Δεν βλέπω που δεν βλέπω τηλεόραση τον υπόλοιπο χρόνο, τώρα, μες στο μεσοκαλόκαιρο, σχεδόν την ξέχασα ολότελα ευτυχώς! Βλέπετε, κάτι οι ζέστες, κάτι η θερινή ραστώνη, κάτι η φυγή από την τύρβη της πόλης και την κλεισούρα του διαμερίσματος, όλα αυτά διαμόρφωσαν ένα γενικότερο κλίμα πρόσφορο για
διακοπές εν γένει, μεταξύ αυτών και για τη διακοπή πολλών συνηθισμένων και μη (στις τελευταίες ανήκει η τηλεθέαση) δραστηριοτήτων μου, όχι κατ' ανάγκη κουραστικών ή επαχθών. Αντιθέτως, ακόμη και προσφιλείς μου δραστηριότητες περιέπεσαν σε
θερινή νάρκη, όπως μαρτυρεί, για παράδειγμα, η επί ενάμιση μήνα εγκατάλειψη του ιστολογίου μου.
Αλλά, όπως συμβαίνει πάντα, θέλει μεν ο παπάς ν' αγιάσει, μα τον αφήνουν οι διαβόλοι; Πάνω που είχα ξεχάσει πως υπάρχει αυτό το αναθεματισμένο χαζοκούτι κι ενώ, καθισμένος σ' ένα γραφικό παραθαλάσσιο ταβερνάκι, απολάμβανα με την ευχάριστη παρέα μου το σούρουπο και μαζί τους θαλασσινούς μεζέδες και το ουζάκι, να σου τον ο δαίμονας. Σκαρφαλωμένος, όλος αναίδεια και θράσος, σ' ένα αρμυρίκι λίγο πιο πέρα, στα δεξιά μου (όλα τα κακά, φαίνεται, από δεξιά έρχονται), άρχισε να ωρύεται. Εσπερινό δελτίο τιβίσεων γαρ. Φτου γαμώτο!