Έρμη τέχνη…

Τσουπ! Νά 'μαι πάλι εδώ! Παρά την αναγγελία μου στη προηγούμενη (πριν από μόλις τρεις ημέρες!) ανάρτησή μου περί, πρόσκαιρης έστω, αποχής μου από την έμπλογκη δράση (και ένοπλη δράση αν διαβάσετε, σωστό είναι μεταφορικά), που έγινε μάλιστα μέσω πομπώδους Πετριαρχικού σιγηλίου, εμφανίζομαι σήμερα ωσάν, αντίθετα με όσα επικαλούμουν σ' εκείνη την ανάρτηση, να μην υπάρχει τίποτα που να μ' εμποδίζει ή να με δυσκολεύει να γράφω. Είναι όμως έτσι; Ή μήπως ενέδωσα στις παροτρύνσεις των φίλων; Χμ! Η αλήθεια είναι πιο απλή· πρόκειται για ιστογραφή έτοιμη από μέρες (άλλωστε πρόκειται για αναδημοσίευση), η οποία δεν αναρτήθηκε τότε επειδή έκρινα, αφ' ενός, ότι έπρεπε λόγω επικαιρότητας να δημοσιευτούν άλλες (για το 1821 και για τη «Μηχανή του χρόνου») και, αφ' ετέρου, ότι αυτή θα μπορούσε να δημοσιευτεί κάπως ετεροχρονισμένα, δεδομένου μάλιστα ότι το ιστολόγιο τούτο δεν έχει χαρακτήρα ενημερωτικό ή ειδησεογραφικό. Αναδημοσιεύω λοιπόν από το προ τριών περίπου εβδομάδων φύλλο του «Ριζοσπάστη» σχόλιο και κριτική της προσπάθειας της ταινίας «Η ΕΡΗΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ» να βάλει το λιθαράκι της στην τάση του συρμού: την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού. Προσπάθεια που καταλήγει σε γελοιοποίηση των εμπνευστών της.