Πέντε λιμερίκια προς «The odoro(u)s Pangalos»

Καθώς τη Δευτέρα θα είναι η πρώτη ουσιαστικά ημέρα (τυπικά η δεύτερη —η πρώτη, στις 5 Γενάρη, αναλώθηκε στην υποβολή και ανάπτυξη κάποιων ενστάσεων, και ακολούθως το διαστήριο διέκοψε) της… «πολύκροτης δίκης», κατά την έκφραση του αξιότιμου κυρίου Τάσου Τέλλογλου στο μνημειώδες άρθρο του Το παρασκήνιο μιας δίκης με… άρωμα ΕΣΥ της έγκριτης εφημερίδας των εφοπλιστών και επιχειρηματιών «Καθημερινή», ο ιστολόγος, εκ των κατηγορουμένων, αδυνατεί να συγκεντρωθεί και να σχολιάσει κάποιο, έστω, από τα τόσα σοβαρά που συμβαίνουν γύρω μας και το ρίχνει στα ελαφρά (ή ελαφρότροπα). Για τα λιμερίκια έχω γράψει την ιστογραφή Ανοησίες…. Όπως γράφω εκεί, με τον όρο λιμερίκι έχουμε αποδώσει στα ελληνικά τον αγγλικό όρο limerick, που σημαίνει πεντάστιχα ποιήματα, με ομοιοκαταληξία ΑΑΒΒΑ και περιεχόμενο ελαφρό έως ανόητο, γουστόζικο πάντως, πολλές φορές περιπαικτικά, σκωπτικά, σατιρικά ή αθυρόστομα. Λέγονται έτσι επειδή πρωτοεμφανίστηκαν στην πόλη Limerick της Ιρλανδίας. Εδώ έχω 5 λιμερίκια αφιερωμένα στον The odoro(u)s Pangalos:

Εμείς:
Φωνή βαριά, πάρα πολύ σπουδαία
«τα φάγαμε όλοι μαζί παρέα»
με στόμφο είπε μιαν αυγή,
πριχού καλά ο ήλιος βγει.
—Μαζί λοιπόν και με τον γιο τ’ Αντρέα;

Εμείς:
Μιλά από καθέδρας στην Οξφόρδη,
(και τον χειροκροτούνε κάποιοι ʺλόρδοιʺ):
«Αυτοί που διώξανε τον Τούρκο
σε μας επαραδώσαν βούρκο».
Μιλά και ζέχνουν ως εδώ οι πόρδοι.

The odorous:
Α! Ήταν κάτι φοιτητές του κώλου,
αυτοί δεν μ’ εκτιμούσανε καθόλου!
Μα μένα πώς να με λερώσουν;
Ο λερωμένος, ας το νιώσουν,
πως τη βρομιά δεν σκιάζεται διόλου.

The odorous:
Για όλα γνώμη έχω εγώ
και όλους σας σάς κατουρώ,
μα μ’ εμποδίζει η κοιλιά
κι όλο λερώνω τα βρακιά
και βρόμα κι άλλη κουβαλώ.

Εμείς:
Τρανέ, μεγάλε μας τραγουδιστή,
τι κουβαλάς στην κούφια κεφαλή;
Σε κυνηγάνε οι «κοπρίτες»,
σου ετοιμάζουν μαύρες νύχτες.
—Να φύγει, λένε, να ξεκουμπιστεί!