Τετάρτη, Ιουνίου 29, 2016

Dies irae: Τελειώνουμε εδώ ή αρχίζουμε νέο κύκλο;

Το ιστολόγιο αυτό το δημιούργησε η ιδιοτέλεια του ιστολόγου, όπως το έχει επανειλημμένα ο ίδιος ομολογήσει, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει σαν βήμα να εκφράζεται, εν αμύνη ευρισκόμενος, και να ενημερώνει τους συναδέλφους και φίλους του κατά τη διάρκεια της δίωξής του —πειθαρχικής από το Υπουργείο Υγείας και ποινικής ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων (αμέ, τι νομίζετε;), επειδή η τυφλή Δικαιοσύνη (ανακριτές, εισαγγελείς, επιθεωρητές, Πειθαρχικά Συμβούλια) ήταν ταυτόχρονα και κωφή και ο λόγος μου στα βήματα που μου παρείχαν, όσο και όπως μου τα παρείχαν, κετέληγε με μαθηματική ακρίβεια στον κάλαθο απορριμμάτων, όπου εμέλλετο να εξαφανιστεί οριστικά. Βέβαια παρέμεινε, νομίζω, ακλόνητα το ιστολόγιο αυτό στην υπεράσπιση του δικαίου, του δίκιου δηλαδή, η δε υπεράσπιση του Δικαίου (της αφεντιάς μου) ευτυχώς, και πάλι νομίζω, δεν μονοπώλησε, αλλά ούτε και καταχράστηκε το όπλο του ιστολογίου, το οποίο κατεξοχή ασχολήθηκε με γενικότερα πολιτικά και κοινωνικά θέματα, πάντα στο πλαίσιο της υπεράσπισης του δίκιου της εργατικής τάξης.
Τώρα, με αφορμή ένα έγγραφο που έλαβα από το Υπουργείο, το οποίο δεν παρουσιάζω, καθότι εμπιστευτικό (ο Τέλλογλου μπορεί να το ξέρει όμως), αλλά, αν διαβάσετε παρακάτω την απάντηση που έστειλα, καταλαβαίνετε ποιο το περιεχόμενό του, ξαναζώ μέρες οργής (dies irae). Την κατανόησή σας ζητώ.
Θα τελειώσουμε άραγε εδώ ή θα ανοίξουμε νέο κύκλο οργής; Οψόμεθα
Προς Υπουργείον επιστολής Δικαίου το ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν:


Πειραιάς, 27 Ιουνίου 2016



ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Λευτέρη-Δικαίου (Ελευθερίου) Παπαδέα του Ιωάννη
συνταξιούχου υπαλλήλου του Υπουργείου Υγείας
Δ/νση: [Δεν εμφανίζεται]
Τηλ.: [Δεν εμφανίζεται]


ΠΡΟΣ:

1. Υπουργείο Υγείας
Γεν. Δ/νση Ανθρώπινων Πόρων & Διοικητικής Υποστήριξης
Δ/νση Διοικητικών Υπηρεσιών & Υποστήριξης
Τμήμα Ανθρώπινων Πόρων Κεντρικής Υπηρεσίας
ΥΠΟΨΗ: [Δεν εμφανίζεται]
(Μόνο καθόσον αφορά την παραλαβή του αποδεικτικού επίδοσης του ΕΜΠ.οικ.443/20-5-2016 εγγράφου του Πειθαρχικού Συμβουλίου)

2. Υπουργείο Υγείας

(Οιονδήποτε —υπηρεσιακή μονάδα, στέλεχος, υπάλληλο, παράγοντα— ήθελε ενδεχομένως θεωρήσει εαυτόν αρμόδιο για τα διαλαμβανόμενα στην επιστολή μου)




ΘΕΜΑ: Σχολιασμός της 11/2016 Απόφασης του Πειθαρχικού Συμβουλίου για το Υπουργείο Υγείας κ.λπ. επί του 7ου θέματος της από 24/3/2016 συνεδρίασής του




1. (Αφορά αποκλειστικά τον υπ’ αριθμό «1» παραλήπτη):

Σας στέλνω συνημμένο το αποδεικτικό επίδοσης του ΕΜΠ.οικ.443/20-5-2016 εγγράφου του Πειθαρχικού Συμβουλίου για τις δικές σας ενέργειες.


