Διευρυμένη συνάντηση… μεγάλων πνευμάτων

Έρχομαι, αγαπητοί μου, εγώ ο ταπεινός να συνεισφέρω κατά την ασημαντότητά μου στις φιλότιμες προσπάθειες των εξίσου ταπεινών συντρόφων και συναγωνιστών μου στην μπλογκόσφαιρα, να αναδείξουν τη λάμψη της ευφυΐας κάποιων μεγάλων πνευμάτων. Σ' αυτές τις προσπάθειες λοιπόν του Αντώνη στο ιστολόγιο Lenin Reloaded με την ανάρτησή του Είδαν οι αστοί τα μούτρα τους στον καθρέφτη και φοβήθηκαν; και του TRASH στο ιστολόγιο Fadomduck2 με την ανάρτησή του Τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται (μπορείτε με τους δεσμούς που δίνω να τις προβάλετε και να τις διαβάσετε), τολμώ να έλθω αρωγός αναφέροντας άλλο ένα —τρίτο— μεγάλο πνεύμα, που κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος με τα αναφερόμενα στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις, δηλαδή τον Θάνο Τζήμερο (sui generis ιδιοφυΐα, στην οποία «nothing is right» στην αγγλοσαξονική^[1]) και τον Κώστα Ζαχαριάδη (του EcoLeft, στην οποία «nothing is left» στην αγγλοσαξονική^[1]). Μάλιστα, το τρίτο αυτό μεγάλο πνεύμα έδωσε δείγματα (ή, μήπως, δήγματα;) της πνευματικής υπεροχής του σε χρόνο προγενέστερο (στις 10 Οκτ. 2012) και οπωσδήποτε ανύποπτο ως προς το έναυσμα (κυριολεκτικά, από μαγκάλι) για το βαθυστόχαστο πόρισμα των ύστερον λαλησάντων (ακριβώς, «έχουν λαλήσει» κατά το κοινώς λεγόμενο). Το τρίτο αυτό μεγάλο πνεύμα ενσαρκώνει η κυρία Βασιλική Καράμπαλη, φιλόλογος, πτυχιούχος του τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και φοιτήτρια μεταπτυχιακού προγράμματος στον τομέα Ψυχολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου, όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», που φιλοξενεί το περισπούδαστο πόνημά της Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική…, από το οποίο αντιγράφω (οι επισημάνσεις με έντονα στοιχεία δικές μου):

…Γιατί τελικά η κρίση στην οικονομία ξεκινά από μια κρίση βαθύτερη, αυτή της παιδείας. Ως απότοκο της κρίσης αυτής, παρουσιάζονται η έκλυση των ηθικών αξιών και ο αμοραλισμός. Έχουμε φτάσει σε έναν άκρατο υλισμό και αδιαφορούμε για μια γλώσσα και έναν πολιτισμό που αργοπεθαίνει, για αξίες και ιδανικά που εκπίπτουν, αφού δεν κατάφεραν να μεταγγιστούν από την οικογένεια και το σχολείο…

1. Ποιος είπε ότι η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, δομική κρίση του καπιταλισμού; Ο Μαρξ και κάτι μαρξιστές… Καλά, τώρα… Κι οι αστοί που λένε ότι η κρίση είναι κρίση χρέους και τέτοια φληναφήματα; Καλά, κι αυτοί… Εδώ μιλάνε τα μεγάλα μυαλά, ποιος μετράει μπροστά τους;
2. Είναι δυνατόν φιλόλογος(!) να γράφει τέτοιους σολοικισμούς, όπως Ως απότοκο(!) της κρίσης αυτής, παρουσιάζονται η έκλυση των ηθικών αξιών και ο αμοραλισμός; Ίσως, αν είναι μεγάλο πνεύμα!…

— — — — — — — — — — — — — — — — —

^[1] Πρόκειται για τις δυσερμήνευτες, καθότι αμφίσημες, διατυπώσεις που περιέχονται ακριβώς στα συμπεράσματα της μελέτης Αγγλοσαξόνων ερευνητών, οι οποίοι ασχολήθηκαν με τα δύο αυτά μεγάλα πνεύματα. Για μεν τον κ. Τζήμερο αποφάνθηκαν ότι στο έργο του «nothing is right» («τίποτα δεν είναι δεξιό» ή «τίποτα δεν είναι σωστό»), για δε τον κ. Ζαχαριάδη ότι «nothing is left» («τίποτα δεν είναι αριστερό» ή «τίποτα δεν βρέθηκε»)!