Κυριακή, Μαρτίου 28, 2010

Φτου!


Σας ξαφνιάζει μήπως ο τίτλος; Αναρωτιέστε μήπως ποιος είναι ο αποδέκτης του… φτυσίματος; Ή μήπως, από τις τόσες φορές που ακούσατε τη Λοβέρδειο ρήση «Δεν υπάρχει σάλιο» (στα ταμεία), πιστέψατε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα, κατατρομοκρατηθήκατε ή, ακόμη χειρότερα, σας δημιουργήθηκε πλέγμα ενοχής, για τάχα δικό σας φταίξιμο για το χρέος της χώρας μας, οπότε —φυσικό κι επόμενο πλέον— συνηθίσατε μαζί με τα χοντρά ψέματα και τις ηλιθιότητες που μας σερβίρουν οι κυβερνήτες μας να καταπίνετε και το σάλιο σας, αντί να το εκτοξεύετε στα μούτρα των κάθε λογής Λοβέρδων; Γιατί για δαύτους είναι το «φτου» του τίτλου κι όλα τα φτου της οργής μας.

Εμένα πάντως μου ξέφυγε ένα αυθόρμητο «φτου!…» —απογοήτευσης δηλωτικό— όταν έψαχνα στις φωτισμένες σελίδες του ιστότοπου του WWF Ελλάς, του ιδρύματος που δεν παραλείπει, εκτός από την "οικολογία", να αγωνιά επίσης για τη σωτηρία του εκμεταλλευτικού συστήματος των πλουτοκρατών (βλ. σχετικά ιστογραφή μου στις 24-3-2010 με τίτλο Η ώρα της (ορ)γής)· έψαχνα για να βρω πώς εκτίμησε το έγκριτο αυτό ίδρυμα τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 25-26 Μαρτίου, ειδικότερα όσον αφορά τη στάση των εταίρων μας απέναντι στο "πρόβλημα" (απαραίτητα τα εισαγωγικά της ειρωνείας, διότι άλλο είναι, βεβαίως, το πραγματικό πρόβλημα) του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας, πλην όμως χωρίς αποτέλεσμα· δεν βρήκα τίποτα!

Οπότε, τι να κάνω; Πώς να κατασταλάξω τι στ' αλήθεια πέτυχε στις Βρυξέλλες ο Γ.Α.Π.; Κατήγαγε άραγε περιφανή θρίαμβο, όπως κομπάζουν οι μεν, ή υπέστη οδυνηρή πανωλεθρία, όπως διατείνονται οι δε; Το σιβυλλικό: «Πέτυχε… πανωλεθρίαμβο»(!) που μου πέταξε ένα πειραχτήρι φίλος μου, ουδόλως με βοήθησε.

Έτσι, αποφάσισα να απευθυνθώ κι εγώ σ' αυτόν τον κατά φαντασίαν υγιή γελωτοποιό, τον Νικήτα. Διάολε, σκέφτηκα, τόσοι και τόσοι προσφεύγουν σ' αυτή τη διάνοια για ψύλλου πήδημα, ενίοτε ακόμη και χωρίς να υπάρχει καν ψύλλος ή πήδημα. Ας του ζητήσω λοιπόν μία φορά κι εγώ να μου χαρίσει ένα τόσο δα ψήγμα της σοφίας του, μάλιστα για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Και ιδού το αποτέλεσμα:

—Κύριε Νικήτα, ήταν νίκη ή ήττα αυτό που πέτυχε ο πρωθυπουργός μας στις Βρυξέλλες;

—Ήταν… Νικήττα!

Τόμπολα!… Πήγαινα γυρεύοντας… Ακούς εκεί! Νικήττα! Αμάν πια μ' αυτά τα επαμφοτερίζοντα! (Την αλήθεια, πως δεσμά μόνο απεργάζονται για τους λαούς οι ισχυροί της Γης, δεν θα μας την πουν οι υπηρέτες τους).

