Καθώς η πλουτοκρατία, αυτή που με την ψήφο μας επιλέξαμε να μας κυβερνάει, επιφυλάσσει για μας τους εργαζόμενους μια καινούργια χρονιά, το 2012 που ανατέλλει σε λίγες ώρες, πιο αποτρόπαιη και εφιαλτική από αυτή που φεύγει, ας μου επιτρέψετε αυτές να είναι οι ευχές μου για τη φετινή Πρωτοχρονιά, αλλά μην προσδώσετε σας παρακαλώ καμία μεταφυσική δύναμη σ' αυτές, γιατί, άλλωστε, καμία ευχή δεν έχει τέτοια δύναμη. Δείτε τις σαν πόθους και επιθυμίες —που απαιτούν τη δική μας αγωνιστική στάση για να γίνουν πραγματικότητα:
Είθε ο κόσμος να καταλάβει ότι με την ψήφο του γίνονται όσα γίνονται από τους Παπαδημίους μας!
Είθε ο κόσμος να καταλάβει ποια πρέπει να είναι η ψήφος του, η ψήφος που εξυπηρετεί το ταξικό του συμφέρον!
Και, κυρίως, είθε ο κόσμος να καταλάβει ότι (κι) από την ψήφο του πιο πολλή σημασία έχει η στάση του και η δράση του!
Είθε ο κόσμος να καταλάβει ότι ο καπιταλισμός ανθρώπινος δεν γίνεται, δεν διορθώνεται, μονάχα ανατρέπεται —για να δούμε άσπρη μέρα!
Είθε η αυγή του καινούργιου χρόνου να μας φέρει τη νίκη των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας και είθε αυτή η νίκη να είναι η απαρχή του τέλους της δυναστείας της πλουτοκρατίας!
Αγαπητοί μου αναγνώστες, σας επαναλαμβάνω, μην προσάψετε καμία μεταφυσική διάσταση στις ευχές μου· τέτοια διάσταση πού υπάρχει άραγε, για να πούμε ότι μπορεί να υπάρξει στις ευχές; Αν ήταν ν' αλλάζουν έτσι τα πράγματα, κάπου τόσους αιώνες θα μας είχαν φανεί χρήσιμοι κι οι θεούληδες (αυτοί που στέκονται απέναντί μας σαν σκιάχτρα κι αφέντη έχουν φάτσα, όπως λέει κι ο ποιητής). Οι ευχές μπορούν να γίνουν πραγματικότητα με το χέρι των ανθρώπων κι όχι των θεών. Μ' αυτό το πνεύμα τις διατυπώνω και μ' αυτό το πνεύμα σας εύχομαι:
Αίσιο, ευτυχισμένο κι ανατρεπτικό το 2012! Να είστε γεροί και δυνατοί να το χαρείτε έτσι!
