Ένα αξιοπρόσεκτο άρθρο δημοσιεύτηκε χτες, 25 Απριλίου 2014, στον ιστότοπο rt.com, γραμμένο από τον Caleb Maupin, ο οποίος αναφέρεται ως «Πολιτικός αναλυτής. Ζει στη Νέα Υόρκη και είναι ακτιβιστής με το Διεθνές Κέντρο Δράσης και το Παγκόσμιο Κόμμα Εργαζομένων. Συμμετείχε στο κίνημα κατάληψης της Γουόλ Στριτ (Occupy Wall Street)». Το μετάφρασα και σας το παρουσιάζω. Είναι κάπως μεγάλο, αλλά διαβάζεται μονορούφι, τόσο ενδιαφέρον είναι!
Γράφει ο αρθρογράφος: «Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι οι σχολιαστές των ΗΠΑ φαίνεται να μην είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία της χώρας τους». Ίσως και να είναι εξοιειωμένοι, τουλάχιστον κάποιοι, θα 'λεγα εγώ, αλλά άλλες σκοπιμότητες, εκτός από την παρουσίαση της αλήθειας, και οι γνωστές γραφτές και άγραφτες ντιρεκτίβες που τους υπαγορεύουν, αυτά καθοδηγούν την πένα τους και τους κλείνουν τα μάτια και τ' αφτιά…
Εκλογές εν μέσω εμφυλίου πολέμου: Η Αμερική πριν από 150 χρόνια και η Συρία σήμερα
Του Caleb Maupin
Η Συρία έχει προγραμματίσει να διενεργήσει τις προεδρικές εκλογές της στις 3 Ιουνίου. Τα αμερικανικά μέσα χλευάζουν την ιδέα των εκλογών ενόσω διαρκεί ο εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος έχει αφήσει πάνω από 100.000 νεκρούς κι έχει οδηγήσει στην προσφυγιά.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι προετοιμασμένα να υποβαθμίσουν το με συντριπτική πιθανότητα αναμενόμενο εκλογικό αποτέλεσμα, ότι Μπασάρ Άσαντ θα επανεκλεγεί.
Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι οι σχολιαστές των ΗΠΑ φαίνεται να μην είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία της χώρας τους.
Εκατόν πενήντα χρόνια πριν, το 1864, έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες προεδρικές εκλογές, ενώ ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος μετρούσε ήδη τρία χρόνια. Ο Αβραάμ Λίνκολν ηγούνταν των Ηνωμένων Πολιτειών σε μια μάχη εναντίον μιας αδίστακτης εσωτερικής εξέγερσης. Ο Λίνκολν, μέλος του νεοσύστατου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, είχε εκλεγεί βάσει ενός προγράμματος περιορισμού και ανάσχεσης της επέκτασης της δουλείας. Το 1861, οι πλούσιοι ιδιοκτήτες σκλάβων των νότιων ΗΠΑ πήραν τα όπλα εναντίον της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, με την ελπίδα να διατηρήσουν την κυριότητά τους επί των εκατομμυρίων Αφρικανο-Αμερικανών, τους οποίους θεωρούσαν «ιδιωτική περιουσία» τους.
Στην πορεία του πολέμου, ο Λίνκολν αναγκάστηκε να καταργήσει απρόθυμα τη δουλεία, πρώτα με τη Διακήρυξη Χειραφέτησης, και τελικά με τροποποιήσεις του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο εμφύλιος πόλεμος ήταν πραγματικά η δεύτερη αμερικανική επανάσταση, αλλάζοντας εντελώς την οικονομική δομή των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι βιομηχανικοί καπιταλιστές των Βορείων Ηνωμένων Πολιτειών, με την υποστήριξη των συνδικάτων, δημοφιλών υποκινητών κατά της δουλείας, όπως ο Φρέντερικ Ντάγκλας (Frederick Douglas), και ένοπλων ανταρτών σκλάβων, όπως ο Χάριετ Τούμπμαν (Harriet Tubman), συνέτριψαν τη δουλοκτησία. Σ’ αυτή τη διαπάλη σκοτώθηκαν 750.000 στρατιώτες, ενώ ο αριθμός των αμάχων που σκοτώθηκαν παραμένει εξαιρετικά διαφιλονικούμενος. Και οι δύο πλευρές κατηγορούσαν η μία την άλλη για κτηνώδη εγκλήματα πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της πείνας ως όπλου, των βασανιστηρίων και της δολοφονίας αμάχων.
