Τελικά ο ιστολόγος (παναπεί η αφεντιά μου) ώδινεν όρος, αλλά δεν έτεκε μυν (κοιλοπόναγε βουνό, αλλά δεν γέννησε ποντικό) κατά τα ειοθότα. Απρόβλεπτος κι ανάποδος, αντί μυός έτεκεν… algunas bestias! «Και γιατί κοιλοπόναγε, δηλαδή;» θ' αναρωτηθείτε ίσως. Εντάξει, το 'πιασα το υπονοούμενο! Φυσικά, όταν κοιλοπονάει κάποιος, κάποιος άλλος τον έχει… απαυτώσει προηγουμένως! Αυτή είναι η τάξη των πραγμάτων· και δεν είναι ούτε νέα ούτε παλιά, είναι η αιώνια τάξη των πραγμάτων. Κάτι σαν την «αναλλοίωτο της προβολικότητας» ή την «παγκόσμια σταθερά των αερίων» που μαθαίναμε στο Πολυτεχνείο (όπου… ήτουνα στραβό το κλήμα, το 'φαε κι ο γάιδαρος, και βγήκα αυτός που βγήκα…). Κι από τότε με κυνηγούν χωρίς έλεος κάτι «αναλλοίωτοι» (της προσωπικότητας, ας πούμε) και κάτι «παγκόσμιες σταθερές», σκέτοι εφιάλτες. Το δίκιο, η προμετωπίδα του παρόντος ιστολογίου, «αναλλοίωτη» κι αυτό αξία, στοιχειό έχει γίνει και με καταδιώκει (εμένα, ναι, τι περιμένετε δηλαδή, να καταδιώκει κανάν δικαστικό, όπως, ας πούμε καμιά εισαγγελέα Ελένη Ράικου ή Αργυρώ Χουδετσανάκη;). Το δίκιο, προωθητική δύναμη του ιστολογίου μου, αλλά και τροχοπέδη του. Πώς; Όταν έχεις δεχτεί τόνους αδικίας στο πετσί σου, όταν ακόμη και δικαστικοί συμμετέχουν στον χορό της αδικίας σε βάρος σου, όταν αυτή η αμοραλιστική επίθεση έχει αλλάξει τη ζωή σου και τη ζωή των δικών σου ανθρώπων, όταν η ίδια η υγεία της γυναίκας μου έχει υπονομευτεί ανεπανόρθωτα με την εμφάνιση ενός τρομερού σπάνιου αυτοάνοσου (διάβαζε αθεράπευτου) νοσήματος, το οποίο απειλεί σε κάθε έξαρσή του την ίδια της τη ζωή, τότε πόσο εύκολο μπορεί να είναι να τελειώσεις μια ιστογραφή για κάποια πλευρά της αδικίας που σε πνίγει; Καθόλου εύκολο, για μένα τουλάχιστον. Γι' αυτό γυροφέρνω μήνες τώρα να τελειώσω ένα τέτοιο κείμενο και δεν το έχω ακόμη καταφέρει. Δεν έχω καταφέρει να συγκεντρώσω το μυαλό μου, τις δυνάμεις μου… Ανεβάζω πίεση, σταματάω, αναβάλλω γι' αργότερα, για αύριο, για μεθαύριο… Ας είναι, θ' αρχίσω και όπου βγει, αν βγει…
Algunas Bestias, δηλαδή: «Κάποια Ζωντανά» ή «Κάποια Κτήνη» ή, ακόμη, και «Κάποια Γομάρια», σε αναλογία με τη γνωστή πρόσφατη ρήση από βήματος Βουλής και διά στόματος βλήματος ανήκοντος στο Καρατζαφυρέρειον εξάμβλωμα, η οποία προφανώς προέκυψε ως το απαύγασμα ύψιστης καλλιέπειας. Εσείς διαλέγετε όποια απόχρωση υφολογική θεωρείτε πιο εύστοχη: η πρώτη παραπέμπει μάλλον σε αμβλύνοες, μπουνταλάδες, άχρηστους· η δεύτερη μάλλον σε βάρβαρους, ανάλγητους· η τρίτη μάλλον αποφεύγεται απ' όσους δεν έχουν καμία διάθεση να… συμφύρ(ερ)ονται με, ας πούμε, τα πίτουρα (φυρεράματα;) (γιατί θα τους φάνε οι κότες)· οι ξεπουλημένοι, κατ' εξοχήν bestias