Η αστική έννομη τάξη έχει δύο πλευρές, όπως ακριβώς ένα νόμισμα έχει δύο όψεις. Και όπως με το νόμισμα, όποια όψη του κι αν δει κανένας, είτε τη μία είτε την άλλη είτε και τις δύο, είναι βέβαιο ότι έχει αντικρίσει, έχει έρθει σε επαφή με το ίδιο μονοϋπόστατο νόμισμα, έτσι ακριβώς γίνεται και με την έννομη τάξη του κράτους των αστών: οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές της το ίδιο αποκρουστικό για τους λαϊκούς ανθρώπους πρόσωπο επιφυλάσσει όποτε τύχει να διακυβεύονται τα ιερά και τα όσια της άρχουσας τάξης. Η μία πλευρά της αστικής έννομης τάξης είναι το δικαϊκό σύστημα, από τον θεμελιώδη νόμο, το σύνταγμα, μέχρι τους νόμους, τα προεδρικά διατάγματα, τις υπουργικές αποφάσεις, τις εγκυκλίους κ.λπ. Αυτά όλα βεβαίως έχουν καταρτιστεί με γνώμονα την ιερή και απαράβατη αρχή «νόμος είναι το δίκιο του κεφαλαιοκράτη». Εμείς οι εργαζόμενοι φυσικά αντιτείνουμε ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», αλλά δυστυχώς ο Μανδραβέλης (ο Πάσχων) δεν συμφωνεί μ' αυτό… Η άλλη πλευρά της αστικής έννομης τάξης είναι η λειτουργία της Δικαιοσύνης, τουτέστιν η εφαρμογή του δικαϊκού συστήματος. Ε, κι εδώ, όπως καταλαβαίνετε, κανοναρχεί ο… Μανδραβέλης (ο Πάσχων). Γι' αυτό και πάσχουμε γενικώς.
Ακολουθούν δύο ειδήσεις από τον σημερινό «Ριζοσπάστη», που η καθεμία αντιστοιχεί σε μία από τις δύο πλευρές της αστικής έννομης τάξης που περιγράψαμε παραπάνω.
Το πρώτο δημοσίευμα, με τίτλο «Ποινικοποιούν την ιστορική αλήθεια», σχετίζεται με το χτίσιμο του δικαϊκού μας συστήματος (πάντα σύμφωνα με τις επιθυμίες του Μανδραβέλη —και μη σας ξενίζει που αναφέρω συνεχώς αυτόν· ο Μανδραβέλης δεν είναι άτομο, είναι ιδέα, πλην Πάσχων πάντα…). Έχω γράψει για το νομοσχέδιο του δημοσιεύματος διεξοδικά σε τρεις συνεχόμενες ιστογραφές μου υπό τον τίτλο «Νομοσχέδιο για την εχθροπάθεια: Μήπως προλείανση εδάφους…;»: Μέρος Α', Μέρος Β' και Μέρος Γ'.
Ποινικοποιούν την ιστορική αλήθεια
Ομόφωνα πέρασε χτες από το Υπουργικό Συμβούλιο το νομοσχέδιο «για την καταπολέμηση εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας», σε εφαρμογή της απόφασης–πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της ΕΕ. Ουσιαστικά, με νομοθετική ρύθμιση, ανοίγει η κερκόπορτα για να μπορεί η άρχουσα τάξη να επιβάλλει ως ιστορικά ορθή την άποψη του ιμπεριαλισμού. Πρόκειται για το άρθρο 4 του νομοσχεδίου, όπου μεταξύ των άλλων αναφέρεται πως, όποιος εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία των εγκλημάτων πολέμου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης. Με τέτοιες ρυθμίσεις, ιστορικά γεγονότα και ζητήματα γνώμης για την Ιστορία και ιδεολογίες μπορεί να αποτελέσουν αντικείμενο ποινικής δίωξης, ενώ ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασης απέναντι σ' αυτά ρυθμίζονται με νόμο. Είναι προφανές ότι η κυρίαρχη τάξη, με πρόσχημα την καταπολέμηση του ρατσισμού, στοχεύει στο να φέρει την Ιστορία στα μέτρα της και να την ερμηνεύσει σύμφωνα με τα συμφέροντά της ή να διαστρεβλώνει τα ιστορικά γεγονότα της ταξικής πάλης.
