Καθώς ήρθε και μας πλάκωσε τούτος ο κακός Σεπτέμβρης, με τους δυνάστες μας να σφίγγουν περισσότερο τη θηλιά που μας έχουν περάσει και με την αγωνία μας για τη σωτηρία της Επανάστασης στο Νησί της από τα όρνεα που καραδοκούν, στο μυαλό μου στριφογυρίζει επίμονα ένα συμβολικό τραγούδι. Είναι του Σπήλιου Μεντή σε στίχους του Γιάννη Ρίτσου, που κυκλοφόρησε σε δίσκο το 1964 με ερμηνεύτρια τη Σούλα Μπιρμπίλη. Ακούστε το εδώ από τη Γιοβάννα, αυτή την εκτέλεση βρήκα. Έχει τίτλο «Κίτρινο Φθινόπωρο». Το κίτρινο χρώμα, η μελαγχολία του φθινοπώρου, βάφει το τοπίο, την καρδιά… Όσα χτες σε φτέρωναν, τώρα πέφτουν χάμου… Αλλά στα βήματα των εργατών καρτερά η ελπίδα, πράσινες είν’ οι ρίζες.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν έχετε ενεργοποιήσει τη μουσική υπόκρουση του ιστολογίου, πρέπει να την απενεργοποιήσετε για ν' ακούσετε το τραγούδι.
Κίτρινο Φθινόπωρο
http://k003.kiwi6.com/hotlink/ok3b1m389t/16_Giovanna_-_Kitrino_Fthinoporo.mp3
Κίτρινο Φθινόπωρο
Κίτρινο φθινόπωρο,
κίτρινη η καρδιά μου.
Όσα χθες σε φτέρωναν,
τώρα πέφτουν χάμου.
Στο καφενεδάκι μας
κίτρινη κι η γρίλια,
στο ποτήρι ανέγγιχτη
έλιωσε η βανίλια.
Ένα φίλο κίτρινο έχεις για ρολόι,
κίτρινη ώρα έρχεται για το φτωχολόι.
Τρεις εργάτες πέρασαν κάτω απ’ τις μαρκίζες,
άκου αυτά τα βήματα, πράσινες οι ρίζες.
Τι να πούμε, αγάπη μου,
λόγια πια δε βρίσκω,
νιώθω το κατόπι μας
το μεγάλο ίσκιο.
Κίτρινο τ’ απόβραδο,
κίτρινη ησυχία,
μες στη μνήμη ακούγεται
κίτρινη ρομβία.
Ένα φίλο κίτρινο έχεις για ρολόι,
κίτρινη ώρα έρχεται για το φτωχολόι.
Τρεις εργάτες πέρασαν κάτω απ’ τις μαρκίζες,
άκου αυτά τα βήματα, πράσινες οι ρίζες.
Και για μένα υπάρχει κι ο βάρβαρος Αλάριχος, που μου την έχει στημένη στο τέλος του μήνα… Αλλά γιατί λέω «για μένα»; Μήπως δεν είναι μόνο για μένα; Λέω τώρα…
