Πριν από το Πάσχα, πιο συγκεκριμένα τη Μ. Τετάρτη, στις 11 τ' Απρίλη, διάβασα στο ιστολόγιο του φίλου Φάρου, στην ανάρτησή του με τίτλο «11 μέρες κενό;» την είδηση, ότι:
Ο κ. Παπαδήμος εισηγήθηκε στο υπουργικό συμβούλιο εκλογές την 6η Μάη και σύγκληση της νέας βουλής την… 17η Μάη 2012.
Ο φίλος Φάρος, αφού βάζει, δικαιολογημένα, τρία θαυμαστικά, δικά του, μετά από την είδηση, σχολιάζει:
Δηλαδή έντεκα (11) ολόκληρες μέρες μετά!
Γιατί τόσες μέρες μετά;
Τι θα κάνουν οι νεοεκλεγέντες βουλευτές 11 μέρες;
Τάβλι θα παίζουν;
Να σημειώσω ότι έστειλα σχετικό σχόλιο στη συγκεκριμένη ανάρτηση. Τώρα, αν αναρωτιέστε γιατί τα αναπαράγω όλα αυτά σήμερα εδώ, νά… Ένας λόγος είναι ότι περιέργως η είδηση αυτή, αν δεν κάνω λάθος (αν κάνω, συγγνώμη· δικαιολογήστε με κάπως λόγω της απομόνωσής μου εκείνες τις μέρες στα βουνά της Αρκαδίας, όπου μήτε εφημερίδα μήτε «902» μήτε διαδίκτυο ποτέ δεν έφτασαν), πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και όλων των ΜΜΕ, χωρίς να σχολιαστεί, συμπεριλαμβανομένων των Μέσων του ΚΚΕ, αλλά και του ίδιου του κόμματος. Ο δεύτερος λόγος είναι η επιθυμία μου να διατυπώσω κάποιες σκέψεις και κρίσεις μου σχετικά με αυτό το πρωτοφανές γεγονός, επιθυμία που την κάνει πιο ζωηρή αυτή ακριβώς η σιωπηρή αντιμετώπισή του.
Χαρακτηρίζω πρωτοφανές το γεγονός αυτό, ο απερχόμενος πρωθυπουργός να ορίζει πότε θα συγκληθεί η βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές που θα διενεργήσει η υπ' αυτόν κυβέρνηση, διότι δεν έχω υπόψη μου άλλη φορά να συνέβη κάτι τέτοιο. Αλλά δεν είναι μονάχα πρωτοφανές· είναι καθαρό ανοσιούργημα, με την έννοια της καταπάτησης κάθε κανόνα δεοντολογίας· ταυτόχρονα συνιστά βάναυση παραβίαση του συντάγματος. Καμία, απολύτως καμία αρμοδιότητα δεν έχει ένας απερχόμενος πρωθυπουργός, ουδέ και αυτός ο ελέω Παπούλια Παπαδήμιος, ο το σύνταγμα καταπατήσας, τον δε Παπούλιαν καταργήσας, και χρήματα ταις τραπέζαις Του δωρησάμενος, να επεμβαίνει στη λειτουργία της βουλής, του νομοθετικού σώματος της χώρας, του εκφραστή της μιας εκ των τριών διακεκριμένων —λέμε τώρα…— εξουσιών του αστικού κράτους, της νομοθετικής εξουσίας. Ο ίδιος ο Παπαδήμιος, ως πρωθυπουργός, ηγείται της κυβέρνησης, δηλαδή του εκφραστή μιας άλλης από τις τρεις διακεκριμένες —υποτίθεται, ξαναλέμε— εξουσίες, της εκτελεστικής εξουσίας. Γνωστό είναι βέβαια ότι οι αστοί δεν σέβονται (ούτε) τις αρχές λειτουργίας του δικού τους κράτους. Η διακηρυγμένη από τους ίδιους διάκριση των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική) έχει καταντήσει ανέκδοτο. Αλλά πια, τόσο έχουν χάσει το μέτρο των πράξεών τους; Τόσο λυμένα τα χέρια (και, συνακόλουθα, τη γλώσσα), τόση ασυδοσία χρειάζονται να έχει το ενεργούμενό τους; Και ο κυρ Παπούλιας τι ρόλο έχει αποδεχθεί για τον εαυτό του; Κι επειδή δεν πρόκειται για το άτομό του αλλά για το αξίωμα που κατέχει: ο κυρ Παπούλιας με ποιο δικαίωμα έχει εξευτελίσει το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας; Αλλά αυτά παθαίνει όποιος επιλέγει να έχει μάτια (και συνείδηση) για να βλέπει μονάχα τη μούτζα κάποιου παρελαύνοντα μαθητή. Μικρός, πολύ μικρός… Μα και επικίνδυνος!