οπωσδήποτε κι αυτοί, δεν σκοτίζονται, ως γνωστόν, για τέτοια ζητήματα, δηλαδή πώς θα τους αποκαλέσει κανείς, τους αρκεί να βολευτούν, να πιάσει τόπο το ξεπούλημά τους. Ο τίτλος της παρούσας ιστογραφής είναι βέβαια παρμένος από το γνωστό ποίημα του Pablo Neruda, που περιλαμβάνεται στο έργο του «Canto General». Όχι, δεν πρόκειται να ασχοληθώ με τις αθλιότητες των σαλτιμπάγκων της πολιτικής σκηνής και των λακέδων τους στα αστικά Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού, τα γνωστά ως ΜΜΕ, όλων αυτών δηλαδή που κινούνται, με την άνεση που τους εξασφαλίζει η κτηνώδης αναισθησία τους, στην αρένα της σφαγής, για να κατασπαράξουν τους προλετάριους. Με algunas bestias που ενδημούν σε άλλους χώρους θα καταπιαστώ.
Η αφεντιά μου, κακουργηματικού χαρακτήρα ως παγκοίνως γνωστόν, ουδέποτε επεδίωξε να κρύψει τα ελαττώματά της κάτω από τον μανδύα ενός καθωσπρέπει ιστολόγου —εκ λόγων αρχής, ισχυρίζομαι εγώ· διότι μάταιος ο κόπος, αντιτείνουν δηκτικά κάποια πειραχτήρια. Η ιδιοτέλεια λοιπόν, όπως επανειλημμένα έχω ομολογήσει, υπήρξε το κίνητρο δημιουργίας του παρόντος ιστολογίου, στην προσπάθειά μου να καταθέσω από δημοσίου βήματος το στίγμα (λέξη κι αυτή, αμφίσημη…) του προσώπου μου ή, άλλως, να υπερασπιστώ τον εαυτό μου με τρόπο που δεν (θα) μου επιτρεπόταν να το κάνω χρησιμοποιώντας άλλα βήματα (ή εδώλια!), π.χ. σε Πειθαρχικά Συμβούλια, δικαστήρια κ.λπ., απέναντι στις προσβολές από τον Αλάριχο και τα ενεργούμενά του. Η υπηρέτηση της έννοιας του δικαίου ασφαλώς υπήρξε ανέκαθεν ειλικρινής σκοπός του ιστολογίου, πλην πολλάκις συμβάδιζε με την υπηρέτηση του… προσώπου του Δικαίου, αν βεβαίως δεν υποχωρούσε προ του σκοπού αυτού! Από την άλλη, λόγω καταγωγής(!), απεχθάνομαι τις εκκρεμότητες στους… λογαριασμούς. Με οδηγό λοιπόν τη μανιάτικη πλευρά του χαρακτήρα μου, σας ζητώ να μου συγχωρέσετε την ηδονή να κλείσω έναν ακόμη λογαριασμό («γδικιωμό» τη λέμε στη Μάνη μια τέτοια λυτρωτική πράξη…). Βλέπετε, εκτός από κακούργος είμαι και Μανιάτης, πατρός τε και μητρός. Κι αν λένε για τους Μανιάτες (Ποιοι το λένε; Μάλλον οι ίδιοι, αυτοσαρκαζόμενοι…) «Μανιάτης, άγιος κι αν γενεί, σκατένια δόξα θα 'χει», σκεφτείτε τι (χειρότερο) μπορεί να προκύψει, αν από, ας πούμε, ατυχή συγκυρία («η κακιά ώρα», όπως λέει και η κυρία Λούκα Κατσέλη) ο Μανιάτης δεν γενεί άγιος αλλά κακούργος! Αφήνω λοιπόν τα ζοφερά ζητήματα των ημερών μας στην άξια γραφίδα (πληκτρολόγιο) των ακαταπόνητων συντρόφων μου (δείτε, για παράδειγμα, το γλόμπινγκ[1][2], για να αναφέρω ένα συλλογικό ιστολόγιό τους και ν' αποφύγω την αναφορά σε ατομικά ιστολόγια, από φόβο μήπως παραλείψω κάποιο από τα τόσα αξιόλογα), τους