Ενώ οι περισσότερες από τις βόρειες Ηνωμένες Πολιτείες υποστήριζαν την εκλεγμένη κυβέρνηση των ΗΠΑ εναντίον της Νότιας Συμπολιτείας Διατήρησης της Δουλείας, η Νέα Υόρκη ήταν ένα φυτώριο φιλικών προς τον θεσμό της δουλείας συναισθημάτων, επειδή η Γουόλ Στριτ, το κέντρο τώρα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, έβγαλε εκατομμύρια δολάρια από οικονομικές επιχειρήσεις που σχετίζονται με τη δουλεία. Πολλοί πλούσιοι Βρετανοί καπιταλιστές και εξέχοντες πολιτικοί, όπως ο Γουίλιαμ Γκλάστον (William Gladstone), υποστήριζαν επίσης τους φιλοδουλοκτητικούς αντάρτες. Οι βρετανικές βιομηχανίες είδαν τις νότιες φυτείες των σκλάβων ως πηγή για φθηνό βαμβάκι και άλλα αγαθά.
Στη Νέα Υόρκη, η πιο δημοφιλής εφημερίδα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος ήταν γνωστή ως «The New York Tribune». Ο με έδρα το Λονδίνο ανταποκριτής της Tribune στην Ευρώπη ήταν ο Καρλ Μαρξ, ο συγγραφέας του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, και επικεφαλής της Διεθνούς Ένωσης Εργατών. Ο Καρλ Μαρξ έγραψε: «Οι εργαζόμενοι της Ευρώπης αισθάνονται βέβαιοι ότι, όπως ο Αμερικανικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας σήμανε μια νέα εποχή ανέλιξης για τη μεσαία τάξη, το ίδιο θα σημάνει και ο Αμερικανικός Πόλεμος κατά της Δουλείας για την εργατική τάξη. Το θεωρεί δε σοβαρό στοιχείο της εποχής που πρόκειται να έρθει, το ότι έλαχε ο κλήρος στον Αβραάμ Λίνκολν, τον αφοσιωμένο γιο της εργατικής τάξης, για να οδηγήσει τη χώρα του μέσα από τη θρυλική μάχη στη διάσωση μιας αλυσοδεμένης φυλής και στην ανασυγκρότηση του κοινωνικού κόσμου».
Οι νεαροί άνδρες που κατατάσσονται στον στρατό των ΗΠΑ θα τραγουδήσουν το «John Brown’s body» (Το σώμα του Τζον Μπράουν), ένα τραγούδι αφιερωμένο στον χαρισματικό μαχητή κατά της δουλείας, ο οποίος απαγχονίστηκε ύστερα από μια απόπειρα εξέγερσης στο Χάρπερς Φέρι (Harper's Ferry). Μεταξύ των ηγετών του Στρατού που ο Λίνκολν χρησιμοποιούσε για να συνθλίψει τη δουλοκτησία ήσαν πολλοί ειλικρινείς, αμετανόητοι κομμουνιστές. Ο ταξίαρχος Γιόζεφ Βεντεμάγιερ (Joseph Wedemeyer), ο Βοηθός Γραμματέας του Πολέμου Τσαρλς Α. Ντέινα (Charles A. Dana), ο ταξίαρχος Όγκουστ Γουίλιτς (August Willich) και ο συνταγματάρχης Ρίτσαρντ Χίντον (Richard Hinton) δεν είχαν καν γεννηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αισθάνθηκαν ότι για να είναι συνεπείς στις κομμουνιστικές πεποιθήσεις τους, έπρεπε να στρατευθούν στη μάχη κατά της δουλείας. Υπηρέτησαν ως υψηλόβαθμα στελέχη του στρατεύματος των Ηνωμένων Πολιτειών στρατιωτικών κατά τη διάρκεια του αγώνα ενάντια στους ιδιοκτήτες σκλάβων του Νότου, και ήσαν επίσης ανοιχτοί υποστηρικτές του Καρλ Μαρξ και της ιδεολογίας του κομμουνισμού.
