Θεωρώ σκόπιμο να ξεκινήσω τη σημερινή μου ιστογραφή —2ο μέρος του άρθρου μου «Όταν η διαφθορά φοράει την προβιά της διαφάνειας», με ειδικότερη αναφορά στο εγχώριο παράρτημα της «Διεθνούς Διαφάνειας»— δηλώνοντας προεισαγωγικά τη θέση μου, την εκτίμησή μου, για τη σχετική, περιορισμένη δηλαδή, βαρύτητα του ρόλου που αντικειμενικά μπορεί να παίξει η διαφάνεια στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας (αναλόγως και άλλων χωρών ασφαλώς). Αφενός, διότι νόμιμα και με πλήρη διαφάνεια συντελούνται οι μεγαλύτερες κλεψιές, αρχής γενομένης από την κλοπή της ψήφου με τα διάφορα κατά καιρούς και περιστάσεις καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα. Αφετέρου, διότι το εκμεταλλευτικό πολιτικοκοινωνικό μας σύστημα έχει κάποια όρια πέραν των οποίων δεν χωρεί ουδέ καν συζήτηση περί διαφάνειας. Βλέπετε, ενώ περισσεύουν εσχάτως οι αναφορές και οι επικλήσεις της διαφάνειας σε πλείστες όσες ανώδυνες μάλλον περιπτώσεις, πέπλο πυκνό αδιαφάνειας καλύπτει άλλους ζωτικής σημασίας τομείς, όπως συζητήσεις και συμφωνίες με Ομπάμες, Ερντογάν, τρώεικες, διευθυντήρια κ.λπ. Αφήστε κάτι κλειστές λέσχες, όνομα και μη χωριό… Από τρίτου, στον όμορφο κόσμο μας, τον ηθικό, τον αγγελικά πλασμένο, κανέναν δεν εκπλήσσει το γεγονός να χρησιμοποιείται ενίοτε η διαφάνεια σαν προπέτασμα καπνού για να συγκαλύψει ενέργειες και πρακτικές που δεν ευδοκιμούν στο φως. Το σχόλιο της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» στις 18–5–2010 με αφορμή δημοσκόπηση της ΑΛΚΟ για λογαριασμό της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», σύμφωνα με την οποία το 93% των ερωτηθέντων ζητεί να πάνε φυλακή οι υπεύθυνοι της κρίσης, είναι αρκετά διαφωτιστικό όσον αφορά την εν λόγω θέση μου:
[…] Πολύ ωραία. Το ερώτημα όμως είναι ποιους νόμους παραβίασαν οι υπεύθυνοι της κρίσης […]
[…] Η καταλήστευση του εργαζόμενου λαού, που οδήγησε στην κρίση, δεν έγινε παράνομα και με αδιαφάνεια, αλλά με βάση τους ίδιους τους νόμους που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Νομιμότατα, για παράδειγμα, έγινε η απαλλαγή των μεγάλων επιχειρήσεων από φορολογικά και ασφαλιστικά «βάρη». Με τη βούλα του νόμου έγιναν η μεγάλη μείωση των φορολογικών συντελεστών, οι χαριστικές ρυθμίσεις για τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου και τις επιχειρήσεις που δεν πλήρωναν τις ασφαλιστικές εισφορές. Νομιμότατα διαλύθηκαν οι εργασιακές σχέσεις προκειμένου να μειωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης, καθ' όλα νόμιμα κατεδαφίστηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία και κονιορτοποιήθηκαν τα ασφαλιστικά δικαιώματα, νόμιμα αυξήθηκαν οι έμμεσοι φόροι, κ.ο.κ. Νομιμότατα διαιωνίζεται η εκμετάλλευση. Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν να πάνε φυλακή οι υπεύθυνοι της κρίσης, όπως ήταν το σκόπιμα παραπλανητικό ερώτημα της δημοσκόπησης, απλούστατα γιατί ο καπιταλισμός δε φυλακίζεται. Μόνο ανατρέπεται. […]
Προ διετίας και πλέον, στα μέσα Ιανουαρίου 2008, η οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς» διοργάνωσε ημερίδα με θέμα «Κράτος και διαφθορά – Πώς θα κόψουμε τον ομφάλιο λώρο». Ο Στάθης Σταυρόπουλος στη στήλη του «Ναυτίλος» στην «Ελευθεροτυπία» της 15–1–2010 σχολιάζει με χιούμορ και δηκτικότητα σχετικά με την οργάνωση και τον πρόεδρό της κ. Κ. Μπακούρη:
Θα ενθυμείσθε ελπίζω τον ηρωικόν κ. Κώστα Μπακούρη —εκείνον τον τιτάνα που είχεν επιλέξει ο κ. Σημίτης για να (προ)ετοιμάσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα; Όχι; Ε, βέβαια! τι να πρωτοθυμηθείτε; Αφού λοιπόν ο κ. Μπακούρης έκατσε επικεφαλής των προετοιμασιών για τους Αγώνες, τόσον ώστε να καταλάβουμε ότι δεν τους προλαβαίνουμε, ο κ. Σημίτης τον έστειλε (με 500 εκατομμυριάκια που πληρώσαμε εμείς οι ατυχείς ενδιαφερόμενοι αποζημίωση) σπίτι του κι εκάλεσε ύστερα την κ. Αγγελοπούλου να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα και να το βάλει να τρέξει στα κουλουάρ…
Όμως στον τόπον αυτό ουδείς χάνεται! Ο ηρωικός κ. Κώστας Μπακούρης προΐσταται της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς» Οργάνωση κατά της Διαφθοράς, η οποία οργάνωσε χθες ημερίδα με θέμα «Κράτος και Διαφθορά – Πώς θα κόψουμε τον Ομφάλιο Λώρο».
