Τετάρτη, Μαΐου 16, 2012

Το «νέο δόγμα» του ιστολογίου μου

Μην ανησυχείτε! Το ιστολόγιο εξακολουθεί να παραμένει αυτό που διακηρύσσει: «ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ». Ισχύει επίσης στο ακέραιο ό,τι αναγράφεται από καταβολής του ιστολογίου στην προμετωπίδα του: «Λεύτερα και δίκαια πορεύομαι…». Ο ιστολόγος εξακολουθεί να παραμένει ο «αδιόρθωτος διορθωτής», όπως από τον Γενάρη του 2006 αναγράφει η επισκεπτήρια κάρτα του, αφότου επέλεξε να προβάλλει κατά αυτοσαρκαστικό τρόπο πλευρά του χαρακτήρα του μάλλον παρά επάγγελμα ως προσδιοριστικό της ταυτότητάς του στοιχείο. Ταυτόχρονα εξακολουθεί να παραμένει ανενδοίαστα, ασύστολα και ανερυθρίαστα ερυθρός, κομμουνιστής, όπως δηλώνει σταθερά εδώ και μισόν αιώνα, από τα θρανία του γυμνασίου ήδη. Ο ιστολόγος επίσης τιμά το διπλό όνομά του «Λευτέρης-Δικαίος» (πολύ περισσότερο που κατά το δεύτερο μισό επιλέχτηκε από τον ίδιο) για ό,τι αυτό σημαίνει: λεύτερος και δίκαιος. Τότε, τι αλλάζει, ίσως αναρωτηθείτε, μιας και αυτά ακριβώς είναι τα στοιχεία που καθορίζουν τη φυσιογνωμία του ιστολογίου, όπως σας είναι γνωστή. Ποιο είναι λοιπόν αυτό το «νέο δόγμα» που εξαγγέλλει ο τίτλος και προς ποιο «παλαιό δόγμα» αντιπαρατίθεται ή ποιο «παλαιό δόγμα» αντικαθιστά;

Όπως συμβαίνει και στη διεθνή πολιτική σκηνή με στρατιωτικούς ή πολιτικούς σχηματισμούς (βλ. ΝΑΤΟ), αλλά και με κρατικές οντότητες, μεγάλες ή μικρομέγαλες συνήθως, όπου ένα δόγμα, πριν το εξαγγείλουν ως νέο, έχουν ήδη αρχίσει να το εφαρμόζουν χωρίς τυμπανοκρουσίες, η αλήθεια είναι πως έτσι ακριβώς έγινε κι εδώ: Ενώ μόλις σήμερα κατατίθεται η ιδρυτική διακήρυξη του «νέου δόγματος» του ιστολογίου μου, τούτο έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή εδώ και μερικές μέρες. Αφορά δε, όπως θα έχουν ίσως διαπιστώσει κάποιοι από τους επισκέπτες του ιστολογίου, την πολιτική που ακολουθεί ήδη το ιστολόγιο όσον αφορά τα σχόλια των αναγνωστών. Πλέον δεν υπάρχει δυνατότητα σχολιασμού από τους αναγνώστες του ιστολογίου εν γένει. Η μόνη οδός για να στείλετε σχόλια είναι μέσω ημελιού στο elpapadeas@yahoo.gr, όπως ενημερώνει και η ανακοίνωση υπό τον τίτλο «ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ» στην κορυφή της δεξιάς στήλης του ιστολογίου. Φυσικά, με ημέλι μπορείτε να στείλετε σχόλια, αλλά μπορείτε επίσης να επικοινωνήσετε και για οποιονδήποτε άλλο λόγο μαζί μου. Τα σχόλιά σας, όπως και οι παρατηρήσεις σας, οι υποδείξεις σας, οι ενστάσεις σας κ.ο.κ. δεν θα δημοσιεύονται, ούτε κάτω από την ανάρτηση που αφορούν ούτε σε κανένα άλλο σημείο αυτοτελώς. Θα λαμβάνονται υπόψη και θα μπορεί, κατά περίπτωση και κατά την κρίση μου, να αποτελούν ενδεχομένως το υλικό μιας νέας ανάρτησης ή το έναυσμα για τη διατύπωση κάποιων σκέψεών μου σε κάποια καινούργια ανάρτηση. Αναγνωρίζω ότι ο τρόπος αυτός επικοινωνίας δεν έχει την αμεσότητα και την ευκολία διαλόγου που προσφέρει ο σχολιασμός απευθείας μέσω του ιστολογίου, έστω κι αν ο διαχειριστής του ιστολογίου έχει προκαθορίσει —όπως γινόταν μέχρι τώρα σ' αυτό το ιστολόγιο— τα σχόλια να περνούν προηγουμένως από το φίλτρο της έγκρισης του ιστολόγου. Αναγνωρίζω επίσης ότι ο τρόπος αυτός επικοινωνίας αποθαρρύνει τον αναγνώστη να σχολιάσει, πολύ περισσότερο αν δεν έχει λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και δεν θέλει να δημιουργήσει ή δεν θέλει να επικοινωνήσει μέσω αυτού. Άρα αναμένω σχεδόν να μην έχω σχόλια (εννοώ να μην έχω ούτε καν ημέλια με σχόλια —οι αναρτήσεις έτσι κι αλλιώς θα προβάλλονται χωρίς σχόλια). Παραπέρα, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι και ο ίδιος ο διάλογος μεταξύ του ιστολόγου και των αναγνωστών δυσχεραίνεται μέχρι βαθμού ασφυξίας. Ωστόσο επέλεξα το νέο αυτό δόγμα σχολιασμού έναντι των προβλεπόμενων τρόπων υποβολής σχολίων από το Blogger ή άλλους παρόχους, για τους λόγους που αναπτύσσω στη συνέχεια και ασφαλώς έχοντας επίγνωση των συνεπειών αυτών.