εμπιστεύομαι· κι εγώ, θύμα του βάρβαρου Αλάριχου, ας μείνω να περιδινούμαι, εγκλωβισμένος μες στο τσουνάμι της οργής μου για την αδικία που βασιλεύει γύρω μου, γύρω μας. Αδύναμος ν' απαγκιστρωθώ, ναι· αλλ' όχι συμβιβασμένος επ' ουδενί, μήτε ρίψασπις, πιστέψτε με. Το ξέρω πως η οργή (κι ας είναι το συναίσθημα τούτο πιο ισχυρό από την αγανάκτηση —εντάξει, σπόντα…) μόνη δεν είναι ποτέ αρκετή, αλλά δεν έχω άλλο βήμα καταγγελίας ή διαμαρτυρίας, τουλάχιστον καθόσον αφορά τις ενέργειες κάποιων θεσμικών λειτουργών, αρωγών του Αλάριχου, στο πλαίσιο των εις βάρος μου διώξεων προς δόξαν του βάρβαρου επιδρομέα…
Ο λόγος σήμερα για το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (ΝΣΚ), το οποίο, «ως μεγάλο σώμα της διοίκησης, καθίσταται συνταγματικά προβλεπόμενος και κατοχυρωμένος θεσμός με το άρθρο 100Α του Συντάγματος», όπως μας πληροφορεί ο οικείος ιστότοπος (www.nsk.gov.gr). Στον ίδιο ιστότοπο παρατίθενται οι αρμοδιότητες του ΝΣΚ, που είναι οι ακόλουθες (με έντονα στοιχεία εμφανίζω εκείνες που είναι σχετικές με τον σχολιασμό που ακολουθεί):
- Η δικαστική υπεράσπιση των συμφερόντων του Κράτους και γενικότερα η νομική υποστήριξή του.
- Η υποστήριξη των υποθέσεων της Ελληνικής Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με την επιφύλαξη των διατάξεων των άρθρων 9 και 15 του Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Ν. 2594/1998 (ΦΕΚ 62 Α') και του άρθρου 56 παρ. 3 II περ. α' έως ε' του Π.Δ. 230/1998 (ΦΕΚ 177 Α').
- Η υποστήριξη των υπηρεσιών της Διοίκησης σε θέματα κοινοτικού δικαίου με την επιφύλαξη των διατάξεων που αναφέρονται στην περίπτωση β' της παραγράφου αυτής.
- Η διενέργεια όλων των δικαστικών πράξεων, που αναφέρονται στο άρθρο 6 της Πολυμερούς Σύμβασης «Περί διεκδικήσεως διατροφής εις την αλλοδαπήν», που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 4421/1964 (ΦΕΚ 215 Α') και ανάγονται στα καθήκοντα του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
- Η διεξαγωγή των δικαστικών πράξεων που προβλέπονται στις διεθνείς συμβάσεις δικαστικής αρωγής σε ποινικές, αστικές και εμπορικές υποθέσεις, στις οποίες η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος και συνιστούν καθήκοντα του Υπουργείου Δικαιοσύνης ως κεντρικής αρχής.
- Η καθοδήγηση των ενεργειών της Διοίκησης με νομικές γνωμοδοτήσεις.
- Η αναγνώριση απαιτήσεων κατά του Δημοσίου, ο συμβιβασμός σε διαφορές με αυτό και η ρύθμιση χρεών πτωχών οφειλετών του Δημοσίου.
- Η γνωμοδότηση για την υπαγωγή διαφορών του Δημοσίου σε διαιτησία και ο ορισμός διαιτητών του.
- Η υπεράσπιση δημοσίων υπαλλήλων σε ποινικά δικαστήρια, εφόσον προβλέπεται τούτο από ειδική διάταξη νόμου.