Είναι αυτονόητον ότι το κρίσιμο για το μέλλον του τόπου συμπαθές αυτό γκαλά έλαβε χώραν στη Μέκκα της Διαφάνειας εν Αθήναις, στο Μέγαρο Μουσικής, ένα κτήριο κρυστάλλινο.
Προσέτι κι επιπροσθέτως ενώπιον του κ. Μπακούρη εξέθεσαν τις σκέψεις τους για τη Διαφάνεια σε αυτήν τη χώρα, ο Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Καραμανλής κι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (γνωστής και ως το Όλον ΠΑΣΟΚ), κ. Γιώργος Παπανδρέου, οι οποίοι διαβεβαίωσαν τον κ. Μπακούρη ότι θα κάνουν ό,τι περνάει απ' το χέρι τους για να αποκαταστήσουν τη χαμένη τιμή της Διαφάνειας σε αυτόν τον τόπο! Αμέ!
Επί παραδείγματι, ο κ. Πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι δεν θα ξαναϋποσχεθεί άλλη φορά στους υπαλλήλους της Ολυμπιακής ότι «ουδείς θα απολυθεί» ενώ τη ίδια στιγμή οι σύμβουλοί του ετοιμάζουν τη μελέτη αποζημιώσεων του προσωπικού.
Διαφάνεια με κέρατα.
Σοβαρά πράγματα, στο επίπεδο που αρμόζει στην καλή κοινωνία κι όχι χυδαιότητες επιπέδου εκδοροσφαγείων με ντιβιντιά και φουκαράδες λεχρίτες που μπόρεσαν κι αυτοί για μια δεκαετία - εικοσαετία να κάνουν τον Κάτωνα τον Τιμητή.
Άλλωστε εκτός του κ. Μπακούρη, παρούσες στην ημερίδα ήταν και πλήθος Εταιρειών (άλλες κρατικοδίαιτες κι άλλες όχι), Τράπεζες κι άλλοι λάτρεις —ως γνωστόν— της Διαφάνειας, χορηγοί, μεγάλοι χορηγοί, υποστηρικτές και σπόνσορες.
Όλα για τη Διαφάνεια.
Διαφάνεια ύμπερ άλλες, θα έλεγα αλλά δεν θέλω να φθάσω τη συγκίνηση ορισμένων για κάτι τέτοια στα άκρα.
Βουλευτές που έλαμψαν διά της παρουσίας τους σε πέι–ρολ «νταβατζήδων» (κατά την Πρωθυπουργική έκφραση), δημοσιογράφοι (τι έκπληξη!), καθηγητές ιδιωτικών αλμπάνικων (που φιλοδοξούν να αναβαθμισθούν σε ιδιωτικά ΑΕΙ), όλοι διαβεβαίωσαν τον… κ. Μπακούρη ότι ο κ. Καραμανλής σήμερα και ο κ. Παπανδρέου αύριο (Θεού θέλοντος να μην πηδάνε απ' τα ρετιρέ τα στελέχη τους) θα κάνουν ό,τι μπορούν για τη Διαφάνεια σε αυτή τη χώρα.
Όχι πως στο καλό αυτό γκαλά δεν παρίσταντο και καθαροί δημοσιογράφοι, ιδεολόγοι πολιτικοί και καλών προθέσεων (εγνωσμένων μάλιστα) ΜΜΕ, αλλά έτσι όπως «αγκαλιαζόμαστε» όλοι μαζί γλυκά–γλυκά και μπερδευόμαστε οι μεν με τους δε, ρε παιδιά, δεν βγαίνει άκρη.
Απλώς έτσι δίνεται η ευκαιρία στον κ. Καραμανλή (ή τον Γιωργάκη, το ίδιο είναι) να πει τα συνήθη, τα τετριμμένα, έναν θλιβερό δεκάρικο, σαν αυτόν που εξεφώνησε χθες ενώπιον του τιτάνα κ. Μπακούρη, κι όλα να συνεχίσουν αδιατάρακτα όπως πριν μες στον ζόφο…
Αλλά και ο Νίκος Μπογιόπουλος στον «Ριζοσπάστη» της 16–1–2010 γράφει στη στήλη του «Ημεροδρόμος» για την ημερίδα αυτή και, κυρίως, για τον πρόεδρο της οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς» Κ. Μπακούρη:
«Διαφάνεια» (1)
Σημαντικά τα στοιχεία για τη διαφθορά που παρουσιάστηκαν προχτές στο Μέγαρο Μουσικής από την έρευνα της οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια – Ελλάς».
Από εκείνα πάντως τα (παράπλευρα) σημεία της εκδήλωσης που δε φωτίστηκαν όσο θα έπρεπε είναι ότι χορηγός επικοινωνίας της ωραίας τελετής ήταν επιχειρηματίας, η εμπλοκή του οποίου σε ζητήματα πολιτικής αδιαφάνειας είχε ως αποτέλεσμα μέχρι και την εφεύρεση, στις αρχές της δεκαετίας του '90 —τότε πρωτοπαρουσιάστηκε— του περίφημου όρου «διαπλοκή»…
«Διαφάνεια» (2)
Πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της «Διεθνούς Διαφάνειας» είναι ο κύριος Κ. Μπακούρης. Και φυσικά ο κ. Μπακούρης σάς είναι γνωστός από τα μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια που του έδωσε αποζημίωση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όταν τον απάλλαξε των καθηκόντων του από επικεφαλής (θέση στην οποία η ίδια τον είχε διορίσει) για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Θα μπορούσε, βέβαια (αλλά δεν… έτυχε) να είναι γνωστός και για άλλα θέματα. Όπως —για παράδειγμα— για το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης, σε ημερίδα (22–5–2002) στο Ελληνικό Κέντρο Επενδύσεων (ΕΛΚΕ), στο οποίο είχε διοριστεί (πάλι από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ) πρόεδρος ο κ. Μπακούρης (απ' όπου και πάλι «εκπαραθυρώθηκε»), τον «φωτογράφιζε» αφού σε μια παράγραφο της ομιλίας του τότε υπουργού αναφερόταν ότι: «Οι επενδύσεις, κυρίες και κύριοι, δεν έρχονται με πανάκριβες φιέστες και πολυτελείς Πόρσε, ούτε με πολυτελή ταξίδια στο εξωτερικό. Οι επενδύσεις δεν έρχονται όταν δίδουμε την αίσθηση της νεόπλουτης σπατάλης…».
Επίσης ο κ. Μπακούρης θα μπορούσε να σας είναι γνωστός (αλλά… δεν έτυχε) και από το γεγονός ότι το όνομά του φιγουράριζε μεταξύ των μελών της διοίκησης των ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΟΡΙΝΘΟΥ (ήταν μάλιστα αντιπρόεδρος) τον Απρίλη του 2003, όταν δηλαδή στη συγκεκριμένη επιχείρηση έβρισκαν το θάνατο έξι εργάτες.
Φυσικά, ουδείς μπορεί να κατηγορήσει αυτή τη χώρα ότι τα εγκλήματα της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς δε γίνονται με διαφάνεια…
Βεβαίως, πολλά είναι τα δημοσιεύματα που έχουν γραφεί για την οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς», αλλά αναγκαστικά η παρούσα ιστογραφή περιορίζεται σε λίγα μόνο ενδεικτικά. Θα τελειώσω τις αναφορές μου στα σχετικά δημοσιεύματα κάνοντας ένα χρονικό άλμα 2 ετών: Στην «Ελευθεροτυπία» της 11–1–2010 ο Γιώργος Βότσης γράφει, μεταξύ άλλων, στο άρθρο του «ΕΡΤ: προκαλούν το κοινό αίσθημα οι χρυσοκάνθαροι» (η υπογράμμιση δική μου):
Διαρκούς επικαιρότητας το ερώτημα, έχει ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες της οικονομικής ασφυξίας για τους πολλούς: Η προκλητική διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και ο αθέμιτος πλουτισμός με τσαλαβούτημα στα κρατικά ταμεία είναι δυνατόν να καλύπτονται με το πρόσχημα της «προστασίας προσωπικών δεδομένων»;
Αν ναι, για ποια διαφάνεια μιλάμε και ποια «ανοικτή διακυβέρνηση» ευαγγελίζεται ο Γ. Παπανδρέου;
Θα επικαλεστώ κραυγαλέα παραδείγματα και ευελπιστώ ότι θα υπάρξουν πειστικές απαντήσεις κατά τη σχετική αρχηγική συζήτηση στη Βουλή, που προτείνει ο Αντ. Σαμαράς.
