Υπό την πίεση των εργαζομένων μελών της και των ταξικών σωματείων του χώρου, που επιζητούν την ανάπτυξη αγώνων με συνέπεια και συνέχεια προκειμένου το συνδικαλιστικό κίνημα να σταθεί φραγμός απέναντι στα αντεργατικά μέτρα που πλήττουν τους εργαζόμενους στα πλοία, η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ) αναγκάστηκε να εξαγγείλει 48ωρη απεργία για τη Μ. Τρίτη 10/4 και τη Μ. Τετάρτη 11/4. Η κυρία Μπίλντεμπεργκ, στο πλαίσιο των πιέσεων του κεφαλαίου (του εφοπλιστικού εν προκειμένω) να τσακιστεί κάθε φωνή αντίστασης, επιδίωξε, σε πολύωρη σύσκεψη με τους συνδικαλιστές της ΠΝΟ χτες, να ματαιωθεί η κινητοποίηση, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, τουλάχιστον μέχρι ώρας· κρατάω κάποια επιφύλαξη ως προς την τελική της στάση (θα αποφασιστεί σήμερα), διότι δεν μας έχουν συνηθίσει οι εργατοπατέρες της ομοσπονδίας σε αταλάντευτους ταξικούς αγώνες —κάθε άλλο. Ανεξαρτήτως των εξελίξεων στο θέμα της απεργίας ωστόσο (εύχομαι να μην υποστείλει η ΠΝΟ τη σημαία της κινητοποίησης και, κυρίως, εύχομαι η κινητοποίηση να φέρει καρπούς), στο σημείωμά μου αυτό δεν προτίθεμαι να σταθώ και να αναπτύξω τα αιτήματα και τους στόχους της απεργίας ούτε, αντιστοίχως, την πολιτική ή τα συγκεκριμένα μέτρα της κυβέρνησης που την προκαλούν· πολύ περισσότερο επομένως δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με το δικαιολογημένο ή μη της κινητοποίησης —μην παρεξηγηθώ, απολύτως δικαιολογημένη τη θεωρώ. Αυτά όλα έχουν αναλυθεί πολύπλευρα και διεξοδικά με πολύ καλύτερο τρόπο από αυτόν που θα μπορούσα εγώ, και οπωσδήποτε έγκαιρα, από ικανούς δημοσιογράφους, σχολιαστές, αναλυτές και ιστολόγους του κομμουνιστικού χώρου (αν περιμένατε ν' ασχοληθεί αυτό το ιστολόγιο με τον Πορτοσάλτε ή τον Πρετεντέρη, κάνατε λάθος· ψάξτε αλλού). Επιθυμία μου είναι να ξεδιπλώσω κάποιες σκέψεις μου γύρω από τον τρόπο που η κοινωνία αντιμετωπίζει την προκείμενη απεργία. Όπου υπό τον όρο «κοινωνία» εννοώ τόσο τους εργαζόμενους (προλετάριους), τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές, όσο και συλλογικούς φορείς, όπως ενώσεις ξενοδόχων, τουριστικών γραφείων, κατοίκων νησιών, παραγωγών κ.λπ. Ασφαλώς ο όρος «κοινωνία» είναι ευρύτερος… μπορεί να θεωρηθεί ότι περιλαμβάνει και τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης), αλλά και διάφορους κραγμένους απολογητές του συστήματος. Δεν θ' ασχοληθώ με αυτή την κατηγορία των φερεφώνων της εξουσίας, από το στόμα των οποίων είναι στο ίδιο βαθμό προβλέψιμο τι θ' ακουστεί όσο είναι το «κρα» από το στόμα του κόρακα. Θ' ασχοληθώ λοιπόν με το μέρος εκείνο της κοινωνίας που μπορεί, που πρέπει, που θα περίμενε κανείς ν' αρθρώσει διαφορετικό λόγο από τα κορακοειδή, αλλά…
Αλλά… Τι ακούμε αυτές τις μέρες για την απεργία της ΠΝΟ από απλούς λαϊκούς ανθρώπους παντού όπου βρεθούμε, αλλά και διαβάζουμε σε ανακοινώσεις συλλογικών φορέων; Ακούμε και διαβάζουμε τα ίδια που οι κυβερνώντες τα επισείουν σαν φόβητρο και, φυσικά, τα παπαγαλάκια τους τα αναπαράγουν με πιστότητα:
- Η απεργία είναι καταστροφική για την οικονομία!