- Η γνωμοδότηση για το παραδεκτό και βάσιμο των αναιρέσεων του Δημοσίου και ΝΠΔΔ.
- Η επεξεργασία των σχεδίων νόμων, διαταγμάτων και κανονιστικών υπουργικών αποφάσεων που παραπέμπονται αρμοδίως σ' αυτό.
- Η δικαστική υπεράσπιση και γενικότερα η νομική υποστήριξη Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και Ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών, των οποίων η νομική υπηρεσία διεξάγεται από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους ή από μέλη του σύμφωνα με ειδικές διατάξεις.
Το Μνημόνιο και το ΝΣΚ
Πριν απ' όλα να διευκρινήσω ότι η αντίθεσή μου εστιάζεται στο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα και όχι στο Μνημόνιο καθαυτό. Η οικονομική αφαίμαξη του λαού, η αφαίρεση κατακτήσεων του λαϊκού κινήματος και η συρρίκνωση των δικαιωμάτων μας είχαν ήδη δρομολογηθεί από την πλουτοκρατία πολύ πριν από το Μνημόνιο. Το Μνημόνιο ασφαλώς σηματοδοτεί το πέρασμα σε νέα φάση της αντιλαϊκής λαίλαπας, αλλά ας μη μας διαφεύγει ότι είναι απότοκος, γέννημα του συστήματος. Προπάντων όμως, εξαιτίας ακριβώς της σχέσης αιτίου προς αιτιατό με την οποία το Μνημόνιο (η εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή οικονομική πολιτική, γενικότερα) συνδέεται με το καπιταλιστικό σύστημα, στο πλαίσιο των ιδιαιτεροτήτων της χώρας μας (ανάμεσα σ' αυτές τις ιδιαιτερότητες, η ξενοδουλεία της ντόπιας αστικής τάξης), ας μη μας διαφεύγει ότι το ζήτημα του Μνημονίου δεν είναι ζήτημα νομικό (αν παραβιάστηκε το Σύνταγμα, οι νόμοι κ.λπ., παρ' ότι υπάρχουν κι αυτές οι πλευρές) ούτε τεχνοκρατικό (αν δηλαδή έγιναν σωστοί χειρισμοί, χρησιμοποιήθηκαν οι ενδεδειγμένοι σύμβουλοι κ.λπ.)· είναι ζήτημα κατ' εξοχήν πολιτικό ασφαλώς, όπως ζήτημα κατ' εξοχήν πολιτικό είναι το ποια (οικονομική) πολιτική επιλέγεται και εφαρμόζεται, πού αποβλέπει, ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Ωστόσο στο σημείωμά μου αυτό θα περιοριστώ να αναδείξω κάτι άλλο, το οποίο ασφαλώς είναι μονάχα μία πτυχή του θέματος, και μάλιστα όχι η κύρια: Την αναντιστοιχία (ας το πω έτσι, επιεικώς) της ποταπής στάσης κάποιων κρατικών λειτουργών προς την υψηλή αποστολή της θέσης τους σε θεσμικά όργανα, εν προκειμένω το ΝΣΚ. Ασφαλώς αναφέρομαι σε κάποιους λειτουργούς, όχι στο σύνολό τους. Δεν γνωρίζω πόσοι είναι, πιστεύω ότι αποτελούν μειοψηφία, όχι όμως τόσο ασήμαντη, αφού πολλές φορές η στάση αυτών των επίορκων λειτουργών, των συμβιβασμένων, των υποταγμένων, των φοβισμένων, ή ακόμη και των ιδιοτελών είτε και διεφθαρμένων, πετυχαίνει να χαρακτηρίσει ένα ολόκληρο σώμα, όπως εδώ το ΝΣΚ. Δεν είναι στους σκοπούς μου να στηλιτεύσω προσωπικά κάποιους, διότι το ζήτημα της άμβλυνσης του αισθήματος καθήκοντος, αν και έχει και την κατά περίπτωση ατομική διάσταση και συνεπάγεται τον καταλογισμό ατομικής ευθύνης, εντούτοις ενδιαφέρει κυρίως ως συλλογική εκδήλωση. Εκδήλωση η οποία ανακλάται μεταξύ άλλων στην απαράδεκτη ανεκτικότητα της κοινωνίας σε τέτοια φαινόμενα ολιγωρίας ή περιφρόνησης της εκτέλεσης ανειλημμένου καθήκοντος. Φυσικά, όπου η ανάγκη περιγραφής το απαιτεί, αναπόφευκτη είναι η αναφορά επωνύμως συγκεκριμένων λειτουργών.