2. (Απευθύνεται σε όλους τους παραλήπτες):

2.1. Σεβόμενος τον πολύτιμο χρόνο σας και την ανάγκη ανταπόκρισης στις υπηρεσιακές υποχρεώσεις σας, σημειώνω πως ό,τι ακολουθεί επαφίεται από πλευράς μου στην κρίση σας κατά πόσον σας αφορά ή όχι, και αναλόγως επομένως έχετε την ευχέρεια να επιλέξετε εν συνεχεία τι να πράξετε, συμπεριλαμβανομένου και του να μην μπείτε στον κόπο να το διαβάσετε καν, αλλά εκ προοιμίου να θεωρήσετε ότι δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά σας ή ότι δεν σας ενδιαφέρει, και να το προσπεράσετε: δηλώνω σαφώς ότι πρόκειται για σχολιασμό εκ μέρους μου της απόφασης του θέματος και γράφεται από δική μου ανάγκη καταγραφής των θέσεών μου και των απόψεών μου για την μεταχείριση που μου επεφύλαξε το Υπουργείο στην προκείμενη υπόθεση, ως απάντηση στο ως άνω έγγραφο του Πειθαρχικού Συμβουλίου και ως κείμενο αναφοράς για τους ανθρώπους του κύκλου μου, οικογενειακού, συγγενικού, συναδελφικού, φιλικού, κοινωνικού —πρώτα απ’ όλα για τα εγγόνια μου, μιας και από την οικογένειά μου μέχρι και τη γενιά των παιδιών μου δεν υφίσταται ανάγκη αναδρομής σε τέτοια κείμενα για να με γνωρίσουν· τα έχουν ζήσει αυτά τα γεγονότα μαζί μου και έχουν υποφέρει μαζί μου… Η ανάγκη αυτή είναι αδήριτη, διότι, εάν διαβάσει κανείς (κάποιο από τα εγγόνια μου, ας πούμε, σε κάποια μελλοντική αναδίφησή του στα αρχεία του παππού του) μόνο το αποστελλόμενο έγγραφο του Πειθαρχικού Συμβουλίου, καθώς αυτό συνοψίζει όλη την υπόθεση της δίωξής μου και προορίζεται να αποτελέσει το ακροτελεύτιο έγγραφο της εν λόγω υπόθεσης (άλλως ταφόπλακα), τι αποκομίζει; Ότι ο εργοδότης μου, το Υπουργείο, στο οποίο υπηρέτησα επί 28 συναπτά έτη μέχρι τα μέσα του 2007, στα τελευταία χρόνια της καριέρας μου (στις 4-6-2004) με παρέπεμψε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο (Π.Σ.) με βαρύτατες κατηγορίες, της παράβασης της αρχής της αμεροληψίας και της αμελούς εκπλήρωσης των καθηκόντων μου, (συμπληρώνω: έπειτα από ανυπόστατη καταγγελία εναντίον μου από γνωστό επιχειρηματία, η οποία έγινε για την εξυπηρέτηση δικών του συμφερόντων και ύστερα από άρνησή μου, στις αρχές του 2003, να «συνεργαστώ» μαζί του στην εκπόνηση τεχνικών προδιαγραφών για νεοανεγειρόμενο τότε νοσοκομείο…). Η πορισματική έκθεση των επιθεωρητών Υγείας του Υπουργείου διαπίστωσε ότι τελέσθηκαν τα παραπάνω παραπτώματα, ενώ το Π.Σ. με απόφασή του με απάλλαξε από την κατηγορία της παράβασης της αρχής της αμεροληψίας, αλλά κατά πλειοψηφία 3 έναντι 2 με έκρινε ένοχο ως προς την κατηγορία της αμελούς και ατελούς εκπλήρωσης των καθηκόντων μου και μου επέβαλε την ποινή του προστίμου των αποδοχών 3 μηνών. Κατά της εν λόγω απόφασης ασκήθηκαν ενστάσεις αμφοτέρωθεν, από μένα και από τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης. Η υπόθεση οδηγήθηκε στο Δευτεροβάθμιο Π.Σ., το οποίο χρειάστηκε πάνω από 3(!) χρόνια και επανειλημμένες(!) συνεδριάσεις για να αποφανθεί ότι… η απόφαση του (Πρωτοβάθμιου) Π.