Όταν ο πρωθυπουργός προανήγγειλε τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό την προεδρία του Κάρ. Παπούλια, με αποκλειστικό θέμα την καταπολέμηση της διαφθοράς, είχε κληθεί και μίλησε στο υπουργικό συμβούλιο, ως ο καταλληλότερος, υποθέτω, ο Κ. Μπακούρης, πρόεδρος στην Ελλάδα της καλούμενης «Διεθνούς Διαφάνειας». Όσο τον άκουγαν να τονίζει ότι η αδιαφάνεια είναι η μήτρα της διαφθοράς, θα πρέπει να υπομειδιούσαν οι υπουργοί με κάποια μνήμη, με πρώτο βέβαια τον αντιπρόεδρο γενικών καθηκόντων και θεματοφύλακα της υπουργικής δεοντολογίας(!) Θ. Πάγκαλο. Διότι πριν από δέκα χρόνια (24–10–2000) ο Θ. Πάγκαλος, ως αρμόδιος υπουργός Πολιτισμού, απαντούσε σε ερώτηση τεσσάρων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ότι η προστασία των προσωπικών δεδομένων(!) δεν επιτρέπει να ανακοινωθεί με τι ποσόν αποζημιώθηκε ο Κ. Μπακούρης, που αντικαταστάθηκε, ως πρόεδρος της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων, ύστερα από ολιγόμηνη θητεία… Κατά τα δημοσιεύματα της εποχής, η αποζημίωση ανερχόταν σε 400–450 εκατομμύρια δρχ. (ήτοι 1,2–1,3 εκατ. ευρώ). Γερή «μπάζα», σίγουρα, που σε αφήνει απερίσπαστο, εφ' όρου ζωής, να έχεις «χόμπι» τη… διαφάνεια! Και ασφαλώς «εντός του πλαισίου των συμβατικών υποχρεώσεων», αφού νομοτύπως γίνεται σ' αυτό τον έρμο τόπο το μεγαλύτερο φαγοπότι…
Ο κ. Ν. Παπαποστόλου, ο οποίος διατηρεί την εταιρεία εμπορίας ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού «Ν. Παπαποστόλου ΕΠΕ», είναι μέλος της οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς», μάλιστα πρόσφατα έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ. της (ταμίας). Ο ίδιος επικαλείται την ιδιότητα του διακεκριμένου μέλους της οργάνωσης σε δικαστική προσφυγή —κορυφαίο στέλεχος της οργάνωσης χαρακτήρισε «άκομψη» την ενέργεια αυτή— ως εξής:
Όπως προειπώθηκε, η εταιρεία μας στην ενενηντάχρονη ιστορία μας υπήρξε πάντοτε υπόδειγμα διαφάνειας και εντιμότητας. Εγώ προσωπικά ήμουν από καιρό διευθυντικό μέλος για την Ελλάδα του Διεθνούς Οργανισμού «Transparency International» («Διεθνής Διαφάνεια»), αξιολογώ δε το καλό όνομά μου και το καλό όνομα της εταιρείας μου ως αγαθά ασυγκρίτως υπέρτερα του οποιουδήποτε κέρδους.
Ωστόσο ο ίδιος ο κ. Ν. Παπαποστόλου δεν απέφυγε το "ολίσθημα" να υποβάλει κατ' επανάληψη (14 φορές) τα τελευταία 4–5 χρόνια υπεύθυνες δηλώσεις σε διαγωνισμούς του Δημοσίου —για τη διαφάνεια των οποίων κόπτεται ιδιαιτέρως…— στους οποίους έλαβε μέρος, ισχυριζόμενος ψευδώς ότι η εταιρεία του «δεν έχει υποπέσει σε σοβαρό παράπτωμα κατά την άσκηση της επαγγελματικής της δραστηριότητας», ότι «είναι συνεπής στην εκπλήρωση των συμβατικών της υποχρεώσεων όσον και των υποχρεώσεών της εν γένει προς τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα» και ότι «δεν έχει κάνει ψευδείς ή ανακριβείς δηλώσεις κατά την παροχή πληροφοριών που ζητούνται από την υπηρεσία», παρά το γεγονός ότι η εταιρεία είχε κηρυχθεί έκπτωτη από προηγούμενες συμβάσεις προμηθειών και της είχε επιβληθεί γι' αυτό πρόστιμο ποσοστού 10% του συμβατικού αντικειμένου αυτών. Η απόκρυψη από τον κ. Παπαποστόλου της αλήθειας στις περιπτώσεις αυτές ασφαλώς δεν είχε άλλο κίνητρο, παρά μόνο την προάσπιση της… διαφάνειας!