«Μην αλλάζετε άλογο στα μισά του ποταμού»
Ο Λίνκολν δέχθηκε επίθεση για τη διενέργεια εκλογών κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Οι νότιες πολιτείες, που ήσαν υπό τον πλήρη έλεγχο των στασιαστών της «Συμπολιτείας», δεν είχαν περιληφθεί, καθώς η διενέργεια εκλογών στο έδαφος του εχθρού θα αδύνατη. Ο Λίνκολν αντιμετώπιζε δύο μεγάλους αντιπάλους στις κάλπες. Οι Δημοκρατικοί κατέβηκαν με μια «πλατφόρμα ειρήνης», έχοντας την αίσθηση ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών θα υπέκυπτε στους εξεγερμένους και θα άφηνε τη δουλεία να συνεχιστεί στον Νότο. Το Ριζοσπαστικό Δημοκρατικό Κόμμα κατέβηκε με μια πλατφόρμα, ότι ο Λίνκολν δεν ήταν αρκετά επιθετικός, και ότι θα έπρεπε να λάβει άμεσα μέτρα προς την κατάργηση της δουλείας. Ο Λίνκολν φοβόταν ότι δεν θα επανεκλεγόταν. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, επινόησε το διάσημο σύνθημά του «Μην αλλάζετε άλογο στα μισά του ποταμού!» προτρέποντας σε εθνική ενότητα στην προσπάθεια να κερδηθεί ο πόλεμος.
Όταν καταμετρήθηκαν οι ψήφοι, το αποτέλεσμα ήταν σαφές. Ο Λίνκολν επανεξελέγη. Συνέχισε να ηγείται της χώρας στη μάχη ενάντια στους στασιαστές, και τελικά βγήκε νικητής. Η δουλεία καταργήθηκε επίσημα, και εκατομμύρια Αφρικανο-Αμερικανών απελευθερώθηκαν από τα δεσμά.
 |
| Ένα μέλος της Πολιτικής Άμυνας και ένας κάτοικος περνούν πλάι από μια πυρκαγιά σε τοποθεσία που χτυπήθηκε από βόμβες-βαρέλι, όπως τις είπαν οι ακτιβιστές, τις οποίες έριξαν δυνάμεις πιστές στον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ στη συνοικία Αλ Σάαρ του Χαλεπιού στις 24 Απρ 2014. (Reuters/Hosam Katan) |
Ο πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ αντιμετωπίζει μια παρόμοια κατάσταση με εκείνη που αντιμετώπισε ο Λίνκολν πριν από 150 χρόνια. Η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας αντιμετωπίζει μια βίαιη εξέγερση, χρηματοδοτούμενη από τα κέρδη πολλών πλούσιων δισεκατομμυριούχων της Γουόλ Στριτ και του Λονδίνου, πέρα από τους μονάρχες του Ομάν, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας. Με ποταμό ξένων χρημάτων και όπλων, ο «Ελεύθερος Συριακός Στρατός», το Μέτωπο Αλ Νούσρα και πληθώρα άλλων ενόπλων ομάδων αποκεφαλίζουν ανθρώπους, στρατολογούν διά της βίας παιδιά, απάγουν για λύτρα και διαπράττουν διάφορα άλλα φρικτά εγκλήματα πολέμου. Οι στασιαστές ελέγχουν μεγάλα τμήματα της χώρας και καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την κατάργηση της θρησκευτικής ελευθερίας και της διαφορετικότητας που χαρακτηρίζουν τη Συρία για αρκετές ήδη δεκαετίες.