- Ανυποχώρητοι οι ναυτικοί, πιέζουν με την απεργία τώρα που ο κόσμος θέλει να ταξιδέψει για το Πάσχα.
- Οι ναυτικοί δίνουν τη χαριστική βολή στον τουρισμό και στην οικονομία των νησιών με την απεργία τους.
- Σαν δεν ντρέπονται! Απεργία οι ναυτικοί Μεγαλοβδομαδιάτικα, απεργία οι καθηγητές μέσα στις εξετάσεις…
- Ενάντια σε ποιον στρέφεται η απεργία των ναυτικών; Ενάντια στον κοσμάκη και στους μικρομαγαζάτορες και στους μικροπαραγωγούς!
- Θα μείνουν τα νησιά χωρίς εφοδιασμό για το Πάσχα.
- …
Σκεφθείτε μονάχα πόσο διαφορετικά θα ήσαν τα πράγματα, αν αντί για τα παραπάνω ακούγονταν αυτά:
- Η πολιτική της κυβέρνησης είναι καταστροφική για την οικονομία! Μακάρι η απεργία να φέρει αποτέλεσμα!
- Ανυποχώρητη η κυβέρνηση, επιδιώκει να περάσει τα αντεργατικά νομοσχέδιά της τώρα, τη Μεγάλη Εβδομάδα, εκμεταλλευόμενη τη δυσκολία να κηρυχτεί απεργία τώρα που ο κόσμος θέλει να ταξιδέψει για το Πάσχα.
- Οι κυβέρνηση δίνει τη χαριστική βολή στον τουρισμό και στην οικονομία των νησιών με το νομοθέτημα που περνάει.
- Σαν δεν ντρέπονται! Ούτε η απεργία των ναυτικών Μεγαλοβδομαδιάτικα ούτε η απεργία των καθηγητών μέσα στις εξετάσεις συγκινούν την κυβέρνηση! Είναι ταγμένη στην εξουθένωση των λαϊκών νοικοκυριών για χάρη των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου…
- Ενάντια σε ποιον στρέφεται η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης; Ενάντια στον κοσμάκη και στους μικρομαγαζάτορες και στους μικροπαραγωγούς!
- Η κυβέρνηση αφήνει τα νησιά χωρίς εφοδιασμό για το Πάσχα.
- …
Όπως καταλαβαίνετε, το λαϊκό κίνημα έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμη μέχρι να μπορέσει να ορθώσει το ανάστημα που πρέπει απέναντι στην επιδρομή του μεγάλου κεφαλαίου. Χρειάζεται, για παράδειγμα, να ανατρέψει τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε τα συνδικάτα να είναι ταξικά, στην υπηρεσία των εργαζομένων. Αν η ΠΝΟ ήταν τέτοιο σωματείο, όπως είναι τα μέλη της ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, διαφορετικά θα είχε δουλέψει για την οργάνωση και προπαγάνδιση της συγκεκριμένης απεργίας. Δεν θα είχαν γίνει οι παλινωδίες της προηγούμενης απεργίας. Θα μπορούσε τότε, με τη συνδρομή βέβαια ενός ανάλογου θετικού κλίματος στον συνδικαλισμό γενικότερα, κάπως διαφορετικά να μιλούσε ο κόσμος. Θα μπορέσουμε γρήγορα να αντιστρέψουμε την κατάσταση αυτή, πριν μας θάψουν;
