Ανατρέχοντας στο διαδίκτυο να ενημερωθώ κάπως, μιας και δεν κυκλοφορούν εφημερίδες σήμερα, στάθηκα με ανακατεμένα το αίσθημα της αηδίας και το αίσθημα της οργής στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια. Απόλυτα ταιριαστό με την αθλιότητα των ημερών μας, όπου η υποκρισία βασιλεύει. Μα ακόμη πιο πολύ κι απ' τα ίδια τα λόγια του Προέδρου με ενόχλησε ο τρόπος που επέλεξαν οι διάφορες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες να παρουσιάσουν αυτό το μήνυμα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Σ' αυτές τις φωτεινές εξαιρέσεις ανήκει, όπως είναι… φυσικό, ο σχολιασμός από το ιστολόγιο του Φάρου στην ανάρτησή του Η καλή μέρα….
Μεταξύ άλλων φληναφημάτων, συνηθισμένων στους κύκλους των αστών πολιτικών (σάματις στην ίδια κάστα δεν ανήκει κι αυτός;), όπως:
«…Ο ελληνικός λαός πληρώνει βαρύ τίμημα για την κακοδιαχείριση και τις αμαρτίες δεκαετιών. Για την απληστία και τις ατέλειες του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, για τις αδυναμίες της Ευρώπης αλλά και για τα λάθη και την αμεριμνησία τη δικιά μας, του πολιτικού κόσμου της πατρίδας μας, του οποίου μέρος είμαι και εγώ…, τολμάει ο υποκριτής, ο Φαρισαίος, να πει: «…Συναισθάνομαι την οργή για την κοινωνική αδικία, το συλλογικό αίτημα για παραδειγματική τιμωρία όσων πλούτισαν παράνομα…». Όχι, για κάτι δανεικά, δεν είπε —ούτε ποτέ θα πει— τίποτε! Εντούτοις οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες επιμένουν να τιτλοφορούν την είδηση έτσι: «Αυτοκριτική από Παπούλια, που ζητά παραδειγματική τιμωρία όσων πλούτισαν παράνομα» ή: «Παραδειγματική τιμωρία όσων πλούτισαν παράνομα» ή, οι πιο… ταλιμπάνοι: «Στη φυλακή όσοι πλούτισαν παράνομα»…Αυτό πια το «αυτοκριτική Παπούλια», τι να πω; Διεκδικεί βραβείο αμετροέπειας και υποκρισίας. Ίσως και το βραβείο «Ξεπούλητζερ Δημοσιογραφίας»! Ασφαλώς γνωρίζουμε ότι η διαφθορά είναι σύμφυτη με το εκμεταλλευτικό μας σύστημα. Επομένως το σύστημα ούτε τη δυνατότητα έχει ούτε την επιθυμία να εξαλείψει τη διαφθορά. Σε ανέξοδους βερμπαλισμούς επιδίδεται προς κατευνασμό της λαϊκής οργής απέναντι στη διαφθορά, και αγωνιώδεις προσπάθειες καταβάλλει προκειμένου να διατηρήσει τα πράγματα (μεταξύ αυτών και τη διαφθορά!) υπό τον έλεγχό του.
Αλλά θα μου επιτρέψετε να επισημάνω και μιαν άλλη πλευρά αυτών των «ανέξοδων βερμπαλισμών», διότι κάποιες φορές αυτά τα κούφια λόγια, ενώ δεν κοστίζουν τίποτε στους κυβερνώντες που τα λένε, κάποιοι άλλοι ενδεχομένως τα πληρώνουν πολύ ακριβά. Αυτή είναι η τραγική πλευρά της υπόθεσης, και χρειάζεται ισχυρή δόση αφέλειας για να γίνει πιστευτό ότι δεν αποβλέπουν και σ' αυτή οι κήνσορες κατά της διαφθοράς. Δεν ισχυρίζομαι, βέβαια, ότι αυτή η πλευρά είναι η κύρια, αλλά τους είναι οπωσδήποτε χρήσιμη! Και αυτή η τραγική πλευρά είναι το γεγονός ότι, παρά και ενάντια και στις πιο βαρύγδουπες εξαγγελίες, όχι μόνο μένουν στο απυρόβλητο όσοι πλουτίζουν παράνομα, αλλά —το χειρότερο— ότι στο όνομα ακριβώς της δίωξης των παρανόμων διώκονται και καταδικάζονται αθώοι, ιδίως αθώοι που αντιστέκονται στη διαφθορά κι έτσι χαλάνε την πιάτσα και εξαιτίας αυτής της στάσης τους γίνονται στόχος των διεφθαρμένων. Οι διεφθαρμένοι, με όχημα τον (δήθεν) πόλεμο κατά της διαφθοράς, βάζουν στο στόχαστρο εκείνους που στέκονται εμπόδιο στα άνομα σχέδιά τους, τους κολλάνε τη χαλκευμένη κατηγορία του διεφθαρμένου και, μέσα στο γενικό κλίμα «να τιμωρηθούν οι ένοχοι», βολεύει όλους η καταδίκη αυτών των αθώων "ενόχων", ώστε, χαϊδεύοντας τ' αφτιά των αιμοδιψών αφελών, να μένουν αλώβητοι κι ανενόχλητοι οι ένοχοι "αθώοι", αλώβητη κι ανενόχλητη η μήτρα της διαφθοράς, το εκμεταλλευτικό μας σύστημα…
Εδώ ταιριάζει η γνωστή ρήση «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» (το «Timeo Danaos et dona ferentes» της Αινειάδας), ίσως παραφρασμένη για μεγαλύτερη ενάργεια: «Φοβού τους κυβερνώντας και πάταξιν διαφθοράς επαγγελλομένους»…
