Παρασκευή, Ιανουαρίου 22, 2010

Τι 2035, τι 2350; Λεπτομέρειες…


Διαβάζω στο προχθεσινό (20 Ιαν. 2010) φύλλο της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» την ακόλουθη είδηση, σε αναδημοσίευση από τους «Sunday Τimes»:

Στην έκθεση–σταθμό που δημοσιοποίησε το 2007, η Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή προειδοποιούσε, μεταξύ άλλων, πως οι παγετώνες των Ιμαλαΐων κινδυνεύουν να έχουν εξαφανιστεί έως το 2035. […] αποκαλύπτεται πως βασίστηκε σε σαθρά επιστημονικά θεμέλια […] οι επιστήμονες που βρίσκονται πίσω από την προειδοποίηση ομολόγησαν τις τελευταίες ημέρες πως στηρίχθηκε σε ένα άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Νew Scientist» το 1999 […] Αποκαλύφθηκε επίσης πως το εν λόγω άρθρο βασίστηκε σε μια σύντομη συνέντευξη που πήρε μέσω τηλεφώνου ο δημοσιογράφος Φρεντ Πιρς από τον Σιέντ Χασνάιν, έναν Ινδό επιστήμονα με έδρα, τότε, το Πανεπιστήμιο Γιαβαχαρλάλ Νεχρού στο Νέο Δελχί […] ο Χασνάιν έχει αναγνωρίσει πως απλώς «πιθανολογούσε» και οι προειδοποιήσεις του δεν στηρίζονταν σε επίσημες έρευνες […] το άρθρο στο «Νew Scientist» είχε λίγο–πολύ ξεχαστεί μέχρι το 2005, όταν το επικαλέστηκε το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF) σε μια έκθεση με τίτλο «Μια επισκόπηση των παγετώνων: Η υποχώρηση των παγετώνων και οι πιθανές επιπτώσεις της στο Νεπάλ, την Ινδία και την Κίνα» […] έγινε μια από τις βασικές πηγές του Μουράρι Λαλ, επιβλέποντα του κεφαλαίου που αφιέρωσε η ΙΡCC στους παγετώνες στην έκθεση του 2007. Μάλιστα, η ΙΡCC έκανε ένα βήμα πιο πέρα, χαρακτηρίζοντας «πολύ πιθανή» (με πιθανότητες, δηλαδή, άνω του 90%) την τήξη των παγετώνων […] Ο Γκράχαμ Κόλι, γεωγράφος από το Πανεπιστήμιο Τρεντ του Οντάριο, που ανακίνησε το όλο θέμα, χαρακτηρίζει μιλώντας στους «Sunday Τimes» «απίστευτη τεμπελιά» εκ μέρους της ΙΡCC το γεγονός πως στηρίχτηκε στην έκθεση του WWF και δεν μπήκε στον κόπο να αναζητήσει και να αξιολογήσει την αρχική πηγή.

Για το ίδιο θέμα, η χθεσινή (21 Ιαν. 2010) «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» γράφει:

Δευτέρα, Ιανουαρίου 11, 2010

Και το όνομα αυτής…


Επιτέλους! Το πρόβλημα λύθηκε! Βρέθηκε αμοιβαία αποδεκτή ονομασία για το μέχρι σήμερα ακατονόμαστο κράτος στη βόρεια γειτονιά μας: Πουγδουμία! Έτσι και οι κάτοικοί του απόκτησαν όνομα: Πουγδούμιοι. Και, βέβαια, έχουν πουγδουμιακή υπηκοότητα και ομιλούν τα πουγδουμιακά. Τα παράγωγα ασφαλώς θα διαμορφωθούν με τη χρήση και με τον τρόπο που η γλώσσα γνωρίζει να επιλύει τέτοια ζητήματα· ίσως έτσι προκύψουν τύποι όπως Πουγδουμιανοί, πουγδουμιανέζικα κ.λπ.