Όπως είναι γνωστό, το διαβόητο «Μνημόνιο», δηλαδή η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η χώρα μας με τους δανειστές της, υπογράφτηκε από τα συμβαλλόμενα μέρη στις 3 Μαΐου 2010 και στη συνέχεια, κατά τα προβλεπόμενα, περιβλήθηκε και με την ισχύ νόμου του κράτους. Για μια τόσο σημαντική σύμβαση και, στη συνέχεια, ένα τόσο σημαντικό νομοθέτημα ποία συνδρομή ζήτησε ως όφειλε η κυβέρνηση από τον θεσμοθετημένο νομικό της σύμβουλο, δηλαδή από το ΝΣΚ; Καμία απολύτως! Κι όμως το ΝΣΚ υφίσταται (και) γι' αυτόν τον λόγο. Μήπως η κυβέρνηση, λοιπόν, θεώρησε ότι θα μπορούσε να προσυπογράψει ένα τέτοιο κείμενο στηριζόμενη στη δική της, συλλογική έστω, κρίση και γνώσεις, χωρίς να επιζητήσει τη νομική συνδρομή κανενός εξειδικευμένου φορέα, εταιρείας ή ιδιώτη; Τέτοιο χοντροκομμένο λάθος είχαν οι κυβερνώντες την οξύνοια να το αποφύγουν, προφανώς επειδή κανείς δεν θα μπορούσε σ' αυτήν την περίπτωση να δικαιολογήσει μια τέτοια ολέθρια παράλειψη. Προσέφυγε λοιπόν η κυβέρνηση, παρακάμπτοντας το ΝΣΚ, σε μια πολυεθνική εταιρεία νομικών με έδρα το Λονδίνο για την παροχή της σχετικής νομικής υποστήριξης, εταιρεία γνωστή στη χώρα μας από τη συμβολή της στη σύνταξη του διαβόητου «Σχεδίου Α(υ)νάν» για το Κυπριακό, εταιρεία που φέρει τον σημαδιακό τίτλο «Slaughter and May» (Σφαγή και Μάιος!)… «Προσέφυγε» τρόπος του λέγειν, δηλαδή, διότι δεν έκανε ούτε αυτό στην ουσία! Προσχηματική και άνευ πρακτικού αντικρίσματος ήταν η εν λόγω προσφυγή, αφού η εντολή προς τη «Σφαγή και Μάιος» για την ανάληψη του έργου της νομικής συνδρομής δόθηκε στις… 3 Μαΐου 2010, ορίζοντας χρόνο έναρξης παροχής των υπηρεσιών της τη… 2α Μαΐου 2010. Υπενθυμίζω ότι το Μνημόνιο υπογράφτηκε στις… 3 Μαΐου 2010! Είναι προφανές, βέβαια, ότι το Μνημόνιο ήταν ήδη προσυμφωνημένο, άγνωστο πώς και από πότε, και κανείς δεν χρειαζόταν καμία νομική συνδρομή στις… 3 (ή, έστω, στις 2) Μαΐου 2010. Απλώς χρειαζόταν να πληρωθεί (για ποιες υπηρεσίες, πλήρωνε και μη ερεύνα!) η «Σφαγή και Μάιος». Και το κερασάκι στην τούρτα: Ποιος έδωσε εντολή στη «Σφαγή και Μάιος» να αναλάβει υπηρεσία ως σύμβουλος του ελληνικού δημοσίου για το Μνημόνιο; Το… ΝΣΚ! Δηλαδή, περίπου. Όχι το ΝΣΚ ως σώμα, αλλά ο κ. Φωκίων Γεωργακόπουλος, νομικός σύμβουλος, τότε, του ΝΣΚ και… (τυχαίο; Δεν νομίζω!) δύο μήνες αργότερα πρόεδρος του σώματος! (Για όποιον θέλει κάπως περισσότερα —εγώ περιορίζομαι εδώ στην κριτική της στάσης του ΝΣΚ— μπορεί να ανατρέξει στα κείμενα: 1. Αποκάλυψη–σοκ: Το δικηγορικό βρετανικό γραφείο που συνέβαλε στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν συνέταξε και το Μνημόνιο υποτέλειας για την Ελλάδα, 2. Νέο Μνημόνιο – Νομικό σύμβουλο από το Λονδίνο αναζητά η κυβέρνηση, 3. Νέος πρόεδρος ο Φ. Γεωργακόπουλος στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και 4. Μνημόνιο σε μία μέρα!)
