Η... «διαφορετική προσέγγιση»!

Από τον σημερινό «Ριζοσπάστη», αναδημοσιεύω μια είδηση που συνοδεύεται από μια φωτογραφία της οποίας η λεζάντα, σε συσχετισμό με την πόζα των κυρίων της φωτογραφίας, είναι όλα τα λεφτά!… Από αυτήν εμπνεύσθηκε ο… σκιτσογράφος του ιστολογίου (βλέπε στο τέλος).

Ανασχηματισμός εν μέσω κρίσης

Οι δύο υπουργοί (Μοντεπούρ —αριστερά— και Αμόν)

που έκαναν διαφορετική προσέγγιση

στο ζήτημα της διαχείρισης της κρίσης

και ήταν η αφορμή για νέο ανασχηματισμό της κυβέρνησης

ΠΑΡΙΣΙ.-- Σε ανασχηματισμό προχωρά σήμερα η κυβέρνηση της Γαλλίας μετά την απόφαση του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, να ζητήσει από τον πρωθυπουργό, Μανουέλ Βαλς, την παραίτηση όλης της κυβέρνησης. Αφορμή γι' αυτή την κίνηση ήταν οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας, Αρνό Μοντεμπούρ, που υποστηρίχτηκαν και από τον υπουργό Παιδείας, Μπενουά Αμόν, που έβλεπε κριτικά την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης γιατί «αυτή επιβάλλεται από τη Γερμανία». Πραγματική αιτία, η προσπάθεια να δοθεί μια νέα ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, που εξακολουθεί εδώ και αρκετά χρόνια να είναι βαλτωμένη.

Ποια ήταν όμως η αφορμή; Σε μια συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε το Σάββατο στην εφημερίδα «Le Monde», ο Μοντεμπούρ είχε πει: «Πρέπει να υψώσουμε τον τόνο. Η Γερμανία έχει πιαστεί στην παγίδα της πολιτικής της λιτότητας που έχει επιβάλει σε όλη την Ευρώπη», και διευκρίνισε «όταν λέω η Γερμανία, ομιλώ για τη γερμανική δεξιά που υποστηρίζει την (καγκελάριο) Αγκελα Μέρκελ. Η Γαλλία δεν έχει την τάση να ευθυγραμμίζεται με τα ιδεολογικά αξιώματα της γερμανικής δεξιάς». Αυτή η δήλωση ήταν, όπως λέγεται, η «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι». Το σχόλιο πηγής κοντά στον πρωθυπουργό, όπως μεταφέρθηκε από το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ήταν χαρακτηριστικό: «Θεωρείται πλέον ότι ξεπεράστηκαν τα όρια, ένας υπουργός Οικονομίας δεν μπορεί να εκφράζεται με τέτοιους όρους για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και για έναν Ευρωπαίο εταίρο όπως η Γερμανία».

Άνεργε, μην ανησυχείς, έρχονται οι ΕΟΖ!

Το ΠΑΜΕ σχολίασε ως εξής πρόσφατα δημοσιεύματα αναφορικά με τη δρομολόγηση της δημιουργίας των αποκαλούμενων «Ειδικών Οικονομικών Ζωνών» (ΕΟΖ) (Δημοσιεύτηκε στις 14 Αυγ. '14 στη διαδικτυακή πύλη 902.gr):

ΠΑΜΕ: Σχόλιο για τις «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες»

Ντόπια και ξένα μονοπώλια δεν ικανοποιούνται με όσα μέτρα έχουν πάρει μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις και η ΕΕ για να έχουν τσάμπα εργατική δύναμη.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Tύπο δρομολογούνται να δημιουργηθούν ειδικές οικονομικές ζώνες (ΕΟΖ), οι οποίες θα καθοριστούν με κριτήρια και τα κέντρα υποδοχής μεταναστών, όπως ονομάζουν τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Μία υπεύθυνη πολιτεία…

«Ο λαός βγαίνει χαμένος» είναι ο τίτλος του κεντρικού σχολίου του σημερινού «Ριζοσπάστη»: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8064979&publDate=12/8/2014. Και ξέρετε γιατί; Διότι ο λαός αυτός έχει την αγαθή τύχη να ζει σε μια πολιτεία που είναι… υπεύθυνη, όπου η έννοια της υπευθυνότητας έχει αυθεντικό ερμηνευτή την οπωσδήποτε τουλάχιστον εξίσου υπεύθυνη (τι λέμε τώρα!) κυβέρνησή της. Πώς γίνεται αυτό; Διαβάστε παρακάτω το σχόλιο της εφημερίδας και ύστερα… ας μου επιτραπεί να προσθέσω κι εγώ μια πινελιά σχολίου. Μονάχα, τώρα που το βλέπω, να διευκρινήσω κάτι, για τον φόβο κάποιας ενδεχόμενης παρερμηνείας: Αυτό το «αγαθή τύχη», το καταλαβαίνετε ασφαλώς ότι το μεν «αγαθή» είναι ειρωνικό, το δε «τύχη» τρόπος του λέγειν· δεν έχει δουλειά η μεταφυσική για πράγματα που τα καθορίζουμε εμείς, σωστά;