Η εξέλιξη αυτή, πέρα από τη θετική συμβολή της στην οικοδόμηση σχέσεων καλής γειτονίας και στην ανάπτυξη αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας με τη συγκεκριμένη χώρα, μας απαλλάσσει επίσης από μια σειρά δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε στην καθημερινή μας ζωή, όπως, για παράδειγμα:
  • Μεταδίδει ο εκφωνητής ποδοσφαιρικού αγώνα: …κατεβαίνει ο Γκλιγκόρωφ, τον κόβει ο Ψωμιάδης, αλλά παίρνει ξανά την μπάλα[1] ο παίκτης από την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μα… (στο σημείο αυτό ακούγεται από το γήπεδο η ουρανομήκης ιαχή των φιλάθλων «γκοοοοολ») …κεδονίας[2], ντριμπλάρει τον Άνθιμο, σουτάρει και ανοίγει το σκορ μ’ ένα καταπληκτικό γκολ. (Καλέ, σώωωπα! Από σένα περιμέναμε να τ’ ακούσουμε!)
  • Μεταδίδει η τηλεπαρουσιάστρια της Γιουροβιζιόν[3]: Και τώρα η Γκρουέφσκαγια, η αγαπημένη τραγουδίστρια των πολιτών της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, θα ερμηνεύσει το τραγούδι με τον τίτλο «Παμπιέντα». «Παμπιέντα»[4] στη γλώσσα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας σημαίνει «νίκη».
  • Οι ειδήσεις: Ενώ ο πρωθυπουργός της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας σχολίασε το γεγονός μιλώντας στ’ αγγλικά, ο Βρετανός ομόλογός του απευθύνθηκε στον κ. Γκρούεφσκι σε άπταιστη γλώσσα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας…
  • Όταν ένας Έλληνας, για παράδειγμα, αποκτήσει παιδί με μια Γαλλίδα ή Αγγλίδα ή Αλβανίδα κ.λπ., τότε λέμε ότι το παιδί είναι, αντίστοιχα, Ελληνογαλλάκι ή Ελληνοεγγλεζάκι ή Ελληνοαλβανάκι κ.λπ. Το παιδάκι του Έλληνα φίλου μου, του Αργύρη, και της Astrid, της συζύγου του από την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, τι είναι; Ελληνοαποτηνπρωηνγιουγκοσλαβικηδημοκρατιατηςμακεδονιασάκι; Κάτι τέτοιο ασφαλώς…

Επίμετρο: Αχ! Βρε παλιοϊμπεριαλιστές, τι τραβάν για σας οι λαοί!… (Για να παραφράσουμε το διαχρονικό άσμα του αγαπημένου μας Μάνου, σε ανεπανάληπτη ερμηνεία από τον αξέχαστο Βασίλη Αυλωνίτη). Μακριά από τα επικίνδυνα "παιχνίδια" –εν ου παικτοίς!– των ένθεν και ένθεν σοβινιστών!

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

[1]Εδώ ο εκφωνητής, επιδέξιος (ε, είναι και αθλητικός ρεπόρτερ –τι διάολο, το ‘χουν αυτοί!), αποφεύγει να υποπέσει στο… θανάσιμο λάθος της επανάληψης, να ξαναπεί Γκλιγκόρωφ, δηλαδή…

[2]Πω, πω! Σημαδιακή η σύμπτωση, η ιαχή ν’ ακουστεί σ’ αυτό το σημείο! Προφανώς καταχθόνιες δυνάμεις συνέβαλαν σ’ αυτό· αυτές που παλαιόθεν απεργάζονται τον κατακερματισμό της Μακεδονίας!

[3]Γιουροβυζιών(;)

[4]победа

Σάββατο, Ιανουαρίου 09, 2010

Αποδείξεις…




Ξαφνικά, με την είσοδο του καινούργιου χρόνου, όλοι άρχισαν να ζητούν αποδείξεις! Τι διάβολο, σκέφτηκα, μεμιάς γίνανε όλοι τους… άπιστοι Θωμάδες; Δεν είναι κακό, ξανασκέφτηκα. Δεν είναι κακό, επίσης, που θα πάψω έτσι να νιώθω μοναξιά… Μάλιστα, καλό θα ήταν να τους βοηθούσα κι εγώ, όσο μπορώ, στη συλλογή αποδείξεων στην οποία έχουν με τόσο ζήλο επιδοθεί (αυτή ήταν η τρίτη σκέψη μου).

