Για άλλη μία φορά το «ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ», όπως αποκαλεί το πρωτοσέλιδο πολιτικό άρθρο της η εφημερίδα της πλουτοκρατίας, η «Καθημερινή», γίνεται η αφορμή να γράψω. Η σημερινή ιστογραφή μου ασχολείται με το άρθρο του φύλλου της Κυριακής 16–5–2010 . Απολαύστε το:
Δυναμικά και κάθετα
Εμμένουν οι οργανώσεις αριστερών κομμάτων στην απόφασή τους να κάνουν ό,τι μπορούν για να αυξήσουν και άλλο την ανεργία και να βυθίσουν τη χώρα στο τέλμα. Τώρα απειλούν με νέες κινητοποιήσεις για να σταματήσουν κρουαζιερόπλοια που θέλουν να δέσουν σε ελληνικά λιμάνια. Η Ελλάδα ζει από τον τουρισμό και δεν αντέχει άλλη ζημιά από τέτοιες κινήσεις. Η εικόνα της χώρας διεθνώς απωθεί τουρίστες και βεβαίως επενδυτές. Αν η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας και του πολιτικού κόσμου δεν αντιδράσει δυναμικά και κάθετα στις παράλογες προκλήσεις των οργανώσεων αυτών, το κόστος θα είναι ανυπολόγιστο για όλους μας.
Στην ιστογραφή μου Εκρηκτικές καταστάσεις στις 26–4–2010 έγραφα ότι πρέπει να διαβάζουμε αυτό που κρύβεται πίσω από τα γραπτά των αστικών φυλλάδων και έδειχνα πώς. Αυτό πάντα πρέπει να γίνεται, και ο συνειδητοποιημένος αναγνώστης σίγουρα έχει συνηθίσει να το κάνει. Θα είχε ενδιαφέρον ασφαλώς να το κάνω και τώρα με τούτο 'δώ το θρασύ άρθρο. Ν' αρχίσω, για παράδειγμα, από την πρώτη φράση του:
Η πλουτοκρατία και οι εντολοδόχοι της στην κυβέρνηση δεν έχουν καταφέρει να εμποδίσουν τα σωματεία που επηρεάζονται από το ΚΚΕ και τους συνοδοιπόρους του να παίρνουν αποφάσεις για κινητοποιήσεις, προκειμένου να υπερασπιστούν τα εργασιακά τους δικαιώματα και να αποτρέψουν τον εργασιακό Μεσαίωνα.
Αλλά αυτή τη φορά δεν έχω σκοπό να αναδιατυπώσω ολόκληρο το άρθρο ύστερα από μια τέτοια, με οδηγό το ταξικό κριτήριο, αποκρυπτογράφηση —είναι εύκολο εξάλλου να το κάνετε κι εσείς. Σήμερα έχω σκοπό να απαντήσω επί της ουσίας στο άρθρο. Με την απάντησή μου αυτή θέλω, αφενός, να αποκαταστήσω την κακοποιημένη από την αστική φυλλάδα αλήθεια, η οποία ενδέχεται να μην είναι γνωστή σε κάποιους, και, αφετέρου, να καταδείξω ότι η πένα των αστών δεν περιορίζεται μονάχα να χρησιμοποιεί παραπλανητική φρασεολογία —γεγονός εν μέρει συγγνωστό, διότι δεν μπορεί να γράψει, για παράδειγμα, «να περιορίσουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας»· αντί γι' αυτό θα γράψει «να βυθίσουν τη χώρα στο τέλμα»— , αλλά προχωράει παραπέρα: συνειδητά διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και παραπληροφορεί.