Ο λαός βγαίνει χαμένος

«Μία υπεύθυνη πολιτεία δεν καθορίζει την εξωτερική πολιτική με βάση κάποια φορτία ροδάκινου», δήλωσε χτες η κυβερνητική εκπρόσωπος, συμπληρώνοντας προηγούμενη δήλωσή της σύμφωνα με την οποία και «η Ρωσία αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα ως μέλος της ΕΕ δεν μπορεί να απαρνηθεί τη συμμαχία στην οποία ανήκει και να κάνει δική της πολιτική». `Η, με τα λόγια πάντα της κυβερνητικής εκπροσώπου, «υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο να λυθεί το πρόβλημα των αγροτών και να αλλάξουμε συμμάχους» (…) Η Ελλάδα ακολουθεί την εξωτερική πολιτική της ΕΕ και «δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις συμμαχίες της στο δυτικό στρατόπεδο». Σωστά τα λέει από τη σκοπιά των συμφερόντων που υπηρετεί η εκπρόσωπος. Αυτοί που πρέπει να αναρωτηθούν είναι οι φτωχοί παραγωγοί «αθροίζοντας» τις τελευταίες εξελίξεις σε όλη την προηγούμενη πείρα τους από την πολιτική της ΕΕ, την ΚΑΠ. Να σκεφτούν ότι βγαίνουν χαμένοι από τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Ωμά και κυνικά η κυβέρνηση δηλώνει πως πάνω από τα οξυμένα προβλήματα των φτωχών αγροτών —που γέννησαν αυτές οι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου— υπάρχουν τα συμφέροντα των καπιταλιστικών επιχειρηματικών ομίλων, που επιβάλλουν —με όποιο κόστος για το λαό— συμπόρευση με την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Η καταστροφή που απειλεί τους φτωχούς αγρότες από το εμπάργκο της Ρωσίας δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Απορρέει από την επέμβαση της ΕΕ και των ΗΠΑ στην Ουκρανία, επέμβαση που στηρίζει η ελληνική κυβέρνηση. Η ευθύνη της κυβέρνησης παραμένει όσο δε διαχωρίζει τη θέση της από τα μέτρα της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία και όσο δε σχεδιάζει μέτρα στήριξης των φτωχών αγροτών, με αποζημιώσεις σε τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους. Παζάρια που θα γίνουν για λογαριασμό μεγαλεμπόρων και μεγαλοεπιχειρηματιών των εξαγωγών δεν πρόκειται να ευνοήσουν το φτωχό αγρότη.

«Πήγαινε στη Γάζα, δες ο ίδιος»

Για άλλη μία φορά αναδημοσιεύω μεταφρασμένο από μένα ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο «Πήγαινε στη Γάζα, δες ο ίδιος» του Ισραηλινού δημοσιογράφου Gideon Levy, που δημοσιεύτηκε στις 10 Αυγούστου 2014 στην εφημερίδα «Χαάρετζ». Η μετάφραση έγινε από την αγγλόφωνη έκδοση της εφημερίδας. Στο τέλος σχολιάζω.

Πήγαινε στη Γάζα, δες ο ίδιος

Αν αφήσουμε κατά μέρος την εμπάθεια, μπορούμε να κατανοήσουμε τους Παλαιστίνιους. Δίχως εμπάθεια, ακόμη και κάποια από τα αιτήματα της Χαμάς θα μπορούσε ν’ ακουστούν εύλογα και δικαιολογημένα.

Του Γκίντεον Λεβί, «Χαάρετζ»

10 Αυγούστου 2014

Μπορούμε άραγε να διεξαγάγουμε μια συζήτηση, οσοδήποτε σύντομη, που να μην είναι διαποτισμένη με φαρμακερό μίσος; Μπορούμε να αφήσουμε για μια στιγμή κατά μέρος την απανθρωποποίηση και τη δαιμονοποίηση των Παλαιστινίων και να μιλήσουμε ψύχραιμα για δικαιοσύνη, παραμερίζοντας τον ρατσισμό; Είναι ζωτικής σημασίας να το προσπαθήσουμε.

Αν αφήσουμε κατά μέρος την εμπάθεια, μπορούμε να κατανοήσουμε τους Παλαιστίνιους. Δίχως εμπάθεια, ακόμη και κάποια από τα αιτήματα της Χαμάς θα μπορούσε ν’ ακουστούν εύλογα και δικαιολογημένα. Μια τέτοια ορθολογική συζήτηση θα οδηγούσε κάθε άνθρωπο καλής θέλησης σε ξεκάθαρα συμπεράσματα. Ένας τέτοιος επαναστατικός διάλογος θα μπορούσε επίσης να προωθήσει την υπόθεση της ειρήνης, αν μπορούσε ακόμη κανείς να αποτολμήσει να πει τέτοια πράγματα. Με τι βρισκόμαστε αντιμέτωποι; Μ’ έναν λαό χωρίς δικαιώματα, που το 1948 στερήθηκε τη γη του και την επικράτειά του, εν μέρει από δική του υπαιτιότητα. Το 1967 και πάλι απογυμνώθηκε από τα δικαιώματα και τα εδάφη του. Από τότε ζει κάτω από συνθήκες που λίγα έθνη βιώνουν. Η Δυτική Όχθη είναι υπό κατοχή και η Λωρίδα της Γάζας υπό πολιορκία. Το έθνος αυτό προσπαθεί να αντισταθεί, με τις πενιχρές δυνάμεις του και με μεθόδους που είναι μερικές φορές δολοφονικές, όπως έχει γίνει με κάθε υπόδουλο έθνος σε όλη την ιστορία, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ. Έχει το δικαίωμα να αντισταθεί, αυτό θα πρέπει να ειπωθεί.