Κάποια άλλη ψυχή, κάποιος άλλος Πρόεδρος, κάποιες άλλες εποχές, εποχές κατά τις οποίες μάλιστα επωαζόταν το αβγό του φιδιού, κάποια ανάλογα καμώματα έκανε. Αν ζήλεψε τη "δόξα" του Χίντενμπουργκ ο κυρ Παπούλιας, ας προσέξει! Ήδη έχει γράψει την Ιστορία του, αλλά ας έχει την πρόνοια να μην την κάνει χειρότερη. Καταλογίζω στον Πρόεδρο ανοχή στις παραβιάσεις της συνταγματικής τάξης, όπως προκύπτει από τις πράξεις και τις παραλείψεις του, μονάχα αυτό και όχι προθέσεις, τις οποίες δεν γνωρίζω, δεν κρίνω επομένως, αλλά και δεν μ' ενδιαφέρουν. Κατά συνέπεια καμία σύνδεση δεν μπορεί να γίνει, γι' αυτό και δεν θα ήταν σωστό να γίνει, των (όποιων, άγνωστων πάντως) προθέσεων του Παπούλια με ό,τι επωάζεται στις μέρες μας. Αμείλικτοι για τις πράξεις, ας είμαστε, αλλά δίκη προθέσεων δεν θα κάνουμε. Ασφαλώς οι μέρες που ζούμε είναι γκαστρωμένες· κάτι κυοφορούν, και δεν επωάζουν το αβγό του φιδιού, όπως επιθυμούν κάποιοι. Βέβαια, μάντεις δεν είμαστε, επαναστάτες είμαστε. Ξέρουμε ότι ο φασισμός είναι η εφεδρεία του αστικού κράτους. Ξέρουμε ότι έχει φροντίσει το αστικό κράτος να υπάρχει για λογαριασμό του αυτή η εφεδρεία. Ξέρουμε ότι ιδίως οι ΝΑΤΟικές χώρες, αλλά όχι μόνο, έχουν δημιουργήσει στρατούς, παραστρατιωτικά σώματα, που τους διατηρούν σε χειμέρια νάρκη και τους προορίζουν να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα όταν η αστική τάξη νιώσει ότι μπορεί να χάσει την εξουσία. Ξέρουμε τον ρόλο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Ξέρουμε ότι η όξυνση της ταξικής πάλης θα ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς καταστολής του αστικού κράτους (και παρακράτους). Ξέρουμε όμως, από την άλλη, ότι το δίκιο είναι με το μέρος μας, και είμαστε βέβαιοι ότι το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός· ότι το καπιταλιστικό σύστημα, μαζί με τα παράσιτά του, θα καταλήξει στον κάδο απορριμμάτων της Ιστορίας. Τι δεν ξέρουμε; Αυτά που απαιτούν μαντικές ικανότητες. Ας πούμε, τι θα βγάλει η κάλπη! Εμείς δεν μαντεύουμε, οραματιζόμαστε! Και, προπαντός, αγωνιζόμαστε για να δούμε το όραμά μας να γίνεται πραγματικότητα!
