Δευτέρα, Μαρτίου 25, 2013

«Μπάυρον»


Έτσι, καθώς βρισκόμουνα αυτές τις μέρες στην Αρεόπολη με τους οπλαρχηγούς να κηρύσσουν τον Ξεσηκωμό, ύστερα στην Καλαμάτα, την Τριπολιτσά, την Πάτρα… Κι ύστερα στην αγαπημένη μας Κύπρο (…αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα…), νά σου, μπροστά μου ο αγαπημένος μου ποιητής, ο Φώτης Αγγουλές. Η Επανάσταση του 1821, οι λαϊκοί αγώνες, ο αντιαποικιακός αγώνας των Κυπρίων, το σημερινό μάτωμα των λαών της Ελλάδας και της Κύπρου από τη βαρβαρότητα του —σάπιου— καπιταλισμού, οι εργάτες που αντιπαλεύουν τη λαίλαπα που οι εκμεταλλευτές τους έχουν εξαπολύσει, όλα μες στο μυαλό μου σαν ένα καρουζέλ εικόνων που στριφογυρίζουν ασταμάτητα, σε μια ενότητα που δεν γνωρίζει χρονικά και τοπικά όρια. Και η φωνή του ποιητή διαχρονική, η ματιά του διορατική, οι ιδέες του λεπίδι κοφτερό.

Α, βέβαια! Είναι η επέτειος του Ξεσηκωμού, στις 25 Μάρτη σύμφωνα με τον ύπουλο και υστερόβουλο ορισμό της, ως προς την επιλογή της ημερομηνίας, από τους κρατούντες. Ας είναι· εμείς τον γιορτάζουμε και τον τιμούμε κατά πώς πρέπει τον επικό αγώνα των σκλάβων για απελευθέρωση και κοινωνική δικαιοσύνη. Μα τι να γράψω, τι να βρω να γράψω στο έρμο το μπλόγκι, που 'χω στερέψει, καιρό τώρα… Μα νά, ο ποιητής! Όχι, δεν είναι ποίημα για το '21. Είναι και για το '21, και για το 1940—44, και για το σήμερα· και για τους Γερμανούς, όπως και για κάθε κατακτητή· και για τους Άγγλους, όπως και για κάθε δυνάστη. Είναι γραμμένο και για τους κλέφτες και αρματολούς, και για τους αντάρτες, και για τους ανυπότακτους επαναστάτες κάθε τόπου και κάθε εποχής. Είναι προφητικό για τον μετέπειτα, από τον χρόνο που γράφτηκε, βρόμικο ρόλο των τάχα συμμάχων μας Εγγλέζων, για τα φρικτά τους εγκλήματα (πάλι στο μυαλό μου η Ελλάδα και η Κύπρος…).

Είναι το ποίημά του «Μπάυρον». Το 'γραψε μια νύχτα της αιχμαλωσίας του σε στρατόπεδο της Μέσης Ανατολής. Είναι ένα ποίημα διαμαρτυρίας των αντιφασιστών εθελοντών, Ελλήνων και ξένων, οι οποίοι έφυγαν από τις κατακτημένες από τους φασίστες χώρες τους για να πολεμήσουν τις ορδές του Ρόμελ, αλλά ύστερα, όταν θέλησαν να επιστρέψουν στις κατεχόμενες πατρίδες τους για να βοηθήσουν στον αγώνα για απελευθέρωση που διεξαγόταν εκεί από τους αντάρτες ενάντια στον φασιστικό ζυγό, ενάντια στους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, βρέθηκαν αιχμάλωτοι των "συμμάχων" (τίνος σύμμαχοι άραγε;) Εγγλέζων, κλείστηκαν σε στρατόπεδα κάτω από αφόρητες συνθήκες…

ΜΠΑΫΡΟΝ

Γιατί να ρθεις στην όμορφη Ελλάδα να πεθάνεις;
Ξανθέ ποιητή,
γιατί;

Εμείς, την εχτιμούμε τη φιλία.
Εμείς, τη λευτεριά την αγαπούμε.
Τώρα που βάρβαρα οι δικοί σου
μας τυραγνούν, τι να τους πούμε;
Κοίταξε, απ' έξω μάς φρουρούνε
διπλοφρουροί.

Τούτη τη νύχτα, δεν μπορούμε
να θυμηθούμε τη μορφή σου,
γιατί στα σύρματα μπορεί η σκέψη μας ν' αγκυλωθεί,
και να ματώσει την ψυχή σου

του Φώτη Αγγουλέ
(για την αντιγραφή: Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας)

Αδέρφια, ας σκεφτόμαστε, ας πορευόμαστε πάντα
λεύτερα και δίκαια!