Ο Σίμων και ο Σαούλ

Σύμφωνα με το χριστιανικό εορτολόγιο, σήμερα είναι του Πέτρου και του Παύλου. Βέβαια καμία σχέση δεν έχει το γεγονός αυτό με τα συνήθη θέματα που απασχολούν το ιστολόγιό μου. Απλώς δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην κάνω μια μικρή παρέκβαση από τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε, προκειμένου να σχολιάσω αυτό που πάντα το 'βλεπα σαν μια ανεξήγητη παραξενιά του χριστιανικού εορτολoγίου: τον συνεορτασμό δύο αποστόλων που έφτασαν να γίνουν άσπονδοι εχθροί, να αλληλοϋποβλέπονται, να αλληλοκατηγορούνται και να διαγκωνίζονται —όχι πάντα με μεθόδους που θα τις χαρακτήριζε κανείς άμεμπτου χριστιανικού ήθους— ποιος θα κερδίσει την πρωτοκαθεδρία στο κίνημα που τους άφησε κληρονομιά ο δάσκαλός τους. Αλήθεια, γιατί οι εκκλησιαστικοί πατέρες καταδίκασαν αυτούς τους δύο αμόνοιαστους μαθητές του Ναζωραίου να μοιράζονται εσαεί την ίδια μέρα γιορτής; Διάθεση να τους ειρωνευτούν ή πρόθεση να τους σαρκάσουν, μάλλον δεν μπορεί να αποδοθεί στους άγιους πατέρες. Επιθυμία να τους τιμωρήσουν, μετά θάνατον, κι αυτό δύσκολο να γίνει πιστευτό. Μάλλον υποκρισία μού μυρίζει. Μάλλον τις πομπές των συγκεκριμένων αποστόλων θέλησαν να καλύψουν οι σεπτοί προκαθήμενοι… Έτσι όμως κατάφεραν τούτο: Να παραδώσουν στις επόμενες γενεές τούς δύο αντίμαχους πρωταγωνιστές του κινήματος του Χριστιανισμού ενωμένους υπό τις ευλογίες της εκκλησίας σε ένα αταίριαστο δίδυμο–καρικατούρα, σύμβολο αιώνιας φαιδρότητας. Φαιδρότητας που έχει στο διάβα του χρόνου δώσει ανάλογα παράγωγα: από πλήθος ιερών ναών των «αγίων [σημ. ιστολόγου: διάβαζε αγρίων] αποστόλων Πέτρου και Παύλου» έως και τις πόλεις Πετροπαβλόφσκ (Петропавловск) του Καζαχστάν και της ρωσικής Ανατολής…