Λοιπόν, κύριοι του ΝΣΚ, τι λέτε; Αισθάνεστε υπερήφανοι για όλα αυτά; Έχετε αναπαυμένη τη συνείδησή σας, ότι επιτελέσατε το καθήκον σας και προασπίσατε τα συμφέροντα της χώρας, με την ταπεινωτική αποδοχή εκ μέρους σας του παραγκωνισμού του ΝΣΚ στην υπόθεση του Μνημονίου; Με την εκκωφαντική σιωπή σας στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, οι οποίες καταρρακώνουν τον θεσμικό ρόλο του ΝΣΚ; Με την ενδοτική στάση σας, που φτάνει μέχρι του σημείου να ανέχεστε τη χρησιμοποίησή σας (έγγραφο του κ. Φ. Γεωργακόπουλου προς τη «Σφαγή και Μάιος») για διευκόλυνση των άθλιων κυβερνητικών χειρισμών; Με τι ανταλλάξατε τη στάση σας αυτή; Προφανώς το αντάλλαγμα ήταν από το ελάχιστο, να διατηρήσετε τη θεσούλα σας, μέχρι το μέγιστο, να πετύχετε την προαγωγή σας, ή όχι; Δυστυχώς ο κρατικός λειτουργός που θέτει ως προτεραιότητα τη διατήρηση της θέσης του, έχει διαρρήξει κάθε σχέση με την αξιοπρέπεια, με την τιμιότητα, είναι επικίνδυνος. Πολύ περισσότερο όταν επιδιώκει πάση θυσία την ανέλιξή του. Οι τίμιοι άνθρωποι ας ορθώσουμε επιτέλους το πελώριο ανάστημά μας απέναντι σ' αυτούς τους μικρούς ανθρωπάκους! Είναι εχθροί μας, ύπουλοι κι επικίνδυνοι! Ας μην αισθάνονται και άνετοι και φουσκώνουν σαν γάλλοι κιόλας! Ας νιώθουν τουλάχιστον ότι υπάρχουμε κι εμείς, οι συντριπτικά πολλοί, που ξέρουμε ότι «τετραπέρατος δεν είν' ο καιροσκόπος, αλλά ο τίμιος άνθρωπος»! —«Σωστό κι αντρίκειο, κι ας το πληρώνεις ακριβά, είναι να στέκεις στο πλάι του φουκαρά που έχει δίκιο».
Θα ακολουθήσει (πότε; Έλα μου ντε! Αλλά, εδώ που τα λέμε, σάματις έχει απαντήσει κανείς μέχρι σήμερα στο ερώτημα, άμα και δημώδες άσμα: «Πότε θα κάμει ξαστεριά»; Οπότε…) το 2ο Μέρος, το οποίο πραγματεύεται τη στάση της πολιτικής αγωγής (του δικαστικού αντιπροσώπου του ΝΣΚ) στη δίκη για την υπόθεση του Γ.Ν. Θήβας (την «πολύκροτη δίκη» κατά Τέλλογλου), στην οποία ήμουν κατηγορούμενος. Έτσι, ας πούμε, για να σας προκαλέσω να με κρίνετε: κατά πόσον σας προσφέρω «Το ιστολόγιο του δικαίου» ή «Το ιστολόγιο του Δικαίου». Βλέπετε, σε μια κρίση συνείδησης ενδεχομένως (άντε να εξιχνιάσεις τι έχει στο μυαλό του ένας κακούργος…), σας βοηθάω να παρακάμψετε τις πονηριές της μεγαλογράμματης γραφής «ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ», η οποία φαίνεται πως δεν έχει άλλο σκοπό, παρά να θολώσει τα νερά και να σας παραπλανήσει… Αφήστε δε την εκδοχή(;) η αλαζονεία και η οίηση του ιστολόγου να τον έχουν οδηγήσει στο να ταυτίζει τον Δικαίο με το δίκαιο! Οποία βλασφημία!