Σ. του Υπουργείου έπασχε από ακυρότητα, ακύρωσε συνεπώς την προσβαλλόμενη απόφαση και την ανέπεμψε στις 27-5-2008 στη διοίκηση για νέα σύννομη κρίση. Χρειάστηκε να περάσουν άλλα 6 περίπου χρόνια ώσπου, στις 31-1-2014, να συνέλθει (ασφαλώς με την έννοια της συνεδρίασης, διότι με την έννοια της ανάρρωσης, αποκατάστασης, ούτε κατά διάνοια…) και να επαναλάβει στη νέα απόφασή του περίπου ό,τι αναφερόταν στην ακυρωθείσα προηγούμενη, δηλαδή την απαλλαγή μου από την κατηγορία της παράβασης της αρχής της αμεροληψίας, αλλά την κλήση μου σε απολογία για την αποδιδόμενη εις βάρος μου κατηγορία της αμελούς και ατελούς εκπλήρωσης των καθηκόντων μου. Ε, στα τόσα χρόνια που ήδη πέρασαν, άλλα δύο γεμάτα χρονάκια, μέχρι τις 24-3-2016, τι είναι; Χρειάστηκαν ωστόσο, καθώς φαίνεται, για να διαπιστωθεί τελικά ότι «η όλη διαδικασία της νέας κρίσης θα έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί μέχρι την 27-5-2011»! Έτσι το σεβαστό μας Π.Σ. «ομόφωνα αποφάσισε να παύσει, λόγω παραγραφής, η πειθαρχική δίωξη για το αποδιδόμενο στον […] κ. Παπαδέα πειθαρχικό παράπτωμα»!
2.2. Έτσι αναμένεται να κλείσει αβρόχοις ποσί για τους ιθύνοντες του Υπουργείου αυτή η υπόθεση, χωρίς κρίση επί της ουσίας των κατηγοριών, και όχι μόνο (Τι άλλο; Ίδετε παρακάτω παρ. 2.4, αν θελήσετε). Τελικά ο «κ. Παπαδέας» υπέπεσε στο αποδιδόμενο σ’ αυτόν παράπτωμα ή όχι; Δεν προέκυψε να τον καταδικάσετε, αλλά ούτε να τον αθωώσετε. Όχι βέβαια πως ψάξατε και τον βρήκατε αθώο, όχι… (μακριά από σας τέτοιοι μπελάδες, και καραδοκεί κι ο Αλάριχος στη γωνία, υπό τη μορφή επιχειρηματία ιατροτεχνολογικών προϊόντων…)· απλώς “συνέβη” (πώς όμως; —όχι τυχαία, βεβαίως) και ξέφυγε ο μπαγάσας, ξεγλίστρησε, γλύτωσε την κρίση (ή μήπως εσείς ξεφύγατε, ξεγλιστρήσατε, γλυτώσατε την κρίση;) λόγω παραγραφής του αδικήματός του. Και καλά, ωρέ σεις του Π.Σ., δεν σκεφτόσαστε το οξύμωρο του πράγματος, να είσθε σεις οι κριτές τού κατά πόσον ένας υπάλληλος εκπλήρωσε αμελητί και ατελώς τα καθήκοντά του, όταν κάθε άλλο παρά επιμέλεια και πληρότητα διακρίνει εσάς τους ίδιους στην αντιμετώπιση της συγκεκριμένης υπόθεσης; Λιγότερο κραυγαλέο, αν και εξίσου ανήθικο, θα ήταν αν επιμένατε ως το τέλος στη γνωστή σας τακτική του κατενάτσιο και καταλήγατε αθορύβως στον δοκιμασμένο αμοραλισμό της αρχής «θνήσκει σιγαθέν». Αλλ’ όμως εδώ δεν πρόκειται μόνο για τον «κ. Παπαδέα» —αυτός ας πάει στα κομμάτια, και τι έγινε; Εδώ πρόκειται για τον επί σειρά ετών προϊστάμενο της Βιοϊατρικής Τεχνολογίας, δηλαδή για ένα στέλεχος του Υπουργείου. Η ρετσινιά δεν κόλλησε μονάχα στον «κ. Παπαδέα», κόλλησε αναπόφευκτα και στο ίδιο το Υπουργείο· και παρέμεινε και παραμένει, και έχετε κι εσείς ευθύνη γι’ αυτό με ό,τι έχετε πράξει ή ό,τι έχετε παραλείψει.
