«Η βάγια» είναι ένα υπέροχο αλλά, νομίζω, άγνωστο στους πιο πολλούς τραγούδι του Γάννη Μαρκόπουλου, ο οποίος έχει γράψει επίσης και τους στίχους (ένα διαμαντάκι κι αυτοί!). Και πώς να μην είναι άγνωστο, αφού —τουλάχιστον απ' όσο έχω ψάξει— δεν περιλαμβάνεται στη δισκογραφία του συνθέτη, αλλά ούτε και του ερμηνευτή. Μάλλον έχει ακουστεί μονάχα στην ιστορική συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο θέατρο ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ, που δόθηκε στις 20 και 22 Μαρτίου του 1961, και περιλαμβάνεται στον δίσκο της συναυλίας (ναι, έχει ευτυχώς κυκλοφορήσει τέτοιος δίσκος!), οπότε και πώς να ακουστεί σε συνηθισμένη ραδιοφωνική εκπομπή. Το τραγούδι ερμηνεύεται από τον Τέρη Χρυσό, ο οποίος έκανε με αυτό την πρώτη του δημόσια εμφάνιση!
Η βάγια
Στης εκκλησιάς μας την αυλή
μια βάγια είναι ριζωμένη.
Παραμιλά μ’ ένα πουλί,
την αυγή να με προσμένει
στα γιορτινά ντυμένη.
Ω, καλή μου Παναγιά,
φύλαξέ μου τη βάγια!
Στη μακρινή τη ξενιτειά
μια καρδιά είναι ξεχασμένη.
Παραμιλά με το νοτιά,
Κυριακή να με προσμένει
στα νυφικά ντυμένη.
Ω, καλή μου Παναγιά,
φύλα τη σαν τη βάγια!
Η ΒΑΓΙΑ - http://k003.kiwi6.com/hotlink/g7mb0mcll3/Vagia2.mp3
Σήμερα γιορτάζει η δική μου βάγια· έχει τα γενέθλιά της. Πριν από 40κάτι χρόνια, κι αυτή «παραμιλούσε με το νοτιά» στη «μακρινή τη ξενιτειά» «Κυριακή να με προσμένει στα νυφικά ντυμένη»…
Ω, καλή μου Παναγιά,
φύλαγέ μου τη βάγια,
να 'ναι πάντοτε καλά,
να τη βλέπω να γελά!