Οι έμποροι φροντίζουν τα προϊόντα που μας πλασάρουν να φαίνονται ελκυστικά, και κάποιες φορές αυτά πράγματι είναι. Άλλες πάλι φορές φαίνονται μόνο, αλλά δεν είναι. Επίσης φροντίζουν τα προϊόντα τους να ανταποκρίνονται σε κάποιες ανάγκες μας αποβλέποντας στην ικανοποίησή τους, κι όταν δεν το καταφέρνουν να επινοήσουν τέτοια χρηστικά προϊόντα, τότε προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε ανάγκες που δεν έχουμε, προκειμένου γι' αυτές τις ανύπαρκτες ανάγκες μας ν' αγοράσουμε τα αχρείαστα προϊόντα τους. Ένα ελκυστικό προϊόν στη σφαίρα του διαδικτύου [σημ. ιστολ.: δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πρέπει να γράφεται Διαδίκτυο, με κεφαλαίο «Δ» επειδή, λένε οι διορθωτές, είναι ένα και μοναδικό!] είναι το ιστολόγιο, που το προσφέρουν δωρεάν διάφοροι πάροχοι (blogger, wordpress, οι πιο δημοφιλείς). Ελκυστικό, αλλά και στηριζόμενο στην ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί και να επικοινωνήσει. Το δέχτηκε ο κόσμος και το αγάπησε, όπως έκανε και ο υποφαινόμενος, ήδη από τα μέσα του 2006 (χρήστης του διαδικτύου από τις 15/1/1997 και κάτοχος προσωπικής ιστοσελίδας στο… αείμνηστο geocities από τον Σεπτέμβρη του 1997, λάτρης του διαδικτύου, φυσικώ τω λόγω υπέκυψε εύκολα στις σειρήνες του ιστολογείν· ευτυχώς έδειξε αυτοσυγκράτηση και δεν παρασύρθηκε από τις σειρήνες των λογής φατσοκιταπιών και τιτιβισμάτων, της «κοινωνικής δικτύωσης» κατά πώς λέγονται —δεν μέμφομαι όσους έπραξαν διαφορετικά, όχι!). Τις περισσότερες φορές που δεχόμαστε ένα πράγματι ελκυστικό προϊόν, όπως η φιλοξενία ιστολογίου, το δεχόμαστε όπως μας το σερβίρουν και δεν μπαίνουμε στον κόπο να το πολυεξετάσουμε και να εκτιμήσουμε τα θετικά και τα αρνητικά του ή, ακόμη, να ψάξουμε να βρούμε κάποιο διαφορετικό μοντέλο χρήσης του προϊόντος από αυτό που υποδεικνύει ο έμπορος που το διαθέτει, ώστε να προφυλαχτούμε από κάποιες ανεπιθύμητες πλευρές του. Στην προκειμένη περίπτωση, του ιστολογίου, όχι όλοι (ευτυχώς) αλλά κάποιος στρυφνός κι ιδιότροπος σαν και του λόγου μου χαίρεται μεν και αγαλλιά όταν δέχεται σχόλια ευμενή, επαινετικά ή, έστω, ευπρεπή, εποικοδομητικά, αλλά γίνεται εκτός εαυτού με σχόλια απρεπή, αγενή και κακόβουλα. Άλλοι έχουν μεγαλύτερες αντοχές από μένα, αντεπεξέρχονται σε τέτοιες κακοτοπιές, εγώ όχι. Ένα τέτοιο απαράδεκτο για μένα σχόλιο θα ήταν ικανό, παρ' ότι θα το διέγραφα πριν δει το φως της δημοσιότητας, να ακυρώσει τις εντυπώσεις μου από όλα τα προηγούμενα αποδεκτά ή ευχάριστα σχόλια. Θεωρώ ότι ένα απαράδεκτο σχόλιο είναι ικανό να κηλιδώσει, να ρυπάνει, να ασχημύνει ό,τι με κόπο έγραψα. Το ότι μπορώ να το διαγράψω, δεν με ικανοποιεί. Δεν με ικανοποιεί η πράξη της διαγραφής καθαυτή, εξάλλου. Όταν λοιπόν αντιμετώπισα μια τέτοια περίπτωση, τότε ακριβώς για πρώτη φορά αναρωτήθηκα τι λόγο ύπαρξης έχουν τα σχόλια σε μια ιστογραφή. Βεβαίως μπορεί να συνεισφέρουν προστιθέμενη αξία στο περιεχόμενο της ανάρτησης, κι αυτό είναι σημαντικό. Σ' ένα από τα πιο αξιόλογα, κατά τη γνώμη μου, ιστολόγια της χώρας μας, το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου (http://sarantakos.wordpress.com/), με μία κατά κανόνα ανάρτηση κάθε μέρα και με δεκάδες έως εκατοντάδες σχολιαστές σε κάθε ανάρτηση, ο αναγνώστης πολλές φορές αποκομίζει αρκετά από την ανάγνωση των σχολίων, ορισμένα από τα οποία κατά κάποιο τρόπο συμπληρώνουν ή εμπλουτίζουν το κείμενο της ανάρτησης. Όμως κι εδώ δεν λείπουν σχόλια που δεν σέβονται τον χώρο που τα φιλοξενεί. Αυτή η συμβίωση με την ασχήμια είναι αναπόφευκτη; Στη ζωή, ναι. Όμως δεν έχει δικαίωμα κάποιος να θέλει να δημιουργεί νησίδες καθαρές, αποστειρωμένες, για να καταφεύγει σ' αυτές και να σηκώνεται λίγο ψηλότερα από τη χαμέρπεια που απειλεί να μας αφομοιώσει; Αλήθεια, αν έτσι είναι τα πράγματα με τα σχόλια στο ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, τι μπορεί να πει κανείς για το ιστολόγιο της αξέχαστης Αμαλίας Καλυβινού (http://fakellaki.blogspot.com/), όπου τα σχόλια, φαντάζομαι, τα επιζητούσε σαν βάλσαμο η άτυχη κοπέλα, άρα είχαν ισχυρό λόγο ύπαρξης, κι όμως σ' αυτό ακριβώς το ιστολόγιο (ειδικού σκοπού, θα το 'λεγα) κάποιοι βέβηλοι, που νομίζουν ότι ο κόσμος έχει φτιαχτεί γι' αυτούς, για να τους υπηρετεί, και δεν βλέπουν τίποτε πέρα από το σαπρό εγώ τους, αυτοί οι ποταποί βρήκαν το "κατάλληλο" βήμα για να αμολήσουν τις αηδίες τους και να τις υπερασπιστούν κιόλας, ανοίγοντας "διάλογο" (τρόπος του λέγειν) με ομοίους τους και μη. Τι ασχήμια! Λοιπόν; Σχόλια στο ιστολόγιο; Να τρως ώρες για να γράψεις κάτι, κατάθεση ψυχής για σένα, κι ύστερα, στον χώρο που εσύ μόχθησες να τον στήσεις και μοχθείς συνεχώς για να τον διατηρείς καθαρό και αξιοπρεπή, να μπορεί σ' αυτό τον χώρο τον δικό σου, τον καθρέπτη της προσωπικότητάς σου, να μπαίνει με αναίδεια το πρώτο τσουσέκι και ν' αφήνει τη βρομιά του, για την οποία το μόνο που χρειάστηκε είναι λίγα δευτερόλεπτα χρόνος και άπειρη βλακεία και έλλειψη αγωγής; Όχι, λοιπόν! Το ιστολόγιό μου είναι το βιβλίο μου, ένα βιβλίο που θα το γράφω όσο καιρό θα διατηρώ αυτό το ιστολόγιο. Κάποιοι συγγραφείς ή, μάλλον, εκδότες κυκλοφορούν βιβλία με κάποια αποσπάσματα από τις κριτικές που γράφτηκαν για τα βιβλία αυτά. Δεν νομίζω όμως ότι έχει κυκλοφορήσει βιβλίο με σχόλια αναγνωστών (ας πούμε, στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου του ο συγγραφέας να έχει ενσωματώσει στο τέλος του βιβλίου όσα σχόλια στο μεταξύ, ύστερα από την πρώτη κυκλοφορία του, έχει δεχτεί από τους αναγνώστες του). Ίσως κάνω λάθος, δεν ξέρω. Ωστόσο σίγουρα η συνήθης εικόνα που έχουμε είναι το βιβλίο να κυκλοφορεί χωρίς να συνοδεύεται από σχόλια αναγνωστών. Έτσι θα ήθελα να είναι, και έτσι θα είναι στο εξής οι αναρτήσεις στο ιστολόγιό μου. Απευθύνονται σε αναγνώστες και όχι σε σχολιαστές. Όποιος τις βρίσκει ενδιαφέρουσες, τις διαβάζει. Αν θέλει να σχολιάσει ή να απευθυνθεί στον ιστολόγο, μπορεί να το κάνει με ημέλι, όντας βέβαιος ότι θα λάβει απάντηση, είτε με απαντητικό ημέλι είτε μέσω του ιστολογίου, αλλά χωρίς να προσδοκά ότι θα δημοσιευτεί αυτούσιο το σχόλιό του, αν και κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται εκ προοιμίου να γίνει, πάντα όμως στο πλαίσιο μιας νέας ανάρτησης.

