναπτύξω τα αιτήματα και τους στόχους της απεργίας ούτε, αντιστοίχως, την πολιτική ή τα συγκεκριμένα μέτρα της κυβέρνησης που την προκαλούν· πολύ περισσότερο επομένως δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με το δικαιολογημένο ή μη της κινητοποίησης —μην παρεξηγηθώ, απολύτως δικαιολογημένη τη θεωρώ. Αυτά όλα έχουν αναλυθεί πολύπλευρα και διεξοδικά με πολύ καλύτερο τρόπο από αυτόν που θα μπορούσα εγώ, και οπωσδήποτε έγκαιρα, από ικανούς δημοσιογράφους, σχολιαστές, αναλυτές και ιστολόγους του κομμουνιστικού χώρου (αν περιμένατε ν' ασχοληθεί αυτό το ιστολόγιο με τον Πορτοσάλτε ή τον Πρετεντέρη, κάνατε λάθος· ψάξτε αλλού). Επιθυμία μου είναι να ξεδιπλώσω κάποιες σκέψεις μου γύρω από τον τρόπο που η κοινωνία αντιμετωπίζει την προκείμενη απεργία. Όπου υπό τον όρο «κοινωνία» εννοώ τόσο τους εργαζόμενους (προλετάριους), τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, όσο και συλλογικούς φορείς, όπως ενώσεις ξενοδόχων, τουριστικών γραφείων, κατοίκων νησιών, παραγωγών κ.λπ. Ασφαλώς ο όρος «κοινωνία» είναι ευρύτερος… μπορεί να θεωρηθεί ότι περιλαμβάνει και τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης), αλλά και διάφορους κραγμένους απολογητές του συστήματος. Δεν θ' ασχοληθώ με αυτή την κατηγορία των φερεφώνων της εξουσίας, από το στόμα των οποίων είναι στο ίδιο βαθμό προβλέψιμο τι θ' ακουστεί όσο είναι το «κρα» από το στόμα του κόρακα. Θ' ασχοληθώ λοιπόν με το μέρος εκείνο της κοινωνίας που μπορεί, που πρέπει, που θα περίμενε κανείς ν' αρθρώσει διαφορετικό λόγο από τα κορακοειδή, αλλά…

Δεν… σκάει!

Το ιστολόγιο θλίβεται για το απονενοημένο διάβημα στο οποίο οδηγήθηκε σήμερα στο Σύνταγμα ο συμπολίτης μας από την απανθρωπία του πολιτικού μας συστήματος. Σεβόμενο τη μνήμη του νεκρού, σιωπά, αν και πνίγεται από οργή και θέλει να φωνάξει. Ας το κάνει όμως κάποια άλλη στιγμή. Αρκετούς διερμηνείς, δοκησίσοφους ή αυθάδεις, απέκτησε ο δύστυχος συνάνθρωπός μας μεταθανατίως και αρκετά βέβηλα στόματα ενόχων μίλησαν αναιδώς σήμερα, προκαλώντας βάναυσα το λαϊκό αίσθημα. Δεν θα αντιπαρατεθούμε με λόγια μαζί τους εμείς που αποτίνουμε φόρο τιμής στον δικό μας άνθρωπο. Αλλιώς θ' απαντήσουμε, όταν και όπως πρέπει!

Όσο για τον τίτλο της ιστογραφής, ιδού ποιος «δεν σκάει» (δεν βγάζει τον σκασμό ή δεν χολοσκάει, δεν συγκινείται, είναι αναίσθητος, διαλέξτε, και τα δύο ταιριάζουν): Το φερέφωνο του κεφαλαίου, ο ΣΚΑΪ. Είναι ένα από τα «βέβηλα στόματα ενόχων» στα οποία αναφέρομαι παραπάνω.