Πρακτικά, τώρα, τί σημαίνει η πρόταση-επιταγή του Παπαδήμιου (ως τραπεζίτης, ξέρει από… επιταγές, αλλά και ο κυρ Παπούλιας, σαν άφωνο ραμολί, ξέρει να τις δέχεται), τάχα εισήγηση προς τον Πρόεδρο, ο οποίος εκείνη τη στιγμή, φαίνεται, κάποια μύγα παρακολουθούσε, γι' αυτό και δεν αντέδρασε. Δηλαδή, τι δεν αντέδρασε, ούτε ανακοίνωση της Προεδρίας εκδόθηκε, για άλλη μία φορά, κατά τα νέα ήθη που έχει εισαγάγει ο κυρ Παπούλιας: αντί ανακοίνωσης της Προεδρίας, είχαμε την ανακοίνωση-επιταγή του Παπαδήμιου, του ανώτατου άρχοντα, ήδη πριν από τη συνάντηση. Αλλά τι σημαίνει στην πράξη σύγκληση της βουλής στις 17 Μαΐου; Σημαίνει, κατά κάποια μάλλον ανορθόδοξη πρακτική και λογική (γι' αυτό και το «μάλλον», επειδή δηλαδή δεν πρόκειται για εδραιωμένη νομικά και θεσμικά διαδικασία), ότι μέχρι τις 17 Μάη θα έχουμε κυβέρνηση Παπαδήμιου (με Αιμοβορίδη και λοιπά κακοποιά στοιχεία). Δηλαδή ο ελέω κεφαλαιοκρατών υπερπρωθυπουργός μας, με όλη του την άνεση, διέταξε και αποφάσισε (σωστή είναι η αλληλουχία!) να εξακολουθήσει να κυβερνάει επί 11 ημέρες μετά τη λαϊκή ετυμηγορία! Και μάλιστα με κλειστή τη βουλή, άρα χωρίς λειτουργία του νομοθετικού σώματος. Φυσικά, θα υπογράφονται υπουργικές αποφάσεις, θα προωθούνται προεδρικά διατάγματα, θα διορίζονται ή θα παύονται κρατικοί λειτουργοί, θα υπογράφονται συμβάσεις κ.λπ. Με το τσαλαβούτημα μάλιστα της εκτελεστικής εξουσίας (δηλαδή της κυβέρνησης) στα χωράφια της νομοθετικής εξουσίας, όπως συνηθίζεται, αυτές οι υπουργικές αποφάσεις μπορούν να αποτελούν στην ουσία νόμους (εδώ νομοθετούν πολλές φορές ακόμη και μέσω εγκυκλίων…). Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου έχει ανεκπλήρωτές επιταγές, που δεν προφταίνει να εξοφλήσει μέχρι τις εκλογές και, άρα, χρειάζεται κάποια πίστωση χρόνου; Να υποθέσουμε ότι αυτές τις ανεκπλήρωτες επιταγές, ή κάποιες απ' αυτές, έχει σχεδιασθεί (από τους εκπροσώπους του κεφαλαίου) να αφεθούν να τις εξοφλήσει η επόμενη κυβέρνηση, αλλά, αν διαφαίνεται κάποια δυσκολία να γίνει αυτό, τότε θ΄αναλάβει να διεκπεραιώσει το απεχθές αυτό έργο η παρούσα κυβέρνηση κατά τις 11 αυτές ημέρες ύστερα από τις εκλογές; Να υποθέσουμε, παραπέρα, ότι μια τέτοια ενέργεια ίσως επιζητηθεί από την επόμενη κυβέρνηση (ή από τα κόμματα που θα χρειαστεί ενδεχομένως να κληθούν να συνεργαστούν για τον σχηματισμό της), προκειμένου η βρόμικη δουλειά να γίνει από την απερχόμενη και η νέα να παραστήσει τον Πόντιο Πιλάτο, αθώα του αίματος τούτου; Να υποθέσουμε ότι προβλέπουν ότι θα χρειαστούν καμιά δεκαριά μέρες μέχρι να προκύψει το νέο κυβερνητικό σχήμα, προφανώς προϊόν συνεργασίας κομμάτων; Και, βέβαια, μην το δέσετε κόμπο στο μαντίλι ότι θα είναι 17 του Μάη όταν θα συγκληθεί η επόμενη βουλή. Ανάλογα με το αποτέλεσμα της κυοφορίας των ημερών μας. Άγνωστο ακόμη το nasciturus (=κυοφορούμενο).
Τελειώνω με ένα μάλλον ψιλοάσχετο κουίζ, χάριν παιδιάς, που λένε: Οι δύο φωτογραφίες που ακολουθούν φαίνονται εκ πρώτης όψεως… ίδιες, αλλά έχουν… 7 διαφορές. Μπορείτε να τις εντοπίσετε; Αν όχι, λυπάμαι. Η μυωπία σας μάλλον δεν σας βοηθάει να δείτε τα πράγματα καθαρά, πόσο μάλλον να διαλέξετε το σωστό ψηφοδέλτιο, του ΚΚΕ βέβαια! Ελπίζω, δεν συμβαίνει στους αναγνώστες του ιστολογίου τέτοιο πράγμα!