2.3. Τι θα μπορούσε να είχε γίνει ή τι θα μπορούσε έστω και τώρα να γίνει; Δεν θα σας απαντήσουν, σ’ αυτά τα ηθικού κυρίως χαρακτήρα ερωτήματα, οι κλεισούρες των νόμων και διαταγμάτων. Στη νομοθεσία μάλλον κρυψώνες θα βρείτε στην προκειμένη περίπτωση, για να οχυρωθείτε μέσα τους και ν’ αποφύγετε να δώσετε τη μάχη (παύει η πειθαρχική δίωξη λόγω παραγραφής…). Εδώ χρειάζεται σθένος, τόλμη και αντισυμβατική και αντισυμβιβαστική πλην τίμια και ευσεβής στάση για την απόδοση της δικαιοσύνης, υπό την ευρεία αυτής έννοια. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είχε γίνει αναψηλάφηση της υπόθεσης, συνοδευόμενη από ειλικρινή διάθεση διόρθωσης ημαρτημένων και παραλείψεων κατά τη διαδικασία της διοικητικής εξέτασης ―σας είχαν επισημανθεί αυτά, αλλά τα αγνοήσατε τότε.
2.4. Φυσικά και δεν είμαι αφελής να ζητήσω την αναψηλάφηση πριν ικανοποιηθεί η εξής μία ελάχιστη προϋπόθεση-εγγύηση που τίθεται εκ μέρους μου, αν και σε κάθε περίπτωση η απόφαση για αναψηλάφηση ανήκει στο Υπουργείο: (α) Αναγνώριση ότι η πορισματική έκθεση των επιθεωρητών Υγείας του Υπουργείου είναι ελαττωματική, τουλάχιστον κατά το ότι δεν ανασκευάζει, δεν απαντά, δεν αναφέρεται καν στο υποβληθέν από μένα υπόμνημα, με το οποίο ανασκευάζω τις κατηγορίες που μου αποδίδονται, και (β) Εκτίμηση από το ΣΕΥΥΠ, έστω προκαταρκτική, των διαλαμβανομένων στο εν λόγω υπόμνημα.
2.5. Η κατά κυριολεξία αγνόηση από το ΣΕΥΥΠ του απολογητικού υπομνήματός μου και η εν συνεχεία εξέλιξη της υπόθεσης μού δημιούργησαν, βασίμως νομίζω, την αίσθηση, βεβαιότητα να πω καλύτερα, ότι —ποδοσφαιρικώς ειπείν— το γήπεδο όπου παιζόταν η υπόθεση δεν ήταν δικό μου· άλλος κανοναρχούσε και άλλος ωφελείτο σ’ αυτό (το γήπεδο). Έτσι είπα «Δεν θα πολεμήσω εγώ σ’ αυτό το γήπεδο· εγώ θα μεταφέρω το παιχνίδι στο δικό μου γήπεδο: στους συναδέλφους, τους γνωστούς μου, τον κόσμο που με ξέρει και με εκτιμά». Η σκέψη αυτή με οδήγησε, μεταξύ άλλων, να εκδώσω το δοκίμιο «Η Αγριόγατα και ο Κόκορας», βασισμένο πάνω στον γνωστό Αισώπειο μύθο, το οποίο αλληγορικά μεν με ακρίβεια δε αποδίδει την ουσία της υπόθεσης.
2.6. Στράφηκα σταδιακά, απογοητευμένος πλέον από την αντιμετώπισή μου από το Υπουργείο, στο γράψιμο. Τον τελευταίο καιρό πριν βεβιασμένα, και με αηδία, εγκαταλείψω το Υπουργείο είχα σχεδόν, τότε, αμελήσει σκανδαλωδώς τα της Υπηρεσίας, χωρίς όμως κανείς να με ψέξει γι’ αυτό! Κατανόηση ή μήπως επειδή κανένας Αλάριχος δεν διαμαρτυρόταν γι’ αυτό; Ίσως και τα δύο. Πάντως είχα αποκτήσει (ιδίοις αναλώμασι…) δύο μόνιμους παραστάτες, ακλόνητους δίπλα μου για μία δεκαετία σχεδόν: έναν ψυχίατρο και έναν δικηγόρο…
2.7. Θυμήθηκα τις dies irae* πάλι… Το έγγραφό σας μου τις ξύπνησε μέσα μου… Ας είναι…
Καλό καλοκαίρι!



Λεύτερα και Δίκαια πράττοντας,
Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας


* dies irae = (λατιν.) μέρα/μέρες οργής· συνήθως χρησιμοποιείται στον ενικό, όπως είναι και ο τίτλος εκκλησιαστικού ύμνου της Καθολικής Εκκλησίας, στον οποίο οφείλει την επιβίωσή της η έκφραση



Συνημμένα:

1. Υπογεγραμμένη από μένα η απόδειξη παραλαβής του ΕΜΠ.οικ.443/20-5-2016 εγγράφου του Πειθαρχικού Συμβουλίου (για τον υπ’ αριθμό «1» αποδέκτη της επιστολής μου)
2. Βιβλιαράκι «Η Αγριόγατα κι ο Κόκορας», 5 αντίτυπα (για οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο)