Ο Γιώργος Σαρρής σχολιάζει στο ιστολόγιό του τα ντροπιαστικά γεγονότα που εξελίσσονται από χτες στην Κόρινθο και, ιδίως, την απανθρωπιά του κτήνους που κατέχει —τρομάρα όλων μας— το αξίωμα του δήμαρχου της πόλης, Πνευματικού(!) κατ' όνομα…:
Πόσο κτήνος αντέχουμε μέσα μας… — Έκοψαν το νερό στους μετανάστες στο στρατόπεδο της Κορίνθου… με 40 βαθμούς!!
Πόσο κτήνος αντέχουμε μέσα μας άραγε;
Σίγουρα πιο πολύ από όσο φανταζόμαστε.
Μετά τα επεισόδια, που έγιναν με αφορμή το στρατόπεδο ("κέντρο φιλοξενίας") όπου μεταφέρθηκαν μετανάστες στην Κόρινθο, ο δήμαρχος κ. Πνευματικός (όνομα και πράμα) προχώρησε σε πιο δραστικούς τρόπους "αντιμετώπισης" του προβλήματος. Σε μια μέρα που το θερμόμετρο χτυπάει σαραντάρια, τα κτήνη έκοψαν την παροχή νερού στο στρατόπεδο!!! Προφανώς υπάρχουν κι άλλοι "πνευματικοί" και "άνθρωποι" στην πόλη. Η εκκλησία άραγε τι λέει εκεί για όλα αυτά;
«Είμαστε σε πόλεμο» είπε ο δήμαρχος «και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται». «Δεν νομίζω πως υπάρχει πρόβλημα» είπε στο ΣΚΑΪ. «Δεν ακούσαμε ακόμη κάποιο παράπονο»!!
Κι όμως, ακόμη κι έτσι να ήταν, ούτε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων, ούτε στις φυλακές όπου βρίσκονται εγκληματίες θανατοποινίτες δεν θα έκοβαν το νερό. Αν ήταν άνθρωποι βέβαια…
Ο άνθρωπος δολοφονείται μέσα μας αργά και σταθερά με την αηδιαστική, ύπουλη και σιωπηλή άδειά μας.
Πόσο μίσος παράγουν καθημερινά; Το σκέφτονται καθόλου;
Αίσχος! Αίσχος! Αίσχος!!
Υ.Γ.: Ειναι εντυπωσιακό το ότι στα μεγάλα σάιτ που βλέπω να υπάρχει η είδηση (π.χ. Ημερησία, Star κλπ.) δεν υπάρχει η παραμικρή διαμαρτυρία, ούτε καν κάποιο θαυμαστικό έκπληξης στο τέλος της πρότασης, λες και πρόκειται για κάτι περίπου φυσιολογικό κι αναμενόμενο… Σε ποια βαθειά νύχτα βαδίζουμε άραγε αδιάφοροι και χάλιες;
Είναι από τις ώρες που ντρέπεται κανείς για την εποχή του.
Γιώργο Σαρρή, γράφεις:
Προφανώς υπάρχουν κι άλλοι "πνευματικοί" και "άνθρωποι" στην πόλη. Πολύ σωστά! Να προσθέσω ωστόσο, επίτρεψέ μου, ότι οι πνευματικοί και οι άνθρωποι (χωρίς τα σαρκαστικά εισαγωγικά, οι πραγματικοί), που επίσης προφανώς υπάρχουν στην πόλη, έλαμψαν με την απουσία τους και τη σιωπή τους. Εύχομαι να κάνω λάθος και η εικόνα που έχω να οφείλεται στην έλλειψη πληροφόρησης από τα ΜΜΠ (Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας, Παραπληροφόρησης, Παραπλάνησης κ.τ.τ.). Πάντως δεν βρήκα ούτε στο ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» (η ενημέρωσή μου δεν επαφίεται στα ΜΜΠ) κάποια αναφορά για την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας στα έκτροπα των φασιστών ή στην απαράδεκτη στάση τού —τρομάρα όλων μας, επαναλαμβάνω— "κυρίου" δήμαρχου. Δεν ήταν λοιπόν, αγαπητέ Γιώργο Σαρρή, μονάχα η εκκλησία που σιώπησε, δυστυχώς… Δεν ξέρω μήπως κιόλας έφτασε η στιγμή που η εκκλησία θα πρέπει να επιζητήσει, και δικαίως, και τη δέουσα αναγνώριση από κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, διότι προσφυώς… έπιασε τον παλμό του κόσμου, βρέθηκε —αλίμονο!— σε αρμονία με το λαϊκό αίσθημα (μη χέ…). Και μη χειρότερα, δηλαδή… Οι αστοί ασφαλώς θα αισθάνονται ευγνώμονες προς αυτή για την πολύτιμη συνδρομή της στις δύσκολες στιγμές που διέρχεται το «έθνος» (τους). Μήπως όμως χρωστούν επίσης κάποια ψήγματα, έστω, ευγνωμοσύνης και προς τους τοπικούς φορείς και οργανώσεις για την εκκωφαντική σιωπή τους;
Και καλά, όμως, αυτός ο ανεκδιήγητος δήμαρχος ενεργεί νόμιμα; Από πού προκύπτει το δικαίωμά του, από πού αντλεί τέτοια εξουσία, να διακόπτει την υδροδότηση κάποιου καταναλωτή με το «έτσι θέλω», πολύ περισσότερο που εν προκειμένω ο καταναλωτής είναι στρατόπεδο, καταυλισμός, και απειλείται άμεσα η υγεία των διαβιούντων εκεί, καθώς και η δημόσια υγεία εν γένει. Εμείς, οι τυχεροί κάτοικοι της πρωτεύουσας, έχουμε μιαν Ελένη Ράικου, προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών (ή κάπως έτσι ενδεχομένως), η οποία, ωσάν Κέρβερος ακοίμητος, περιφρουρεί την έννομη τάξη στην περιοχή ευθύνης της απέναντι σε κάθε επιβουλή, απ' όπου κι αν προέρχεται —που λέει ο λόγος, δηλαδή, μιας και λιγάκι αλληθωρίζει: Βλέπει, ας πούμε, τον απολυμένο εργαζόμενο των Jumbo που διαμαρτύρεται, να βλάπτει τα συμφέροντα της επιχείρησης που τον απέλυσε, αλλά δεν βλέπει τον επιχειρηματία Μάνεση να βλάπτει τα συμφέροντα των εργαζομένων που απολύει, που απολύει παράνομα ενώ βρίσκονται σε απεργία… Κάποια Ελένη Ράικου θα υπάρχει και στην Κόρινθο, δεν μπορεί. Και αυτή μεν δεν αντιλαμβάνεται καμία έκνομη ενέργεια του δημάρχου, διότι προφανώς κι αυτή αλληθωρίζει, αν δεν είναι εντελώς τυφλή. Μα δεν βρίσκεται κανένας (άτομο ή συλλογικός φορέας) να την εγκαλέσει στο καθήκον της ή, πιο πρακτικά, κανένας να τραβήξει μια μηνυτήρια αναφορά στον δήμαρχο;
Λοιπόν, αγαπητέ Γιώργο Σαρρή, είναι προφανές «πόσο κτήνος αντέχουμε μέσα μας»: Όσους Πνευματικούς ανεχόμαστε! Πρόκειται για ποσά ευθέως ανάλογα, όπως λένε στα μαθηματικά.
Φαίνεται πως τελικά ισχύει μέχρι σήμερα το «ου παντός πλειν ες Κόρινθον». Όπου Κόρινθος, δυστυχώς, κάθε γωνιά της πατρίδας μας, στην οποία άνετα μπορούν να καταπλέουν, να καταλαμβάνουν και να βρομίζουν τα θρασίμια, οι λέρες, οι υπάνθρωποι. Μόνο αυτοί, δυστυχώς, διότι «ου παντός…»: οι άνθρωποι γινήκανε φοβισμένα ανθρωπάκια, δεν μπορούν να φτάσουν στην Κόρινθο…
Δυστυχείτε!
