Τετάρτη, Δεκεμβρίου 30, 2009

Κακιά ώρα…

Κατά πληροφορίες, μη διασταυρωμένες μέχρι στιγμής πλην από αξιόπιστες πηγές, η υπόθεση του τραγικού συμβάντος στο ελληνικό φορτηγό πλοίο «Aegean Wind», που στοίχισε τη ζωή σε τρεις έλληνες και έξι αλλοδαπούς ναυτικούς, ανατέθηκε στον 4ο ειδικό ανακριτή κο Ουτιδανό(*). Μάλιστα, οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι ο κος Ουτιδανός πρόκειται εντός της ημέρας να καλέσει για ανάκριση την κατηγορουμένη ως υπαίτιο της τραγωδίας (όπως έσπευσε με παρρησία περισσή και τόλμη αξιέπαινη να κατονομάσει ευθύς εξαρχής η βασική μάρτυρας κατηγορίας, υπουργός κα Λούκα Κατσέλη), την κα Κακιά Ώρα(**). Εικάζεται ότι η κατηγορουμένη θα ζητήσει, όπως συνηθίζεται, ολιγοήμερη προθεσμία προκειμένου να ετοιμάσει την απολογία της. Κατ' ασφαλείς πληροφορίες την υπεράσπιση της κατηγορουμένης την έχει αναλάβει ο γνωστός ποινικολόγος κος Μαύρος Γάτος. Άλλες πληροφορίες, όπως περί τελέσεως ευχελαίου στα γραφεία της πλοιοκτήτριας εταιρείας ή περί διαταγής των πλοιοκτητών προς τους κυβερνήτες των πλοίων τους να μεριμνήσουν ώστε να αναρτηθεί σε κατάλληλο μέρος της πλώρης μπλε χάντρα κατά της βασκανίας κ.τ.τ., ελέγχονται ως ανακριβείς.

Αρμόδιοι κύκλοι σημειώνουν πάντως ότι η Κακιά Ώρα έχει πολλάκις κατά το παρελθόν απασχολήσει τη Δικαιοσύνη για ανάλογα αδικήματα και μάλιστα όχι λίγες φορές έχει κριθεί τελεσιδίκως ένοχη και έχει τιμωρηθεί με βαρύτατες ποινές κάθειρξης. Είναι δε, επισημαίνουν οι ίδιοι κύκλοι, απορίας άξιον πώς προχτές, την ημέρα της τραγωδίας, βρέθηκε να κυκλοφορεί ελεύθερη. Ίσως φταίει το κακό μας συναπάντημα (με την κα Κατσέλη, αίφνης).

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

(*)Γνωστός με το ψευδώνυμο Ζοροτρανός κατά τις ημέρες της –πάλαι ποτέ– (παρ)ακμής του, όταν κορδωνόταν και φούσκωνε δυσανάλογα προς το εκτόπισμά του…

(**)Ανήμερα τα Χριστούγεννα, στις 18:15 και ενώ η πυρκαγιά στο πλοίο ήταν ακόμα σε πλήρη εξέλιξη, η αρμόδια υπουργός κα Λ. Κατσέλη με χαρισματική οξύνοια και απαράμιλλο θάρρος αποκάλυψε και στιγμάτισε τον βδελυρό εγκληματία: «Το σημερινό τραγικό συμβάν επιβεβαιώνει ότι ακόμα και ανήμερα των Χριστουγέννων ελλοχεύει ο κίνδυνος, η κακιά ώρα».

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 25, 2009

Πόσα θέλετε να μας τρελάνετε;


—Ποιος καλιγώνει τον ψύλλο;
—Μα… ο πεταλωτής (καλιγάς)! Μάλιστα, ορίστε δείγμα των ικανοτήτων του ανδρός, από την ενημέρωση (λέμε τώρα…) των πολιτικών συντακτών στις 22 Δεκεμβρίου 2009:
κ. Μακρυγιάννης (δημοσιογράφος): Πριν από 10 ημέρες ο πρωθυπουργός, κύριε εκπρόσωπε, είπε στις Βρυξέλλες ότι δεν θα επιβληθούν μέτρα σε μισθωτούς και συνταξιούχους, ότι το πρόβλημα δεν είναι ο μισθωτός, και πάει λέγοντας. Τρεις ημέρες μετά, στο Ζάππειο, ανακοίνωσε μέτρα όπως περικοπές κατά 10% των επιδομάτων και ενιαία φορολογική κλίμακα, κάτι που οδηγεί με αριθμούς σε μείωση των αμοιβών των εργαζομένων· στο Δημόσιο, για παράδειγμα, που συζητούμε, της τάξης του 4, 5, 6%, ανάλογα –εν πάση περιπτώσει, μόλις θα ξεκαθαρίσετε και αυτό, θα βρούμε και εμείς τα νούμερα επακριβώς. Τι μεσολάβησε γι` αυτή την τούμπα; Μήπως ήταν οι διεθνείς οίκοι ή κάτι άλλο; Γιατί έγινε όλη αυτή η στροφή;
κ. Πεταλωτής (πεταλωτής): Μια δικαιότερη στροφή στο φορολογικό σύστημα δεν συνεπάγεται και δεν σημαίνει περικοπή μισθών. Είναι πολύ πιο σύνθετο το ζήτημα. Όταν γνωρίζουμε ότι το φορολογικό μας σύστημα είναι άδικο, όταν ήδη έχουμε δεσμευτεί και προεκλογικά και μετεκλογικά ότι εμείς θα το αλλάξουμε, και ξεκινάμε να το αλλάζουμε. Είναι άλλο το θέμα ότι τα βάρη δεν θα τα πληρώσει ο απλός πολίτης και άλλο ότι κάνουμε πιο δίκαιο το φορολογικό σύστημα.(*)
κ. Θεοδωρόπουλος (δημοσιογράφος): Συγγνώμη, επί του θέματος: Ο κ. Παπακωνσταντίνου στο Λονδίνο, πρόσφατα, δήλωσε ότι η μείωση των επιδομάτων κατά 10% που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, ισοδυναμεί με ονομαστική μείωση των μισθών κατά 4%.
κ. Πεταλωτής: Αυτό, όμως, είναι ως αποτέλεσμα. Δεν είναι μείωση του μισθού.
κ. Θεοδωρόπουλος: Δεν είναι μείωση του μισθού αυτό;
κ. Πεταλωτής: Είναι κάτι διαφορετικό και έτσι πρέπει να κρίνεται.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 08, 2009

Υπέρ αδυνάτου (χαρτοφύλακα)


Αύριο θα πάρω τα πόδια μου (και λεωφορείο και μετρό) και θα πάω και πάλι στο ΘΕΜΙΔΟΣ ΜΕΛΑΝΟΝ, για πολλοστή φορά, προκειμένου ακούσια, σαν όμηρος, να λάβω μέρος στο νέο επεισόδιο της θρασοκωμωδίας «Τα Θ(λ)ηβερά Σκάνδαλα» –της γνωστής υπερπαραγωγής σε σενάριο και σκηνοθεσία Αλάριχου, που παίζεται σχεδόν 7 χρόνια τώρα, με πρωταγωνιστές πλήθος ασπόνδυλα της πανίδας που ενδημεί στα απραγεία, στα αρπαγεία, στα διχαστήρια και σε άλλους πρόσφορους χώρους. Εξυπακούεται ότι θα κουβαλήσω επί… σκηνής –όπως κάθε φορά– την αθωότητά μου, υπό την υλική της υπόσταση. Η άλλη, η άυλη, δεν μετράει εδώ. Αυτή μπορεί να γίνει αντιληπτή μονάχα από ανθρώπους, εφόσον έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τις έννοιες του δικαίου και της ηθικής. Τα ασπόνδυλα, ως κατώτερη μορφή ζωής, στερούνται παντελώς τέτοιας ικανότητας, και όχι μόνο. Γι' αυτό αυτά τα καημένα δεν είναι ούτε άδικα ούτε ανήθικα. Όμως τα άλλα ασπόνδυλα, σαν τα παραπάνω, αυτά που από παραξενιά της φύσης βρέθηκαν να έχουν ανθρώπινη μορφή, αυτά έχουν ασυζητητί διαρρήξει τις σχέσεις τους με το δίκαιο και την ηθική και κατά κανόνα –θαρρώ απαράβατο– είναι και άδικα και ανήθικα. Σιχαμεροί ανθρωποσκώληκες… Απέναντι σε δαύτους, αν η ατυχία (δηλαδή η προστυχιά κάποιων του είδους) σε υποχρεώσει να υπερασπιστείς την αθωότητά σου, δεν έχεις πολλές επιλογές· ίσως δεν έχεις καμία… Ε, τι να κάνεις τότε; Επιστρατεύεις μερικά κιλά χαρτούρα "αδιάσειστων τεκμηρίων" (μμμ! καλά!…), για να τα τρίψεις στη μούρη τους, όχι μπας και συγκινηθούν (τι λέτε τώρα!), αλλά έτσι, για την τιμή των όπλων, για να μην παραδοθείς αμαχητί, βρε αδερφέ! Σκατά δηλαδή. Στοιβάζεις τη χαρτούρα σε κατάλληλη τσάντα, τη ζαλώνεσαι, ρίχνεις μια τελευταία ματιά στον ρόλο σου (απολογία), τον έχεις μάθει πια, και ξεκινάς για να δώσεις την παράσταση.

Σας παρουσιάζω εδώ δύο αποκαλυπτικές φωτογραφίες της… αθωότητάς μου.


Αριστερά, η αθωότητά μου σε συσκευασία "γίγαντα" των 7 κιλών· δεξιά, σε πρακτική συσκευασία μόλις 250 γραμμαρίων!

Μέχρι και στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς κουβαλούσα –βλακωδώς, όπως κατάφερα, έστω καθυστερημένα, να αντιληφθώ– τη θεόβαρη συσκευασία της αθωότητάς μου, αυτήν αριστερά. Όμως… ανένηψα! Αποφάσισα αύριο να πάρω την πανάλαφρη δεξιά εκδοχή της, για τους ακόλουθους ορθούς και βάσιμους λόγους:

1. Έχω πεισθεί πλέον ότι η αθωότητά μου δεν έχει τόση βαρύτητα όση μού φαινόταν λογικό να έχει. Εξ άλλου έχω επίσης πεισθεί ότι σ' αυτή την άθλια υπόθεση ούτε η λογική κατέχει τη θέση που της αξίζει. Επομένως, 250 γραμμάρια και πολλά είναι!


2. Είναι ανόητο να δίνω μεγαλύτερη βαρύτητα στην αθωότητά μου απ' όση στην (εύθραυστη) υγεία της μέσης μου! Διότι αν μ' εγκαταλείψει η μέση μου θα ταβλιαστώ στο κρεβάτι, ανήμπορος να κινηθώ. Χωρίς τη μέση, λοιπόν, χάθηκα, ενώ χωρίς την αθωότητα… κάτι τρέχει στα γύφτικα!


3. Ο ελαφρύς χαρτοφύλακας ταιριάζει απόλυτα με την ανείπωτη ελαφρότητα που κυκλοφορεί ασύδοτη στην προκείμενη υπόθεση…