Ένας Νικήτας… ηττημένος! Χα, χα, χα! Κι όχι οποιοσδήποτε Νικήτας αλλά ο Νικήτας! Ο ένας και μοναδικός, αυτό το αλαλάζον κύμβαλον, ο δοκησίσοφος, ο αλαζόνας, ο φουσκωμένος γάλος, ο κενός, ο ξεγάνωτος ντενεκές, το όνειδος της πρωτεύουσας, το γελοίο καρτούν της πολιτικής σκηνής (και λίγα γράφω για δαύτον, αλλά σταματώ εδώ, γιατί νιώθω την οργή μου να παίρνει γρήγορα τη θέση της χαιρεκακίας, κι εγώ θέλω για λίγο να μείνω με τη χαρά της ήττας του).
Δημιούργημα των μιντιάδων, έπεσε από τον θρόνο όπου τον είχαν ανεβάσει, κι έγινε θρύψαλα. Και τώρα τι θα γίνουν όλοι αυτοί χωρίς το δημιούργημά τους;
— Μμ, σιγά το πρόβλημα που έχουν! Κάποιον άλλον ντενεκέ θα βρούνε να μας τον παρουσιάσουν για σπουδαίο και να μας παραμυθιάσουν!
Υ.Γ.: Ο Νικήτας έγινε… Νικήττας!
