Η σημερινή ανάρτηση Το προπατορικό αμάρτημα του εξαιρετικού ιστολόγου LeninReloaded (Αντώνη) είναι από τα κείμενα που τα διαβάζεις (ή τα διαβάζω μήπως;) και νιώθεις να μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά σου. Γι' αυτό και την αναδημοσιεύω:
 |
Μερικές μέρες, με πιάνουν τα διαόλια μου. Όπως όλον τον κόσμο, υποθέτω. Ιδιαίτερα τώρα, όπου τα διαόλια είναι κάτι σαν το πρωινό βούρτσισμα των δοντιών —ρουτίνα. Με πιάνουν τα διαόλια μου και ψάχνω να βρω τη ρίζα, την αιτία, την απαρχή, την πηγή των δεινών μου. Και συγκεκριμένα, του εξής δεινού: δεν αντέχω να ακούω την πλειοψηφία των συνανθρώπων μου. Μου σπάνε τα νεύρα. Προτιμώ να μιλάω με σκυλιά, γατιά, ψάρια, οτιδήποτε. Κινδυνεύω διαρκώς απ' τη μισανθρωπία. Και ο λόγος είναι ο εξής: αυτός ο συνδυασμός αλαζονείας, άγνοιας, πονηριάς, και βλακείας, που μοιάζει να έχει βγει από καλούπι, με μέθοδο βιομηχανικής παραγωγής. Από πού διάολο έρχεται τούτο το πράμα; Πώς έπνιξε τέτοιο κακό τούτο τον λαό;
Και λέω, απόψε που το σκέφτομαι: από τη λογική της ανάθεσης. Αυτή είναι η πηγή του κακού. Το προπατορικό αμάρτημα. Διότι, τι είναι η λογική της ανάθεσης; Είναι η λογική ότι κάποια πράματα σημαντικά για μένα θα τα κάνουν άλλοι για μένα, ώστε εγώ να αφιερωθώ… στις βλακείες. Δηλαδή, είναι η λογική ότι θα σκεφτούν άλλοι για μένα, θα αναλύσουν άλλοι για μένα, θα παλέψουν άλλοι για μένα, θα απεργήσουν άλλοι για μένα, θα βγάλουν το χτικιό άλλοι για μένα, θα βάλουν το χέρι στην τσέπη άλλοι για μένα, θα φάνε ξύλο άλλοι για μένα, για να μπορώ εγώ να παίζω τον ποιητή του τούιτερ, τον ζωγράφο του άι παντ, τον εραστή του τσατ και τον φιλόσοφο της μπυροκατάνυξης. Για να μπορώ να σκηνοθετώ την αποχή μου από τη ζωή μου ως συναρπαστικό δράμα με πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη, παραγωγό και θεατή εμένα.
Μου 'χει καρφωθεί απόψε αυτή η φράση που λέει μια βλαμένη στην Παπαρήγα σε μια εκπομπή αυτού του σιτεμένου πόστερ μπόι των δαπιτισσών της γενιάς μου, του Χατζηνικολάου, πριν τις εκλογές: «γιατί μας λέτε ότι είστε κομμουνιστές και δεν κάνετε συμμαχία με την αριστερά, εμείς την αριστερά ξέρουμε».
«Εμείς την αριστερά ξέρουμε». Τον κακό σου τον καιρό. Ξεράδια ξέρετε. Η «αριστερά» που «ξέρετε» είναι κατά ιστορική βάση η ΕΔΑ, η οποία δημιουργήθηκε επειδή είχε απαγορευτεί το Κομμουνιστικό Κόμμα. Δηλαδή «ξέρετε» την πολιτική υπό την συνθήκη της αντικομμουνιστικής καταστολής. Και την ζητάτε κιόλας αυτή την αριστερά-ως-συνέπεια-της-καταστολής-του-κομμουνισμού, με το θράσος κακομαθημένου πελάτη που αυτοχρίστηκε «διαμαρτυρόμενη συνείδηση του κόμματος». «Εγώ αυτή τη μάρκα ξέρω, αυτή θέλω. Την άλλη δεν την ξέρω, μη μου τη δίνετε». Δεν την ξέρεις, γιατί δεν συμμετέχεις σε τίποτα. Δε διαβάζεις τίποτα. Δε σκέφτεσαι τίποτα. Δεν πράττεις τίποτα. Δεν ζεις τίποτα. Κάθεσαι σαν τον χάνο και περιμένεις να εκπροσωπηθείς, να σωθείς, να δικαιωθείς, να εξυψωθείς, και γιατί όχι, να τραγουδηθείς κιόλα από κανα νέο Θεοδωράκη που θα γράψει το «Άξιον εστί» για την αυτού αθλιότητά σου.