Κάτι ακόμη για το 1821


Στον απόηχο της επετείου της Επανάστασης του '21, δημοσιεύω σήμερα ένα κείμενο του Κώστα Βάρναλη με τίτλο «Η επανάστασις του 1821 και οι σημερινοί πόλεμοι», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ανεξάρτητος» το 1935. Το κείμενο είναι παρμένο από τη 2η έκδοση των «Φιλολογικών Απομνημονευμάτων» του μεγάλου μας λογοτέχνη και στοχαστή (εκδόσεις «Κέδρος», Απρίλιος 1981). Τα «Φιλολογικά Απομνημονεύματα» εκδόθηκαν το 1980, δηλαδή ύστερα από τον θάνατο του Κώστα Βάρναλη, τον Δεκέμβριο του 1974, και —όπως γράφει σε εισαγωγικό σημείωμά του ο επιμελητής Κ. Γ. Παπαγεωργίου— περιέχουν «το σύνολο μιας σειράς κειμένων που δημοσιεύθηκαν με τη μορφή επιφυλλίδων στην εφημερίδα Ανεξάρτητος στο χρονικό διάστημα από 17 Φεβρουαρίου μέχρι 11 Αυγούστου 1935». Έχει ενδιαφέρον να σημειώσω παρεμπιπτόντως ότι στην ίδια εφημερίδα δημοσίευσε ο Βάρναλης, επίσης με μορφή επιφυλλίδων, από 29 Δεκεμβρίου 1935 έως 10(;) Ιανουαρίου 1936, τις εντυπώσεις του από τη δίμηνη εξορία του στον Αϊ Στράτη και στη Μυτιλήνη, όπου στάλθηκε με εντολή του δικτάτορα Κονδύλη (αυτουνού που βρομούσαν τα πόδια του, όπως έλεγαν —όχι μονάχα τα πόδια του, θα πρόσθετα εγώ· και οι πράξεις του επίσης), ο οποίος κατέλαβε την εξουσία ύστερα από πραξικόπημα στις 10 Οκτωβρίου 1935 και αναγορεύτηκε πρωθυπουργός και αντιβασιλέας. Η διαφωνία του με τον βασιλιά (Γεώργιο Β') για το ζήτημα της αμνηστίας των κινηματιών της 1ης Μαρτίου 1935 τον οδήγησε σε παραίτηση στις 30 Νοέμβρη του ίδιου έτους.

Δυο-τρεις χρήσιμες σημειώσεις τόσο για την πληρέστερη κατανόηση του κειμένου καθαυτό όσο και για τη χρησιμοποιούμενη γλώσσα: Πρώτον, οι «Σκλάβοι Πολιορκημένοι» γράφτηκαν το 1927 και η επιφυλλίδα που παραθέτω το 1935. Επομένως ο «“τελευταίος” παγκόσμιος πόλεμος» δεν είναι παρά ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεύτερον, όσον αφορά τον τίτλο της επιφυλλίδας, παραθέτω σχετικό σχόλιο του επιμελητή των Απομνημονευμάτων:

Πέμπτη, Μαρτίου 25, 2010

Το πρώτο ντουφέκι



Με αφορμή την επέτειο της εθνεγερσίας κατά του τουρκικού ζυγού το 1821, μεταφέρω από το έργο του Δημήτρη Φωτιάδη «Η Επανάσταση του 21» (τ. 2ος, σ. 30):

Το πρώτο ντουφέκι

Το πρώτο καριοφίλι του Εικοσιένα το βρόντηξε, στις 16 του Μάρτη 1821, ο Νικόλας Σολιώτης, που τον είδαμε να σμίγει με τον Παπαφλέσσα στα Καλάβρυτα και να του τάζει πως βρισκόταν έτοιμος να κάνει την αρχή. Χτύπησε, «άνευ της γνώμης των προκρίτων»48, στο Αγρίδι τρεις γυφτοχαρατζήδες καθώς και τρεις μετζίληδες, ταχυδρόμους δηλαδή, με γράμματα του καϊμακάμη της Τριπολιτσάς στον Χουρσίτ, τον αρχιστράτηγο που πολιορκούσε στα Γιάννενα τον Αλήπασα. Ξεπάστρεψε κι άλλους εφτά ακόμα Τούρκους από τα χωριά τού Αρφαρά στα Χάσια. Για τον Σολιώτη ο Φιλήμονας γράφει πως «ην ανήρ τιμίου και ακεραίου χαρακτήρος, γενναίος την καρδίαν, πατριώτης το πνεύμα και θερμότατος οπαδός των εισηγήσεων του Δικαίου»49.

Τετάρτη, Μαρτίου 24, 2010

Η ώρα της (ορ)γής



Αντιγράφω από τα δύο τελευταία δελτία Τύπου του ελληνικού παραρτήματος του WWF, όπως δημοσιεύονται στον οικείο ιστότοπο www.wwf.gr:

1. Από το δελτίο Τύπου της Τετάρτης 24 Μαρτίου 2010:

Τα εθνικά χρέη των κρατών μελών επισκιάζουν το οικολογικό έλλειμμα της ΕΕ

Η οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης θα σταματήσει πριν καν ξεκινήσει, προειδοποιεί το WWF με αφορμή την Σύνοδο Κορυφής της 25-26ης Μαρτίου κατά την οποία οι συζητήσεις θα επικεντρωθούν στην μακροπρόθεσμη οικονομική στρατηγική «Ευρώπη 2020». Η Στρατηγική (συνέχεια της Στρατηγικής της Λισαβόνας) που αποσκοπεί να οδηγήσει στην ανάκαμψη της Ευρωπαϊκής οικονομίας κατά τα επόμενα 10 χρόνια επισημαίνει την ανάγκη για «έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη». Όμως, στην μορφή που έχει διατυπωθεί αγνοεί την αξία της φύσης και την εξάρτηση της Ευρωπαϊκής οικονομίας από την προστασία και διατήρηση των φυσικών οικοσυστημάτων.

2. Από το δελτίο Τύπου της Δευτέρας 22 Μαρτίου 2010:

Η Ελλάδα στην πρώτη «τριάδα»[1] για την Ώρα της Γης 2010

Μόλις πέντε μέρες πριν από την Ώρα της Γης 2010 η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη τριάδα μεταξύ των χωρών με τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην παγκόσμια αυτή δράση κατά της αλλαγής του κλίματος. Μπορούμε όμως ακόμα καλύτερα! Το Σάββατο 27 Μαρτίου 2010 στις 20:30 το βράδυ σβήνουμε ΟΛΟΙ τα φώτα για μία ώρα και μεταδίδουμε το μήνυμα για την αναγκαιότητα καταπολέμησης της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Αν, τώρα, δείτε αυτή την ώρα της οργής (20:30–21:30), το Σάββατο 27 Μαρτίου, φωτισμένο το σπίτι μου, να ξέρετε, θα είναι από τα λαμπάκια που μου 'χουν ανάψει οι οικολογούντες επαγγελματίες του WWF, μεταξύ άλλων και εξαιτίας της πρεμούρας τους για την (προς όφελος της πλουτοκρατίας) «οικονομική ανάκαμψη της Ευρώπης» μέσω της ευόδωσης της «Στρατηγικής της Λισαβόνας» και της επιτυχίας της «μακροπρόθεσμης οικονομικής στρατηγικής “Ευρώπη 2020”», όπως καταμαρτυρούν τα δικά τους κείμενα —σαν τα παραπάνω. Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, κι η χαρά δεν την αφήνει…

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

[1]Άμα βρείτε τι δουλειά έχουν εδώ τα εισαγωγικά, πείτε το και σε μένα, σας παρακαλώ…

Τετάρτη, Μαρτίου 03, 2010

Νάτη να η μία αγριόγατα! Πιάστηκε!