Σε αντίθεση με τον εμφύλιο πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πλειονότητα των στασιαστών στη Συρία δεν είναι πολίτες της χώρας, αλλά ξενόφερτοι αλλοδαποί μαχητές. Η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας έχει υπερασπιστεί τον παλαιστινιακό λαό και έχει βοηθήσει τον αγώνα του ενάντια στα εγκλήματα των Σιωνιστών Ισραηλινών εποίκων. Η οικονομία της Συρίας είναι σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενη από το κράτος και δεν επιτρέπει στις δυτικές επιχειρήσεις τη νεοφιλελεύθερη «ελεύθερη πρόσβαση» που επιθυμούν για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Η συριακή κυβέρνηση παρέχει δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και παιδεία για τον λαό. Στη Συρία, οι Χριστιανοί, οι Σουνίτες, οι Σιίτες και οι Αλεβίτες έχουν ζήσει δίπλα δίπλα ειρηνικά. Όλα αυτά έχουν κάνει την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας στόχο για τους ιμπεριαλιστές της Γουόλ Στριτ, οι οποίοι επιδιώκουν να μετατρέψουν τη Συρία σε μια άλλη Σαουδική Αραβία, ή Κατάρ, ή Μπαχρέιν, όπου η βούληση της Δύσης μπορεί να επιβληθεί από ένα αυταρχικό καθεστώς-μαριονέτα. Οι στασιαστές διεξάγουν μια εκστρατεία τρόμου και βίας για να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα και να γκρεμίσουν την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, έτσι ώστε να μπορούν να αναλάβουν η Γουόλ Στριτ και το Λονδίνο.
Οι Σύριοι συσπειρώνονται γύρω από τον πρόεδρό τους, καθώς αντιστέκονται στην εκστρατεία τρόμου των ξενοκίνητων στασιαστών. Εκτός από το συριακό στρατό, έχουν σχηματιστεί πολιτοφυλακές. Η χώρα είναι ενωμένη για να νικήσει την εκστρατεία βίας εναντίον της.
Όταν η Ενιαία Εθνική Αντιπολεμική Επιτροπή και το Διεθνές Κέντρο Δράσης κάλεσαν σε διαμαρτυρία μπροστά από το Λευκό Οίκο, σχεδόν 1.000 Σύριοι συγκεντρώθηκαν για να ξεδιπλώσουν τη σημαία τους. Πολλά πλακάτ με το πρόσωπο του προέδρου Άσαντ ξεδιπλώθηκαν επίσης. Συροαμερικανοί από την Πενσυλβανία, το Νιου Τζέρσεϋ, την Καλιφόρνια και από άλλα μέρη της χώρας διαδήλωναν φωνάζοντας «Αγαπάμε τον πρόεδρό μας Μπασάρ αλ Άσαντ! Χρειαζόμαστε τον πρόεδρό μας Μπασάρ αλ Άσαντ!»
Ακριβώς όπως Λίνκολν έπραξε ορθά να επιτρέψει τις προεδρικές εκλογές του 1864 για να πάει προς τα εμπρός, έτσι και ο Άσαντ είναι ορθό να διενεργήσει τις επερχόμενες εκλογές στις 3 Ιουνίου. Ο λαός της Συρίας έχει το δικαίωμα να κάνει τη φωνή του ν’ ακουστεί, παρά τον φοβερό εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται γύρω του.
 |
| Ένας μαχητής των ανταρτών μεταφέρει ένα αντιαρματικό όπλο, καθώς κατευθύνεται με τους συναγωνιστές του προς τις θέσεις τους στην αρμενική χριστιανική πόλη Kasab, στις 23 Απρ. 2014. (Reuters/Alaa Khweled) |
Ο Άσαντ αντιμετωπίζει τουλάχιστον έναν σημαντικό αντίπαλο στις επερχόμενες εκλογές, και τα αποτελέσματα μένει ακόμη να τα δούμε.
Αλλά ακριβώς όπως εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες ψήφισαν υπέρ του Λίνκολν το 1864, είναι πολύ πιθανό εκατομμύρια Σύριοι να επανεκλέξουν τον άνθρωπο που οδηγεί τη χώρα τους ενάντια σε μια υποστηριζόμενη από ξένους εκστρατεία του τρόμου. Προβλέπω ότι η λογική του συριακού λαού το 2014 θα είναι οι ίδια με εκείνη των ΗΠΑ το 1864: «Μην αλλάζετε άλογο στα μισά του ποταμού!»
