Καθώς οι τακτικοί θαμώνες του ιστολογίου μ' έχουν μάθει, ότι πολιτικολογώ ανερυθρίαστα υπέρ παντός ερυθρού (κόμματος, ιδέας, δράσης κ.ο.κ.), και καθώς τα αποτελέσματα των εκλογών βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων της ημέρας ή, ίσως, των ημερών, θα αντιληφθήκατε από τον (ανοικονόμητο) τίτλο της σημερινής ιστογραφής ότι καταπιάνομαι κι εγώ μ' αυτό το καίριο θέμα. Επειδή ήδη αρκετά άκουσα από φίλους του κόμματος (ένα είναι το κόμμα!) και περισσότερα διάβασα σε φιλικά ιστολόγια, τόσο στις αναρτήσεις των ιστολόγων καθαυτές όσο και, κυρίως, στα πολλά σχόλια που τις συνοδεύουν, κι επειδή πικράθηκα ή και απογοητεύτηκα από την αντίδραση κάποιων συναγωνιστών που με περισσή σπουδή έβγαλαν ήδη την ετυμηγορία τους για το ΚΚΕ, τις κατά τη δική τους κρίση αδυναμίες ή τα λάθη του, φτάνοντας μέχρι να ζητάνε αλλαγή προπονητή γιατί χάσαμε το πρωτάθλημα ηγεσίας γιατί χάσαμε δεν ξέρω τι, γιατί «δεν πείθουμε», συνήθως λένε, σκεπτόμουν κατά πόσον θα ήταν πιο φρόνιμο εκ μέρους μου να κάνω αυτό που εκ χαρακτήρος συνηθίζω: να σιωπήσω. Δεν υποστηρίζω ότι αυτή είναι η σωστή στάση, μάλιστα χαίρομαι τους «ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας», αυτούς που συμβάλλουν με ορθό λόγο στη διαφώτισή μας. Μ' ενοχλεί όμως αφάνταστα ο θόρυβος με τον οποίο τα πανταχού παρόντα αλαλάζοντα κύμβαλα φροντίζουν ώστε να συνοδεύονται κι αυτές ακόμη οι φωτισμένες παρεμβάσεις, πόσο μάλλον όταν τα κύμβαλα, οι κορυβαντιώντες έχουν τον πρώτο λόγο, ως αυτόκλητοι διαφωτιστές μας. Κάτω από αυτή την ενόχληση, εγκαταλείπω, παραδίνομαι στη σιωπή μου· αδυναμία μου είναι, το ξέρω. Ελπίζω ο μέγας Γιαραμπής να φροντίσει στην επόμενη μετενσάρκωσή μου να διορθώσει αυτή την ατέλειά μου· σ' αυτή τη ζωή πάντως, η αφεντιά μου δεν επιδέχεται βελτίωση. Μιας δε και, παρά τις αναστολές μου, τελικά αποφάσισα να γράψω κάποια γνώμη μου για τα εκλογικά αποτελέσματα, ελπίζω επίσης ο μέγας Γιαραμπής να με προφυλάξει στη συνέχεια, ώστε να μην υποπέσω κι εγώ στο ίδιο φάουλ της δοκησισοφίας. Σεμνά και ταπεινά, όπως έλεγε κάποια ψυχή (μονάχα που εγώ το λέω μετά λόγου γνώσεως και όχι υποκριτικά), καταθέτω τη γνώμη μου, χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο. Μάλιστα, μάλλον περιορίζομαι να σας παρουσιάσω τη δική μου ανάγνωση των αποτελεσμάτων, αποφεύγοντας (λόγω της… σιωπής που προανέφερα) περαιτέρω κρίσεις και αναζητήσεις αιτίων.
Στον πίνακα που ακολουθεί παρουσιάζω λοιπόν με τον δικό μου τρόπο τα αποτελέσματα των δύο τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων και τα συγκρίνω. Κατατάσσω τα κόμματα που διεκδίκησαν την ψήφο μας σε τέσσερες ομάδες. Στην πρώτη βρίσκεται μονάχο του το ΚΚΕ, ως ανάδελφο κόμμα. Κι επειδή ο χαρακτηρισμός ενός κόμματος συνιστά σοβαρή πράξη, την οποία το «ανάδελφο» απειλεί να ακυρώσει, ας ακριβολογήσω: είναι το μοναδικό αντισυστημικό κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, άρα δικαιούται ξεχωριστή κατηγορία. Στη δεύτερη, την «μπλε» ομάδα, έχω συμπεριλάβει τη Ν.Δ., τον ΛΑΟΣ, τη Χρυσή Αυγή και τα δύο θραύσματα της σχάσης της Ν.Δ., δηλαδή το κόμμα Ανεξάρτητοι Έλληνες και το κόμμα Δημοκρατική Συμμαχία. Εξυπακούεται ότι η ομαδοποίηση αυτή δεν παραγνωρίζει την ιδιαίτερη ταυτότητα κάθε σχηματισμού, όπως και η ομαδοποίηση του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ στην τρίτη ομάδα, την «πράσινη». Οι ομαδοποιήσεις αυτές υπακούουν στον συμβατικό εν πολλοίς διαχωρισμό, αν και όχι πάντοτε εύστοχο (γι' αυτό κι εμείς οι κομμουνιστές τον αποφεύγουμε), σε «δεξιούς» (μπλε ομάδα) και «αριστερούς» ή «ΠΑΣΟΚ και αριστερούς», αν προτιμάτε, (πράσινη ομάδα). Όπως αντιλαμβάνεστε, οι δύο αυτές ομάδες αντιστοιχούν λίγο-πολύ στους δύο παραδοσιακούς πυλώνες του δικοματισμού: στη Ν.Δ. η μπλε ομάδα, και στο ΠΑΣΟΚ (ή ΠΑΣΟΚ συν κοινοβουλευτική «αριστερά», αν προτιμάτε) η πράσινη ομάδα. Εγώ θα προτιμούσα την πράσινη ομάδα να την προσδιορίσω για μεν τις εκλογές του 2009 ως «ΠΑΣΟΚ συν κοινοβουλευτική αριστερά», για δε τις εκλογές του 2012 ως «ΠΑΣΟΚ συν γενόσημά του». Τέλος πάντων. Η τέταρτη και τελευταία ομάδα περιλαμβάνει αδιακρίτως… αριστεροσύνης όλα τα υπόλοιπα κόμματα, τα οποία δεν έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
| Κόμμα/Ομάδα κομμάτων | Βουλευτικές εκλογές 2009 | Βουλευτικές εκλογές 2012 | Διαφορά |
| ΚΚΕ | 7,54 | 8,48 | +0,94 |
| Ν.Δ.+ΛΑΟΣ+Χ.Α.+Αν.Ελλ.+Δ.Σ. | 33,48+5,63+0,29+0,00+0,00=39,40 | 18,85+2,90+6,97+10,60+2,55=41,87 | +2,47 |
| ΠΑΣΟΚ+ΣΥΡΙΖΑ+ΔΗΜΑΡ | 43,92+4,60+0,00=48,52 | 13,18+16,78+6,11=36,07 | -12,45 |
| ΛΟΙΠΑ ΚΟΜΜΑΤΑ | 4,54 | 13,58 | +9,04 |
Τι προκύπτει από τον παραπάνω πίνακα;
1. Ο δικομματισμός (είτε ο παραδοσιακός συν τον ΣΥΡΙΖΑ το 2009 είτε ο μετασχηματισμένος του 2012) δεν ηττήθηκε. Ουσιωδώς διατήρησε τις δυνάμεις του, αφού έχασε μονάχα 10 περίπου ποσοστίαίες μονάδες (από 87,92% το 2009 σε 77,94% το 2012).
2. Τις απώλειες του δικομματισμού δεν τις καρπώθηκε το ΚΚΕ, το οποίο εμφάνισε άνοδο της εκλογικής του δύναμης κατά ποσοστό 0,94%. Το υπόλοιπο ποσοστό απωλειών του δικομματισμού (9,04%) σκόρπισε στη θολούρα ως επί το πλείστον (λέγεται για την πλειονότητα, όχι για όλα) των «λοιπών κομμάτων». Δεν υπήρξε επομένως ριζοσπαστική στροφή των ψηφοφόρων.
3. Αντίθετα σημειώθηκε συντηρητική στροφή, όπως δείχνει, αφενός, η πτώση κατά 12,45% του πόλου της πράσινης ομάδας με ταυτόχρονη άνοδο κατά 2,45% του πόλου της μπλε ομάδας και, αφετέρου, η εντυπωσιακή άνοδος της φασιστικής Χ.Α.
4. Τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα, που εναλλάσσονταν στην εξουσία από τη μεταπολίτευση κι ύστερα, το ΠΑΣΟΚ και η Ν,Δ., καταβαραθρώθηκαν, άλλα γενόσημά τους, είτε νέα (Αν.Ελλ., ΔΗΜΑΡ) είτε παλαιότερα (ΣΥΡΙΖΑ), εκτινάχθηκαν, αλλά μέχρις εκεί. Στροφή υπήρξε στην επιλογή των πολιτικών φορέων, αλλά όχι και της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Αποδοκιμάστηκαν οι μέχρι τώρα εκφραστές της αντιλαϊκής πολιτικής που υπαγορεύεται από το κεφάλαιο και τα ευρωενωσιακά κέντρα, αλλά δεν αποδοκιμάστηκε η ίδια αυτή η πολιτική. Δόθηκε εντολή, δυστυχώς, να παραμείνουμε στον λάκκο των λεόντων της Ε.Ε. Με τ'ς υγείες μας!… Πάντως γλυτώσαμε να γίνουμε Βόρεια Κορέα, ευτυχώς!
Ως προς τον χαρακτηρισμό εκ μέρους μου της συμπεριφοράς των ψηφοφόρων στις τελευταίες εκλογές, τον διατύπωσα ήδη στο μακρινάρι του τίτλου. Περισσότερα… εκ Περισσού! Ήδη υπάρχουν, βλέπετε (στον πληθυντικό: «βλέπετε»· όχι σαν το αγενέστατο «εγέρθητι» —αντί «εγερθήτε!»— των κτηνανθρώπων) ΕΔΩ.
Και μην ξεχνάτε: Οι γενναίοι έχουν τόλμη, πρέπει να έχουν και σωφροσύνη! "Σωφροσύνη", όχι! Αφήστε την αυτή για τους φοβισμένους.
