Κυριακή, Απριλίου 11, 2010

Τι εννοούσε…


Όταν προεκλογικά ο Γ.Α.Π. προειδοποιούσε «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», ελάχιστοι ερμήνευσαν σωστά τα λόγια του. Έτσι, από τη μια μεριά, αριστεροί και αριστερίζοντες αντι–Γ.Α.Π., ποικιλόχρωμοι "κάτοχοι τίτλων ιδιοκτησίας" επί του σοσιαλισμού και διάφοροι "αυθεντικοί" εκφραστές του, μαζί τους παρασυρμένοι —λόγω μυωπίας, προφανώς— και αγνοί αγωνιστές και υπερασπιστές των σοσιαλιστικών ιδεών, υπέλαβαν ότι βλάσφημα χείλη τόλμησαν να ανακατέψουν τα ιερά και τα όσια (τον σοσιαλισμό) στις βρομοδουλειές τους (στην προεκλογική παραπλάνηση των ψηφοφόρων) και εκτίμησαν ότι ο Γ.Α.Π., γνωστός οπαδός του νεοφιλελευθερισμού, ψεύδεται ασύστολα όταν επαγγέλλεται —έτσι νόμισαν— τον σοσιαλισμό ως αντίδοτο της επαπειλούμενης βαρβαρότητας, προβάλλοντας αναιδώς τον εαυτό του ως υπέρμαχο των σοσιαλιστικών αξιών. Από την άλλη, πάλι, οι δεξιοί αντι–Γ.Α.Π. έχουν προ πολλού πάψει να ανησυχούν από τις "σοσιαλιστικές" επαγγελίες των Παπανδρέου· μόνο τη σκυτάλη της εξουσίας βλέπουν και τρέμουν μην αλλάξει χέρια —ξέρουν ότι με τον Γ.Α.Π. το καθεστώς, η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένεια, δεν κινδυνεύουν από τίποτα ερυθρούς συμμορίτες. Τέλος, οι φίλα προσκείμενοι στον Γ.Α.Π. φαίνεται πως ένιωσαν ρίγη συγκίνησης να τους διαπερνούν, όχι βέβαια επειδή πίστεψαν πως θα αναβιώσουν οι ηρωικές στιγμές της πάλαι ποτέ πρώιμης περιόδου… οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην Ελλάδα υπό του Α.Γ.Π. («στις 18 σοσιαλισμός»), αλλά επειδή δι' αυτούς εγεννήθη παιδίον νέον, ο από αιώνων παπατζής… Και ο καιρός γαρ εγγύς εστίν (για το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και τον λαό στην εξουσία —λέμε τώρα…), σκέφτηκαν.

Όμως ο Γ.Α.Π. ήταν ειλικρινής (το παθαίνει αυτό καμιά φορά…). Όταν έλεγε «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», δεν επαγγελλόταν τον σοσιαλισμό, ο οποίος πράγματι είναι ο μόνος δρόμος για να γλυτώσουμε από τη βαρβαρότητα· μ' αυτόν προ πολλού έχει διαρρήξει κάθε σχέση, αν ποτέ βέβαια είχε… Ούτε καν παραπλανητικά υποσχόταν κάποιον κάλπικο σοσιαλισμό παπανδρεϊκής κοπής. Όχι, τέτοιο ψέμα δεν είπε. Μόνο αλήθεια είπε. Βαρβαρότητα υποσχέθηκε. Βαρβαρότητα που αποκλείει ή, τουλάχιστον, απομακρύνει το "φάντασμα" του (εξοβελιστέου) σοσιαλισμού. Αυτό υποσχέθηκε και αυτό υλοποιεί. Απατεώνας ίσως όχι, επομένως, αλλά ξεπουλημένος (στους γκάγκστερ της οικονομικής ολιγαρχίας) ολετήρας της δύσμοιρης χώρας μας σίγουρα.