-----------------------------------------
[1] Προσθήκη στις 28-3-2012: Σήμερα θα απέφευγα την ευθεία αυτή σύσταση. Θα προτιμούσα να παραπέμψω στη δεξιά λωρίδα του ιστολογίου μου (που προστέθηκε μεταγενέστερα), όπου κάτω από τον τίτλο «Ρίχνουν κόκκινο στη νύχτα» εμφανίζεται η κίνηση αξιόλογων ιστολογίων που παρακολουθώ. Κάνω τη δήλωση αυτή, επειδή κρίνω σήμερα συνετό να κρατήσω κάποιες αποστάσεις από την άκριτη και χωρίς επιφυλάξεις παραπομπή στο γλόμπινγκ, το οπωσδήποτε αξιόλογο ιστολόγιο ωστόσο, εξαιτίας της κατ' επανάληψη εμφανιζόμενης τακτικής του να αναδημοσιεύει άρθρα τρίτων που απηχούν απόψεις πολλές φορές αντιδραστικές, οπορτουνιστικές, έως και αντικομμουνιστικές, χωρίς στην αναδημοσίευση να σχολιάζονται ή να κριτικάρονται οι απόψεις αυτές από το μέλος του γλόμπινγκ που τις αναδημοσιεύει. Τούτο γίνεται υπό την, κατά τη γνώμη μου, απαράδεκτη δικαιολογία, για ιστολόγιο που διακηρύσσει ότι «υποστηρίζει και προωθεί την κομμουνιστική ιδεολογία», ότι «δημοσιεύονται για να αποτελέσουν έναυσμα για συζήτηση», δικαιολογία η οποία μάλιστα δεν προβάλλεται στο σώμα της ανάρτησης καν αλλά στα σχόλια, εάν και εφόσον κάποιος (όπως έκανα επανειλημμένα εγώ) διατυπώσει σε σχόλιό του διαφωνία με αυτή την πρακτική. Αυτή η πρακτική προχτές, 23-3-2012, συνδυάστηκε με τη δημοσίευση ενός αηδιαστικού από κάθε άποψη άρθρου γραμμένου από κάποιον… (δεν θέλω ν' ασχοληθώ μαζί του ούτε για να τον χαρακτηρίσω) (βλ. ανάρτηση και σχόλια στο http://e-globbing.blogspot.com/2012/03/blog-post_1290.html).
[2] Προσθήκη στις 18-5-2012: Σήμερα θα σας συμβούλευα να φυλαγόσαστε από το «γλόμπινγκ». Έχει ξεφύγει! Δείτε την ανάρτηση http://e-globbing.blogspot.com/2012/05/blog-post_7686.html και θα καταλάβετε (σημειώστε ότι η διευκρίνηση ότι «το άρθρο δεν εκφράζει τις απόψεις του μπλογκ, αλλά αποκλειστικά αυτές του συγγραφέα του» μπήκε κάποιες μέρες αργότερα, και βέβαια δεν διορθώνει τα πράγματα). Εξαιτίας της συμπεριφοράς αυτής του «γλόμπινγκ» αισθάνομαι εκτεθειμένος απέναντί σας. Γι' αυτό στη δεξιά λωρίδα του ιστολογίου μου δεν εμφανίζονται πλέον τα ιστολόγια που παρακολουθώ· προτιμώ στο εξής να μη δηλώνω δημόσια προτιμήσεις σε ιστολόγια, επομένως και εμμέσως να τα συστήνω, για τον φόβο των… Γλομπαίων!
