Ο θείος Ανδρέας Λασκαράτος

Πριν από 200 ακριβώς χρόνια, την Πρωτομαγιά του 1811, γεννήθηκε στην «όμορφη χωροπούλα» της Κεφαλονιάς, το Ληξούρι, μια μεγάλη μορφή των γραμμάτων μας, ο Ανδρέας Γερασίμου Τυπάλδος Λασκαράτος. Αλλά μήπως τον αδικώ χαρακτηρίζοντάς τον «μεγάλη μορφή των γραμμάτων μας»; Εννοώ μήπως τον αδικώ προβάλλοντας μονάχα αυτή την πλευρά του στοχαστή, φιλόσοφου και μαχητή Ανδρέα Λασκαράτου; Του ανθρώπου που στάθηκε σ' όλη τη ζωή του ασυμβίβαστος πολέμιος της διαφθοράς, της υποκρισίας, της εκμετάλλευσης, της αδικίας. Του ανθρώπου που πλήρωσε ακριβά την αταλάντευτη προσήλωσή του στο δίκιο και στην ελευθερία, φτάνοντας, κυνηγημένος και κατεστραμμένος οικονομικά, μέχρι τα πρόθυρα του θανάτου από ασιτία. Του ανθρώπου που είχε την τόλμη και το σθένος να διαμηνύσει στους απηνείς διώκτες του, όταν κάποτε εκείνοι έδειξαν διάθεση για συμφιλίωση: «Ας γίνουν τίμιοι όπως είμαι εγώ, και τα φτιάχνουμε αμέσως!» Του ανθρώπου που μέσα από το έργο του «Απόκριση εις τον Αφορεσμό» υψώνει σπαρακτική τη φωνή της Αλήθειας, βγαλμένη από τα γενναία στήθη του τιμωρού, όχι του τιμωρημένου: