«Η τάξη των πραγμάτων αποδεικνύεται σοφή!» σκέφτηκα πιάνοντας το πληκτρολόγιο, κι ένα χαμόγελο αχνοφάνηκε στα χείλη μου. Χαμόγελο κάποιου ευδιάκριτου αυτοσαρκασμού, μιας και αναφέρομαι στην τάξη που εμείς καθορίζουμε, των πραγμάτων που επίσης εμείς επιλέγουμε ή δημιουργούμε (το εμείς, εντάξει, πληθυντικός… μεγαλοπρέπειας, δηλαδή διαβάστε: εγώ). Σοφή, διότι… χάρη στην απουσία μου για κάμποσο καιρό από τούτο το βήμα, μπορεί σήμερα, σε τούτες τις ζοφερές ώρες που ζούμε, να ειπωθεί: «Νά, μέχρι και ο Δικαίος έγραψε σήμερα!» —λέμε τώρα… Φίλοι μου, με τη δύναμη που πήρα παρακολουθώντας το 37ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, με τον αγωνιστικό παλμό που μου μετάδωσε ο υπέροχος κόσμος των συντρόφων και φίλων που πλημμύρισε τον χώρο των εκδηλώσεων, με την ελπίδα που μου ενέπνευσε ο πολιτικός λόγος του, με κορυφαία στιγμή την εμπνευσμένη ομιλία της γενικής γραμματέως, κατάφερα να υπερνικήσω όσα για καιρό με καθήλωσαν μακριά από τούτο το ιστολόγιο, να διακόψω την απουσία/αποχή μου (εξ ου και ο τίτλος της ιστογραφής) και να δώσω διέξοδο στη ζωηρή μου επιθυμία να δηλώσω «παρών» σε τούτες τις ώρες της κρίσιμης αναμέτρησης.
«Ζοφερές» τις χαρακτήρισα παραπάνω τις ώρες αυτές που ζούμε. Σωστός μεν ο χαρακτηρισμός, διότι οι άθλιοι εντολοδόχοι της πλουτοκρατίας που μας κυβερνούν, μας τσιτσιρίζουν με τα απανωτά μέτρα τους, πλην μονομερής. Διότι δεν είναι μονάχα ζοφερές ούτε απλώς και αορίστως κρίσιμες. Προμηνύουν εξελίξεις, κυοφορούν ένα αύριο διαφορετικό. Πόσο διαφορετικό και σε τι, προς ποία κατεύθυνση διαφορετικό, εξαρτάται από μας, από τους ανθρώπους της δουλειάς (εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους, μαθητές, φοιτητές —τους προλετάριους)! Εμείς πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στην άρχουσα τάξη. Αν δεν το κάνουμε, είμαστε χαμένοι από χέρι και το αύριο θα είναι τρισχειρότερο από το ζοφερό σήμερα —ίσως δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε πόσο. Αν εναντιωθούμε, μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω. Μα και αν ακόμη δεν καταφέρουμε να είμαστε οι τελικοί νικητές, θα έχουμε οπωσδήποτε εγγράψει μια πολύτιμη παρακαταθήκη αγώνων για τις επερχόμενες γενεές, για την αναπόφευκτη επόμενη φορά, που η αναμέτρηση θα αναδείξει νικήτρια την εργατική τάξη. Ειδάλλως, αν μείνουμε «δειλοί και άβουλοι μοιραίοι», αν μείνουμε ραγιάδες και συμβιβασμένοι, τα παιδιά μας σε τι υπόληψη θα μας έχουν; Η αντίσταση πρέπει να ξεδιπλωθεί, να αναπτυχθεί! Και το πρέπει δεν χωράει υπολογισμούς! Μήπως πριν από την Εθνεγερσία του 1821 δεν υπήρξαν αποτυχημένες απόπειρες αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού; Δεν αποτέλεσαν αυτές παρακαταθήκη για την Επανάσταση του 1821; Πιο πρόσφατα, στα χρόνια της φασιστικής Κατοχής, μήπως το όνειδος και η αισχύνη δεν συνοδεύει τους κήρυκες (ή υπηρέτες) της υποταγής και της «νομιμοφροσύνης» ή, έστω, «σωφροσύνης», ενώ η τιμή και η δόξα τους αγωνιστές και αιμοδότες της Αντίστασης;
Σήμερα, λοιπόν, συνεδρίασε για ώρες το Υπουργικό Συμβούλιο (ξέρετε, ο υπό τον πεφωτισμένο ΓΑΠ εσμός των Πάγκαλου, Λοβέρδου, Βενιζέλου και λοιπών σοσιαληστών) και διάφορες Πυθίες των αστικών ΜΜΕ (Μέσων Μαζικού Εκμαυλισμού) άρχισαν τις εικασίες για το τι θα αποφασιστεί, ήδη πριν ο Γουρουνέλος βγει στο γυαλί και μας δώσει μια πρόγευση του πικρού ποτηρίου που θα μας σερβίρει αύριο(;) ο νεότερος των Παπατζήδων. Ασφαλώς έχουν πολλά ατού οι υπηρέτες του κεφαλαίου: τα εξωνημένα ΜΜΕ, την εξουσία, τους λακέδες τους σε πλήθος καίριες θέσεις (Δικαιοσύνη, διανοούμενους, προφεσόρους κ.λπ.). Αλλά το δίκιο το 'χουμε εμείς, ο λαός, με το μέρος μας. Και γι' αυτό τρέμουν την αντίδρασή μας. Και τώρα θα αντιδράσουμε! Το ΚΚΕ, για άλλη μία φορά, δείχνει τον δρόμο!
Δεν θα γίνει κόλαση η ζωή μας! Θα γίνει η δική σας, κουφάλες καπιτάλες (χαρακτηρισμός ευρύτερος του πολιτικού προσωπικού σας)! Ό,τι κι αν επινοήσετε για να μας τρομοκρατήσετε, για να μας εκβιάσετε, δεν θα μας κάμψει. Στη φαρέτρα σας, αδίστακτοι καθώς είστε, μπορεί να έχετε ακόμη και το όπλο του θερμού επεισοδίου με την Τουρκία… Όμως την Τετάρτη (21/9) το απόγευμα θα πάρετε την πρέπουσα απάντηση!
