Δευτέρα, Ιουνίου 09, 2014

Άγγελος Ιτζουμέρ: ένας… αλλιώτικος άγγελος!


Ο άγγελος ο Ιτζουμέρ

Αφορμή για τη σημερινή ιστογραφή μου αποτέλεσε το ημέλι μιας αναγνώστριας, άγνωστής μου στην… επίγεια ζωή —εννοώ την πραγματική ζωή, σε αντιδιαστολή με τη διαδικτυακή, βέβαια. Σ' αυτή την αναγνώστρια χρωστώ την ανακάλυψη ενός θησαυρού —και πάλι διευκρίνηση, ίσως όχι αναγκαία: δεν πρόκειται για… υλικό θησαυρό αλλά για καλλιτεχνικό, επομένως άυλο, πνευματικό ας πούμε. Και μιας και σήμερα οι χριστιανοί γιορτάζουν το Άγιο Πνεύμα, ας τιμήσουμε κι εμείς το Ανθρώπινο Πνεύμα —αυτό που, από κάθε άποψη, νομίζω, έχει μεγαλύτερη ανάγκη να το τιμάμε και να το λατρεύουμε. Καλή μου (διαδικτυακή) φίλη, δεν αναζητούσα αυτή τη συγκυρία για να υλοποιήσω την υπόσχεση που σου έδωσα και να γράψω σήμερα, έτσι καθυστερημένα, για τον καλλιτέχνη που μου γνώρισες με το ημέλι σου· δεν θα άξιζε τον κόπο να αναβάλω κάτι τόσο σημαντικό για έναν μάλλον ασήμαντο λόγο· άλλοι λόγοι, πεζοί και προσωπικοί, συντέλεσαν σ' αυτό. Απλώς επισημαίνω τη σύμπτωση —λιγάκι φλύαρα ίσως.

Δεν ξέρω αν θα το αποφύγω σήμερα να εξακολουθήσω να ακροβατώ στο μεταίχμιο μεταξύ του πραγματικού και του ιδεατού, του υλικού και του πνευματικού, του φυσικού και του μεταφυσικού. Μάλλον όχι, αλλά δε βαριέσαι… Κάπου κάπου μια τέτοια παρέκβαση από την πραγματιστική, υλιστική και φυσιοκρατική μονοτονία (μου) ίσως είναι αναγκαία. Λοιπόν, ας μιλήσουμε για τους αγγέλους:

Οι άγγελοι… Χαριτωμένα άφυλα πλασματάκια· είναι αγοράκια ή κοριτσάκια; Ό,τι θέλετε ή προτιμάτε: είναι άγγελοι! Άγγελοι… Και πού ζουν; Στον ουρανό ή στη Γη; Μάλλον δεν γνωρίζουν σύνορα, κινούνται με άνεση μεταξύ ουρανού και Γης, το ίδιο άνετα ακόμη και ανάμεσά μας. Το σχήμα τους αποδίδεται, με την ίδια πάντοτε ευκολία, τόσο σε καθαγιασμένες υπαρκτές, γήινες, όσο και σε φανταστικές, ιδεατές μορφές αγωνιστών κι ηρώων. Άγγελοι… Ναι, αλλά τι μας (αν)αγγέλουν άραγε; Ό,τι πρέπει ή ό,τι η ευαισθησία μας μάς έχει προετοιμάσει κάθε φορά να δεχτούμε: τη χαρά ή τη λύπη, τη λύτρωση ή την καταδίκη, τη ζωή ή τον θάνατο, τη ζωή μαζί με τον θάνατο, την επιβεβαίωση της αέναης αρχής και του αδυσώπητου τέλους αυτού του αδήριτου κύκλου του κόσμου μας… Έναν τέτοιο άγγελο, εκτελεστή και λυτρωτή, αμείλικτο κι ευαίσθητο, σκληρό και καλοσυνάτο, γνώρισα ακολουθώντας το μονοπάτι (το ηλεκτρονικό) στο ημέλι της φίλης, ή μάλλον γνώρισα… δύο αγγέλους: Πρώτα τον «Άγγελο τον Ιτζουμέρ» και στη συνέχεια τον δημιουργό αυτουνού, τον Άγγελο Παπαγεωργίου. Αλλά ας σας παρουσιάσω τους δύο αυτούς αγγέλους με την αντίστροφη χρονική σειρά γνωριμίας, δηλαδή πρώτα τον άγγελο-δημιουργό κι ύστερα τον άγγελο-δημιούργημα.

Ο δημιουργός είναι ο Άγγελος Παπαγεωργίου, Ηπειρώτης στην καταγωγή, τραγουδοποιός, μουσικοσυνθέτης, ποιητής και ακορντεονίστας. Ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης, πολιτικοποιημένος και ευαίσθητος. Στο έργο του, τόσο στην ποίηση όσο και στη μελωδία, είναι έντονη η επιρροή από τη γενέτειρά του, την Ήπειρο. Έχει κυκλοφορήσει (απ' όσες πληροφορίες βρήκα στο ίντερνετ, δεν μου έστειλε κανένας, βέβαια, …δελτίο Τύπου) ένα άλμπουμ το 2013 με τίτλο Σταυρωμένος Απρίλης και πρόσφατα το άλμπουμ με τίτλο Ο άγγελος ο Ιτζουμέρ, τον τίτλο ενός από τα τραγούδια του δίσκου.