Έτσι, αγαπητοί μου διψασμένοι για αποδείξεις, σας προσφέρω σήμερα μία, "αλιευμένη" στον σημερινό Ριζοσπάστη:

Μπούρδες τα περί "διαφάνειας"

Το «Ίδρυμα Ανδρέας Παπανδρέου», ελεγχόμενο πλήρως από το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση, διοργάνωσε χτες συζήτηση με θέμα τις «καλές εμπειρίες υλοποίησης οικονομικών προγραμμάτων σε χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ». Καλεσμένοι να μιλήσουν ήταν τεχνοκράτες από χώρες των παραπάνω ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Από τη συζήτηση παρέλασε, εκτός από τον πρωθυπουργό, το σύνολο σχεδόν του υπουργικού συμβουλίου. Η πολύωρη συζήτηση έγινε όμως με κλειστές τις πόρτες. Σε μια σφραγισμένη αίθουσα, κοράκια της καπιταλιστικής οικονομίας και Έλληνες υπουργοί αντάλλασσαν τεχνογνωσία για το πώς πιο αποτελεσματικά θα χτυπήσουν τα λαϊκά δικαιώματα και το εισόδημα. Το κεκλεισμένο μάλιστα των θυρών έσπευσε να υπερασπιστεί ο Θ. Πάγκαλος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, βγαίνοντας από τη συζήτηση. Αυτά τα λίγα, για να καταλάβουν και οι πιο δύσπιστοι πόσο κούφια και αποπροσανατολιστική είναι η μπουρδολογία περί "διαφάνειας" που έχει για παντιέρα της η κυβέρνηση.

Ορίστε; Τι είπατε; Ότι δεν ζητάτε τέτοιες αποδείξεις; Ότι ζητάτε τις άλλες αποδείξεις, αυτές που πιστοποιούν την οικονομική σας αθλιότητα (όπως μας έχουν καταντήσει…); Αφήστε τες, καλοί μου, αυτές· μικρή αξία έχουν! Οι αποδείξεις της ολοκληρωτικής αθλιότητας των εκάστοτε κυβερνώντων, εντολοδόχων των κεφαλαιοκρατών, μας χρειάζονται· για να μη ξεχνούμε τον στόχο μας: να τους στείλουμε στον αγύριστο! Όχι, βέβαια, με τον τρόπο που ο Α.Γ.Π. έκλεισε (τάχα) τη "δεξιά" (ο… σοσιαλιστής!) στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας»…

Κυριακή, Ιανουαρίου 03, 2010

Καλή χρονιά για τους εργαζόμενους, κακή για τους κεφαλαιοκράτες!


Αγαπητοί μου, επιτρέψτε μου να αρχίσω έτσι την καινούργια χρονιά, όπως πρέπει· χωρίς τις ευπρεπείς στρογγυλεύσεις των σαλονιών αλλά, αντίθετα, με τις επιθετικές αιχμές των μαχητών. Τούτη, λοιπόν, την ευχή επιθυμώ να σας δώσω και να τη δω να πραγματοποιείται: Αυτή η χρονιά να είναι καλή για μας τους εργαζόμενους, (οπότε και) κακή για τους κεφαλαιοκράτες. Να έχουμε, κατά σειρά σπουδαιότητας, δικαιοσύνη, ευτυχία, υγεία, ευημερία. (Τώρα, αν επιθυμείτε τη σειρά κάπως διαφορετική, δεν θα σας χαλάσω το χατίρι. Εξάλλου εύχομαι να έχουμε και τα τέσσερα αυτά αγαθά, οπότε…). Βέβαια, με τις ευχές μόνο, δεν γίνεται τίποτα, ε; Γι' αυτό, καλή δύναμη για αγώνες!

Και για να σας ανταμείψω, κατά κάποιο τρόπο, για την τιμή που μου κάνετε να διαβάζετε τις ιστογραφές μου, σας χαρίζω τα κάλαντα που έψαλε πριν από 100 ακριβώς χρόνια, στις 2 Ιανουαρίου 1910, ο Κ. Γ. Μακρίδης, ο αυτοαποκαλούμενος Μεφιστοφελής, από το «ΕΜΠΡΟΣ», την εβδομαδιαία εφημερίδα «πολιτικής και φιλολογικής σάτυρας»(sic) της Κωνσταντινούπολης, που εξέδιδε ο ίδιος.