Το δεύτερο δημοσίευμα, με τίτλο «Ποινές φυλάκισης σε συνδικαλιστές», σχετίζεται με την εφαρμογή του δικαϊκού μας συστήματος από τα θεσμοθετημένα όργανα, τα δικαστήρια (κι εδώ, όπως διαπιστώνετε, το Μανδραβέλειο πνεύμα ηγεμονεύει —αλίμονο!).
Ποινές φυλάκισης σε συνδικαλιστές
Σε πολύμηνη φυλάκιση καταδικάστηκαν χτες δύο συνδικαλιστές. Οι Πέτρος Κεφαλάς και Νίκος Μπέσης στις 13/4/2006 ως υπάλληλοι της εταιρείας G4s (πρώην Wackenhat), συμμετείχαν (κατόπιν απόφασης του κλαδικού τους σωματείου —Σύνδεσμος Υπαλλήλων ΑΕ και Γραφείων) στην πανελλαδική απεργία που είχε προκηρύξει για εκείνη τη μέρα το ΠΑΜΕ. Προπαγανδίζοντας την ανάγκη συμμετοχής στην κινητοποίηση το πρωί της μέρας εκείνης έξω από τα γραφεία της εταιρείας, κατηγορήθηκαν από την εργοδοσία για παράνομη βία, διατάραξη οικιακής ειρήνης και ηθική αυτουργία σε φθορά ξένης περιουσίας. Δύο μήνες μετά, η εταιρεία απέλυσε κιόλας τον Κεφαλά.
Χτες, έγινε η δίκη και το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη, ως αλήθεια, μόνο όσα υποστήριξε η εργοδοσία και οι μάρτυρές της, αγνοώντας την αλήθεια όπως την κατέθεσαν οι κατηγορούμενοι εργαζόμενοι και οι μάρτυρες υπεράσπισης, καταδίκασε σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών τον Μπέση, και εφτάμηνη τον Κεφαλά. Δόθηκε αναστολή στην ποινή και ασκήθηκε έφεση.
Σε σχετική ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ τονίζει για το θέμα:
«Η επιχείρηση G4s, πρώην Wackenhat άσκησε ποινική δίωξη σε βάρος εκλεγμένων εκπροσώπων των εργαζομένων, οι οποίοι με άλλους εργαζόμενους περιφρουρούσαν την απεργία που είχε προκηρυχθεί.
»Η Δικαιοσύνη, για άλλη μία φορά, αποδέχθηκε μονομερώς τις δήθεν αλήθειες και τα όσα είπε η εργοδοσία και αγνόησε προκλητικά τις αλήθειες και τους ισχυρισμούς των εκπροσώπων των εργαζομένων και τους καταδίκασε. Για άλλη μία φορά έδειξαν εισαγγελέας και δικαστές την εχθρότητα στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων για την περιφρούρηση των δικαιωμάτων τους.
»Στον πόλεμο που διεξάγεται αυτήν την περίοδο, ενάντια στους εργαζόμενους και στα δικαιώματά τους, από το μεγάλο κεφάλαιο, την κυβέρνηση, τη ΝΔ, το ΛΑ.Ο.Σ., την τρόικα, την ΕΕ, και οι συγκεκριμένοι δικαστές στάθηκαν στο πλευρό τους, επιχειρώντας με τις αποφάσεις τους να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους. Οι ίδιοι μιλούν για την απαξίωση της δικαιοσύνης, όμως με τη στάση τους οι ίδιοι απαξιώνονται στη συνείδηση του λαού και "κερδίζουν" τον όποιο χαρακτηρισμό τούς αποδίδεται.
»Καλούμε τους εργαζόμενους να οργανωθούν στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία τους, να ενισχύσουν την ενότητά τους και με τους ταξικούς αγώνες, να ακυρώσουν κάθε μηχανισμό του σάπιου και βάρβαρου συστήματος που κάνει τη ζωή μας κόλαση».
Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, ας αποχαιρετιστούμε με ένα άσμα αφιερωμένο στον εθνικό μας διανοούμενο:
Μανδραβέλη, Μανδραβέλη,
συ μας τα 'κανες σκατά.
Η ζωή αυτή εν τέλει
θα σου δώσει μια κλοτσιά!
