«Περπατώ εις το δάσος όταν ο λύκος δεν είναι εδώ» λέει το παιδικό παιχνίδι που έπαιζε η γενιά μου στα παιδιάτικά της. Σήμερα δεν ξέρω κατά πόσο τα παιδιά παίζουν τέτοια παιχνίδια ή γκαβώνουν μπροστά σε κάποια οθόνη· τηλεόρασης, υπολογιστή ή παιχνιδομηχανής. Οπότε κάτι σαν «Σεργιανώ στο τουΐτερ όταν οι γέροι δεν είναι εδώ. Γέροι, γέροι, είστε εδώ;» μάλλον πιο ταιριαστό θα ήταν. Πού να βρεθεί το δάσος και πού να βρεθούν οι λύκοι, εξάλλου. Ως κι αυτή η Κοκκινοσκουφίτσα, γιαγιά πλέον, εδώ κάπου στο ιντερνέτι τριγυρνάει και μέσα σε ιστοτόπους μπαίνει και αναζητάει καλούδια για το καλαθάκι της. Συχνά περνάει κι από εδώ —καλοσύνη της.
Τώρα, ο τίτλος παραφράζει το παιδικό παιχνιδάκι, αλλά μάλλον εκεί εξαντλείται η σχέση του μ' αυτό. Μην ψάχνετε να βρείτε κάποια άλλη αντιστοιχία. Τον Τάσο, αν φέρνει σε κάποιο είδος του ζωικού βασιλείου, εγώ δεν θα τον έλεγα λύκο, σεβόμενος τον αγαπημένο μας "κακό" λύκο των παραμυθιών, αλλά και το όμορφο ζώο της πραγματικής ζωής που τόσο το έχει κυνηγήσει η ασύμμετρη απειλή των "ανθρώπων", ώστε να το εξαφανίσει από πολλά μέρη της πατρίδας μας. Θα διάλεγα για να χαρακτηρίσω τον Τάσο κάνα ασπόνδυλο καλύτερα… Εξάλλου, σιγά μην τον φοβόμαστε! Τότε, τι θέλω να πω με τον τίτλο; Ειρωνεύομαι, απλώς ειρωνεύομαι! Ε, αυτή είναι η εκδίκησή μου προς την αφεντιά του. Ο κυρ Τάσος, βλέπετε, ακαταπόνητος μαχητής της διαφθοράς, της ρεμούλας και της λαμογιάς, φιγουράρει μεταξύ των διακεκριμένων εθνικών μας τιμητών (έχουμε αποκτήσει μπόλικους τέτοιους εσχάτως, κορδωτούς, που φαίνεται να 'χουν πιστέψει ότι είναι κάτι ανάλογο των πάλαι ποτέ «δασκάλων του γένους»). Αλλά, πολυάσχολος καθώς είναι, δεν καταφέρνει μερικές φορές να σας κρατάει ενήμερους, αγαπητοί μου, για τα τεκταινόμενα στον καταχθόνιο κόσμο της διαφθοράς. Τι να πρωτοπρολάβει κι αυτός! Γι' αυτό πρέπει όλοι μας, όσο μπορούμε, να τον συντρέχουμε, να τον βοηθάμε στο θεάρεστο έργο του. Να καλύπτουμε τα κενά που άθελά του αφήνει. Αυτό ακριβώς λέει ο τίτλος της ιστογραφής: αναρτώ στο ιστολόγιο νέα για «πολύκροτες δίκες» όταν ο Τάσος δεν ("προλαβαίνει" να) το κάνει. Όπου το «Τάσος», βέβαια, είναι αρκετό, νομίζω· όλοι καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να είναι άλλος από τον μοναδικό, τον δαιμόνιο, τον sui generis Τάσο Τέλλογλου.
Λοιπόν, η εκδίκαση της υπόθεσης του Γ.Ν. Χανίων (βλέπετε εδώ) δεν άρχισε στις 2/11, πρώτη ημέρα συνεδρίασης του Ε' Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, διότι προηγούνταν άλλες υποθέσεις σύμφωνα με το έκθεμα (πίνακα υποθέσεων). Ευτυχώς άρχισε η εκδίκαση κάποια στιγμή κατά τη δεύτερη ημέρα συνεδρίασης, στις 14/11. Συνεχίστηκε στις 23/11 και αναμένεται να τελειώσει στις 8/12. Ολοκληρώθηκαν μέχρι τώρα η εξέταση των μαρτύρων, κατηγορίας και υπεράσπισης, και οι απολογίες των κατηγορουμένων. Απομένει η αγόρευση του εισαγγελέα με τις προτάσεις του, οι αγορεύσεις της πολιτικής αγωγής (ανάγωγη είναι, δηλαδή, αλλά αυτή μάς… έλαχε!) και των συνηγόρων υπεράσπισης, και η λήψη της απόφασης. Αναμένεται να είναι αθωωτική, αλλά… ίδωμεν! Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό, ως γνωστόν. Αφήστε δε που μπορεί μια χαρά να ξυριστεί και να στολιστεί ο γαμπρός, αλλά να την κοπανίσει η νύφη! Πάντως το κατηγορητήριο —ούτως ή άλλως σαθρό, ανυπόστατο έως γελοίο, εξοργιστικά γελοίο θα έλεγα— έγινε κουρελόχαρτο κατά την ακροαματική διαδικασία.
Ε, αυτά πώς να τα παρουσιάσει ο Τασούλης μας; Το παραμύθι του (υπαγορευμένο από τον επιχειρηματία μηνυτή) περί «πολύκροτης δίκης», σκανδάλων κ.λπ. ήταν χωρίς δράκο!
Ας ελπίσουμε ότι στις 8/12 θα εξακολουθήσει να έχει καταπιωμένη τη γλώσσα του ο Τασούλης μας, γιατί, αν αρχίσει να κελαηδάει, τα πράγματα θα έχουν πάρει ΠΟΛΥ άσχημη (ν)τροπή! Ίδωμεν!…