Βέβαια, οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ[1] τα γνωρίζουν αυτά. Ωστόσο είναι οπωσδήποτε καλύτερο να τα μαθαίνουν και οι παραέξω. Κι αν μάλιστα φτάνει κάτι και μέχρι τον εισαγγελέα, τόσο το καλύτερο. Κι στην περίπτωση ακόμη που άλλες σκοπιμότητες εμποδίσουν εντέλει να καθαριστεί, εν μέρει έστω, η κόπρος (και οι κόπροι –γνωστό το δόγμα «habeas… coprus» του Υπουργείου) του Αυγείου που ενδημεί (ενδημούν) στο Υπουργείο Υγείας (Αηδίας ενίοτε), ακόμη και τότε κάποιο κέρδος θα έχουμε· θα έχουμε μάθει –οι παραέξω– αρκετά και θα έχουμε συναγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Πρώτα πρώτα, ποια είναι η «μία αγριόγατα»; Ύστερα, υπάρχουν πολλές από δαύτες; Χμ! Δείτε εδώ. Ο μύθος μιλάει, βέβαια, για μία αγριόγατα, η οποία και ρίχτηκε στον κόκορα να τον φάει. Επειδή όμως η πραγματικότητα πολλές φορές είναι σκληρότερη του μύθου, αυτή η αγριόγατα του μύθου, στη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε, παίρνει τη μορφή μιας… Αγρίας Τριάδος, ομοουσίου και αχωρίστου, η κάθε συνιστώσα της οποίας είναι επίσης αγριόγατα! Σήμερα δε πιάστηκε η μία από τις τρεις τους: η αξιότιμη κυρία Αλεξάνδρα Παπαδιά. Θαυμάστε την στο δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» της Κυριακής 21/2/2010 με τίτλο Η απάτη της Ν.Δ. με το έλλειμμα, γραμμένο από τον Ανδρέα Μπελεγρή (στη σελίδα 4, αναγγελτικό στην πρώτη). Για διευκόλυνσή σας, το παραθέτω στη συνέχεια (οι υπογραμμίσεις από τον ιστολόγο):

Δευτέρα, Μαρτίου 01, 2010

Το αγριολούρουδο


Το αγριολούρουδο

Μη με λυπάσαι,
δείρε με απόψε
μ' ένα αγριολούρουδο
και τη ζωή μου κόψε.

Εγώ γυμνός ξεκίνησα,
εγώ πηγαίνω μόνος.
Σπίτι μου είναι ο δρόμος
και τραγούδι μου ο πόνος.

Δείρε με και μη λυπάσαι,
τι θα γίνω μη φοβάσαι.
Κι αν χιονίζει και αν βρέχει,
τ' αγριολούρουδο ας πέφτει.

Να με χτυπήσεις
χωρίς καμιά συμπόνια.
Τους δικαστές σιχάθηκα,
σαχλά είναι πιόνια.

Εγώ γυμνός ξεκίνησα, κ.λπ.

Αγαπητοί μου, αυτά παθαίνει όποιος προσπαθεί να ξεχωρίσει αν απέναντί του έχει τον Άνδρου Λιγδάκη ή τον Άνδρου Λιγάκη, ενώ προσπαθεί ο ίδιος να μη γίνει Άνδρου Λυγάκης. Καταλάβατε; Όχι εντελώς; Ε, πάλι καλά! Γιατί –μη νομίζετε– σάματις έχω καταλάβει εγώ;

Περισσότερα γριφώδη, την επαύριο της ημέρας της κρίσεως. Άπιστος εγώ, βλέπετε, λογαριάζω πως η επίγεια προσωρινή ζωή μας συνεχίζεται και ύστερα από την ημέρα αυτή, της έλευσης του Κυρίου…