«Να μας πείτε πού πήγε ο Μπογιόπουλος». Ποιοι είστε εσείς; Το φιλοθεάμον κοινό της σειράς «Ο Σουλεϊμάν ο καταχτητής»; Αυτοί που ρωτούσανε «ποιος πυροβόλησε τον Τζέι Αρ;» Ποιοι διάολο είσαστε επιτέλους κι από ποιον ζητάτε λογοδοσία; Εσείς πού λογοδίνετε δηλαδή; Λογοδίνετε για το γιατί δεν ήσασταν στην απεργία; Γιατί δεν κατεβήκατε στο δρόμο; Γιατί δεν είστε οργανωμένοι πουθενά; Γιατί κοιτάτε μονίμως την κωλάρα σας; Γιατί αναπαράγετε ό,τι σάχλα σάς ταΐσουνε αυτοί που υποτίθεται πως αμφισβητείτε, και αμφισβητείτε μόνο ό,τι σας διατάζουν να αμφισβητείτε; Όχι. Ε άμετε στο διάολο λοιπόν. Όποιος θέλει να ξέρει πού πήγε ο Μπογιόπουλος φροντίζει να βρίσκεται κοντά στον χώρο όπου δουλεύει ο Μπογιόπουλος, μαζί με αυτούς με τους οποίους δουλεύει ο Μπογιόπουλος. Και δεν εννοώ τον Πιτσιρίκο. Αν ήσασταν κάποιος που έπρεπε να ξέρει, θα ξέρατε ήδη. Δεν ξέρετε, γιατί δεν σας αφορά. Και όχι, δεν υπάρχει επαναστατικό κόμμα που να ενημερώνει για το πότε έκλασε το κάθε μέλος του, για να ικανοποιηθεί η χαύνουσα περιέργειά σας, που σας έχουν πάρει τα σώβρακα κι εσείς μονίμως περί άλλων τυρβάζετε.
Αυτή η ρημάδα η λογική της ανάθεσης! Βάλατε στο μαντρί τους λύκους να σας φυλάνε, κι όταν σας λιανίσανε, ψάξατε άλλους λύκους να διώξουν τους πρώτους. Κι αυτοί, λύκοι όντας, χίμιξαν και κατασπαράξανε πάλι εσάς. Και πάλι λύκους ψάχνετε να διώξουν τους προηγούμενους. Να μάθετε τον εαυτό σας να υπερασπίζεστε, δεν ξέρετε. Ο πιο αμόρφωτος αγρότης του 40 σάς αφήνει πίσω χιλιόμετρα. Το μόνο που σας μάθανε να ξέρετε είναι πώς να απαιτείτε απ' τους άλλους να αφοπλιστούν για να γίνουν μηχανές άσκοπης λογοδιάρροιας σαν εσάς. Πώς να απαιτείτε να ασπαστούμε όλοι μαζί τη λογική της ανάθεσης, και να ενώσουμε τις προβατίσιες φωνές μας σε μια λαϊκή συνέλευση προβάτων, όπου θα βελάζουμε μπεεεεε μπεεεεε για να 'ρθει ο καινούργιος λύκος. «'Αμεση δημοκρατία» το είπατε, ζάλη των αμνών πριν τη σφαγή το λέω εγώ.
Σας έχω σιχαθεί. Αν ποτέ από κανένα θαύμα σωθείτε, θα ανακουφιστώ μόνο και μόνο γιατί θα ησυχάσω απ' τη σκέψη σας. Ούτε να σας ξαναδώ θέλω, ούτε να σας ξαναμιλήσω.
Για την αντιγραφή: Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας.
Σημείωση: Στην πρωτότυπη ανάρτηση μπορείτε να διαβάσετε και τα σχετικά σχόλια.
