Σας ξαφνιάζει μήπως ο τίτλος; Αναρωτιέστε μήπως ποιος είναι ο αποδέκτης του… φτυσίματος; Ή μήπως, από τις τόσες φορές που ακούσατε τη Λοβέρδειο ρήση «Δεν υπάρχει σάλιο» (στα ταμεία), πιστέψατε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα, κατατρομοκρατηθήκατε ή, ακόμη χειρότερα, σας δημιουργήθηκε πλέγμα ενοχής, για τάχα δικό σας φταίξιμο για το χρέος της χώρας μας, οπότε —φυσικό κι επόμενο πλέον— συνηθίσατε μαζί με τα χοντρά ψέματα και τις ηλιθιότητες που μας σερβίρουν οι κυβερνήτες μας να καταπίνετε και το σάλιο σας, αντί να το εκτοξεύετε στα μούτρα των κάθε λογής Λοβέρδων; Γιατί για δαύτους είναι το «φτου» του τίτλου κι όλα τα φτου της οργής μας.
Εμένα πάντως μου ξέφυγε ένα αυθόρμητο «φτου!…» —απογοήτευσης δηλωτικό— όταν έψαχνα στις φωτισμένες σελίδες του ιστότοπου του WWF Ελλάς, του ιδρύματος που δεν παραλείπει, εκτός από την "οικολογία", να αγωνιά επίσης για τη σωτηρία του εκμεταλλευτικού συστήματος των πλουτοκρατών (βλ. σχετικά ιστογραφή μου στις 24-3-2010 με τίτλο Η ώρα της (ορ)γής )· έψαχνα για να βρω πώς εκτίμησε το έγκριτο αυτό ίδρυμα τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 25-26 Μαρτίου, ειδικότερα όσον αφορά τη στάση των εταίρων μας απέναντι στο "πρόβλημα" (απαραίτητα τα εισαγωγικά της ειρωνείας, διότι άλλο είναι, βεβαίως, το πραγματικό πρόβλημα) του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας, πλην όμως χωρίς αποτέλεσμα· δεν βρήκα τίποτα!
Οπότε, τι να κάνω; Πώς να κατασταλάξω τι στ' αλήθεια πέτυχε στις Βρυξέλλες ο Γ.Α.Π.; Κατήγαγε άραγε περιφανή θρίαμβο, όπως κομπάζουν οι μεν, ή υπέστη οδυνηρή πανωλεθρία, όπως διατείνονται οι δε; Το σιβυλλικό: «Πέτυχε… πανωλεθρίαμβο»(!) που μου πέταξε ένα πειραχτήρι φίλος μου, ουδόλως με βοήθησε.
Έτσι, αποφάσισα να απευθυνθώ κι εγώ σ' αυτόν τον κατά φαντασίαν υγιή γελωτοποιό, τον Νικήτα. Διάολε, σκέφτηκα, τόσοι και τόσοι προσφεύγουν σ' αυτή τη διάνοια για ψύλλου πήδημα, ενίοτε ακόμη και χωρίς να υπάρχει καν ψύλλος ή πήδημα. Ας του ζητήσω λοιπόν μία φορά κι εγώ να μου χαρίσει ένα τόσο δα ψήγμα της σοφίας του, μάλιστα για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα. Και ιδού το αποτέλεσμα:
Τόμπολα!… Πήγαινα γυρεύοντας… Ακούς εκεί! Νικήττα! Αμάν πια μ' αυτά τα επαμφοτερίζοντα! (Την αλήθεια, πως δεσμά μόνο απεργάζονται για τους λαούς οι ισχυροί της Γης, δεν θα μας την πουν οι υπηρέτες τους).