Πάντως πρέπει να υπάρχουν κι άλλα ιστολόγια που εφαρμόζουν αυτό που εγώ ανακαλύπτω μόλις τώρα και το αποκαλώ σκωπτικά «νέο δόγμα». Να αναφέρω ένα, το αρκετά αξιόλογο ιστολόγιο http://yannisharis.blogspot.com/ του γνωστού διορθωτή και επιμελητή κειμένων Γιάννη Η. Χάρη.

Βέβαια, το δόγμα έχει και τα παρεπόμενά του. Επειδή ήδη από την αρχαιότητα ο Κλεόβουλος ο Λίνδιος, ένας από τους επτά σοφούς, διατύπωσε το γνωστό «ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσης», δηλαδή «μην κάνεις στους άλλους ό,τι δεν θέλεις εκείνοι να σου κάνουν», κι επειδή κανείς δεν θα τολμούσε να παρακούσει τέτοια προτροπή, θα ήταν ανάρμοστο εγώ να σχολιάζω σε ιστολόγια άλλων και ταυτόχρονα να μη δέχομαι σχόλιά τους στο δικό μου ιστολόγιο. Εξάλλου, δεν ένιωσα λιγότερο άσχημα απ' ότι με το προαναφερόμενο ενοχλητικό σχόλιο που έλαβα, όταν κι εγώ λίγο καιρό πριν είχα στείλει σε φιλικό ιστολόγιο σχόλιό μου που μάλλον ενόχλησε… Από τότε είχα αρχίσει να προβληματίζομαι για την αναγκαιότητα και τον ρόλο των σχολίων.

Ζητώ την κατανόησή σας, αγαπητοί μου αναγνώστες, για την επιλογή αυτή του ιστολογίου μου και περιμένω τα… σχόλιά σας με ημέλι σας στη διεύθυνση elpapadeas@yahoo.gr.