Στη δημοσιοϋπαλληλική μου καριέρα (ναι, κοπρίτης υπήρξα, όπως διαβεβαιώνει ο καθ' ύλην αρμόδιος, ο κατά πάντα και διά πάντα απροσμέτρητος, ο κατ' ευφημισμόν Πάγκαλος) κάποτε βρέθηκε απέναντί μου, πολέμιος των θέσεων της υπ' εμέ υπηρεσίας εννοώ, ένας μάλλον επιπόλαιος δικηγόρος, ο οποίος συνήθιζε, αν δεν αρεσκόταν, πολλές φορές να παρερμηνεύει κάποια φράση μου, να την τοποθετεί με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω και να την χρησιμοποιεί σαν ίνδαλμα για να αναπτύξει γύρω απ' αυτό έναν εκ κατασκευής σαθρό φιλιππικό (πολυσέλιδο, τρομάρα του), δομημένον πάνω σ' αυτή την εσφαλμένη βάση, πάνω σ' αυτό το τάχα εύρημά του, γι' αυτό καταδικασμένον να κονιορτοποιηθεί, με μόνη την αποκάλυψη της —σκόπιμης ή μη, δεν το εξετάζω— λαθροχειρίας του ή, έστω, της αστοχίας του. Αυτό θυμήθηκα ακούγοντας έναν άλλο φιλιππικό, ενάντια στο ΚΚΕ, από τον κύριο Τράγκα, έναν… τραγκικό φιλιππικό («τράγκικ!» φαντάζομαι θ' αναφωνούσε η συμπαθής Τασούλα της δημοφιλούς διαφήμισης). Τον βρήκα στο άρθρο «Ένας όψιμος αριστερός με το όνομα Γιώργος Τράγκας» του ιστολογίου ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ. Το γιατί, ιδού:
Παραθέτει ο τραγκικός δημοσιογράφος —τόσο του κόβει ή τόσο νομίζει ότι μας κόβει— αυτούσια τη φωνή της Γ.Γ. του ΚΚΕ να δηλώνει (απομαγνητοφώνηση από μένα):
Οποιαδήποτε κυβέρνηση σχηματιστεί, λόγου χάρη μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση, το μόνο που θα πετύχει είναι να σπείρει την απογοήτευση και τον θυμό στον λαό. Ούτε μήνα δεν θα κρατήσουν οι χοροί από τη νίκη της· θα ξεσκεπαστεί! Γι' αυτό και το ΚΚΕ θα είναι απέναντί της. Αυτό το ΚΚΕ χρειάζεται ο λαός.
Αλλά ο κύριος Τράγκας άλλα (θέλει να) ακούει. Ακούστε τον, δεν χρειάζεται εγώ να αποκαλύψω την αγυρτεία του. Αυτοαποκαλύπτεται και αυτογελοιοποιείται τόσο… τραγκικά:
Δεν ξέρω αν καταλάβατε. Η κυρία Παπαρήγα λέει ότι, αν προκύψει αντιμνημονιακή κυβέρνηση, θα μείνει ένα μήνα. Προδικάζει επάνω η κυρία Παπαρήγα και στέλνει δηλαδή έτσι τον κόσμο που ακούει, και δεν είναι κομμουνιστές όλοι, να ψηφίσει τα δύο μεγάλα κόμματα. Μπράβο, κυρία Παπαρήγα! Μπράβο! Όποιος δεν ψηφίσει ΚΚΕ και Περισσό, πρέπει να πάει κατευθείαν στα δύο μεγάλα κόμματα, διότι, αν προκύψει αντιμνημονιακή κυβέρνηση, δηλαδή κατά των δυνάμεων κατοχής, η κυρία Παπαρήγα προδικάζει ότι θα σπείρει απογοήτευση και επομένως προδικάζει ότι θα μείνει και ένα μήνα επάνω στην εξουσία. Μπράβο, κυρία Παπαρήγα! Αντί, δηλαδή, να είστε με το μέτωπο των αντιμνημονιακών δυνάμεων, αποδεικνύετε στην πράξη ότι είστε συνιστώσα του συστήματος, συνιστώσα καθεστωτική, λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Εγώ μονάχα μια παρατήρηση-σχόλιο να κάνω:
Θεωρείτε, κύριε Τράγκα, ότι η ψήφος πρέπει να είναι αποτέλεσμα υπολογισμού, ωφελιμιστικής εκτίμησης των πραγμάτων, οπότε αναγκαστικά ο ψηφοφόρος έχει αποδεχθεί να κάνει υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, εκπτώσεις από τις όποιες αρχές του, ή θεωρείτε ότι η ψήφος πρέπει να είναι απόρροια ιδεολογικών επιλογών; Ρητορικό βεβαίως το ερώτημα, διότι φωνάζετε (κυριολεκτικά, θα 'λεγα) υπέρ της πρώτης στάσης. Οι κομμουνιστές, κύριε Τράγκα, αλλά και οι αριστεροί, οι πραγματικοί και όχι οι κατά δήλωση, επιλέγουν τη δεύτερη στάση εκ λόγων αρχής. Ο αριστερός θα ψηφίσει το αριστερό αντιμνημονιακό κόμμα στο οποίο πιστεύει, όπως ο κομμουνιστής θα ψηφίσει ΚΚΕ, ανεξαρτήτως αν κάποιος, οποιαδήποτε Παπαρήγα, του πει (που δεν το έχει πει, το ξέρεις, πονηρέ Τράγκα) ότι με την ψήφο του θα βγει κυβέρνηση που θα πέσει σε ένα μήνα. Είμαστε ιδεολόγοι, κύριε Τράγκα, δεν είμαστε φοβισμένα ανθρωπάκια, να τρέμουμε μήπως και με την ψήφο μας πάθουμε τούτο ή το άλλο κακό. Αφήστε που δεν το 'χουμε για κακό να πέσει μια αστική κυβέρνηση…