1. Δευτέρα 26 Απριλίου 2010, πρωί. Μέρα απεργίας στο λιμάνι του Πειραιά. Οι ναυτεργάτες επικεντρώνουν την κινητοποίησή τους στην αποτροπή απόπλευσης του κρουαζιερόπλοιου Ζενίθ, στο οποίο ήταν προγραμματισμένο να επιβιβασθούν περίπου 1000 τουρίστες, Ισπανοί στην πλειονότητά τους. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία έχει ειδοποιηθεί εγκαίρως από τα σωματεία, αλλά φαίνεται ότι ποντάρει στην αντίδραση των τουριστών, καθώς και στην αμέριστη συμπαράσταση των εξαχρειωμένων ΜΜΕ (Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης), για να σπάσει την απεργία, γι' αυτό, αδιαφορώντας για την ταλαιπωρία των πελατών της, δρομολογεί πούλμαν για να μεταφέρουν τους τουρίστες στο κρουαζιερόπλοιο. Έτσι, περιμένοντας την άφιξη των τουριστών, καμιά τριακοσαριά(!) φωτορεπόρτερ και εικονολήπτες, με το μάτι τους άγριο, έτοιμοι να εφορμήσουν σαν όρνεα που έχουν μυριστεί αίμα, συνωστίζονται δίπλα στους απεργούς ναυτεργάτες, που παραταγμένοι μπροστά από το κρουαζιερόπλοιο περιφρουρούν την απεργία τους. Σου λέει, πού θα πάει, δεν θα ξεσπάσει καβγάς όταν έρθουν οι τουρίστες να επιβιβαστούν; Επεισόδια, βία, αίμα, ξέρετε, ό,τι εκλεκτό έδεσμα επιζητούν τα κανάλια για να το σερβίρουν προς τέρψη (κι αποβλάκωση) του κοινού τους… Και πράγματι, να σου κι εμφανίζεται κάποια στιγμή ένα γκρουπ από καμιά πενηνταριά τουρίστες, Ισπανούς, που κατευθύνονται προς το κρουαζιερόπλοιο. Τους πλησιάζει μια ομάδα απεργών. Οι κανίβαλοι με τις κάμερες παίρνουν θέση… μάχης. Αλλά, ω του θαύματος, καμία μάχη, κανένας καβγάς, καμία αψιμαχία. Ήρεμα αλλά αποφασιστικά οι απεργοί εξηγούν τους λόγους της κινητοποίησής τους. Και οι τουρίστες απαντούν: «Εμείς, οι Ισπανοί εργάτες, να έρθουμε σε σύγκρουση με τους Έλληνες συναδέλφους μας; Ποτέ! Είμαστε αλληλέγγυοι και σας ευχόμαστε καλή επιτυχία!» και ξεσπούν σε χειροκροτήματα. Απορροφημένοι από την ομορφιά της στιγμής που Έλληνες εργάτες, απεργοί, και Ισπανοί εργάτες, τουρίστες, σφίγγουν τα χέρια, δεν καταλάβαμε πώς και για πότε εξαφανίστηκαν όλα —μα όλα!— τα αιμοδιψή όρνεα με τις φωτογραφικές μηχανές και τις κάμερες! Σαν να άνοιξε η γη και να τα κατάπιε! Βλέπετε, είναι εκπαιδευμένα. Τι να απαθανατίσουν; Θεός φυλάξοι! Αυτές οι σκηνές θα ήταν καλές μονάχα για πίνακα τεχνοτροπίας σοσιαλιστικού ρεαλισμού (μπρρρ!), αλλά ασφαλώς δεν συνάδουν με των αφεντικών τους (ίσως και τη δική τους —δυστυχώς , υπάρχει και αλλοτρίωση και υποταγή…) την "αισθητική".
2. «…να αυξήσουν κι άλλο την ανεργία…»: Ναι, ειδικά στα κρουαζιερόπλοια. Το συγκεκριμένο κρουαζιερόπλοιο έχει πλήρωμα 613 ναυτεργάτες που ανήκουν σε 27 εθνικότητες. Μεταξύ αυτών υπάρχει κι ένας (1) Έλληνας. Είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα χαμηλόμισθοι ανασφάλιστοι, που διακινούνται μέσω δουλεμπορικών γραφείων και κυκλωμάτων. Ανήκει στην πολυεθνική εταιρεία «Royal Caribbean». Από τις 29 Μάρτη, οπότε ξεκίνησε τα ταξίδια του έχοντας ως βασικό λιμάνι τον Πειραιά, αποτελεί ουσιαστικά τον πιλότο για την επιβολή της μαύρης εργασίας σε όλα τα πλοία αυτής της κατηγορίας με βάση τον εκτρωματικό κανονισμό 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος απελευθερώνει πλήρως την εφοπλιστική ασυδοσία.
3. «…Η Ελλάδα ζει από τον τουρισμό…»: Προφανώς οι άνεργοι ναυτεργάτες, όπως και οι άνεργοι εργάτες γενικότερα, αλλά και οι κακοπληρωμένοι και ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, δεν ζουν από τον τουρισμό. Ειδικότερα οι επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων δεν αφήνουν ούτε ένα ευρώ στους μικρεμπόρους και μικροεπαγγελματίες του Πειραιά και των νησιών, καθώς οι ναυτιλιακές εταιρείες φροντίζουν να τους έχουν μαντρωμένους και να τους διαθέτουν τα πάντα, ακόμη και τα τσιγάρα, μέσα στα πλοία και στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα με τα οποία συνεργάζονται.
4. «…το κόστος θα είναι ανυπολόγιστο για όλους μας»: Κατανοούμε βέβαια ότι όταν η καλή εφημερίδα γράφει «για όλους μας» εννοεί «για όλους εμάς τους πλουτοκράτες». Διότι αυτό το κόστος, το κόστος για τους πλουτοκράτες, είναι που δεν λογαριάζουν οι εργαζόμενοι, επειδή ακριβώς λογαριάζουν το κόστος που έχει γι' αυτούς η αντεργατική πολιτική που υπαγορεύει η πλουτοκρατία. Οι ναυτεργάτες πληρώνουν καθημερινά την αντεργατική πολιτική και την εκμετάλλευση από τους εφοπλιστές, με την ανεργία, με την εντατικοποίηση της δουλειάς, με εγκλήματα που παρουσιάζονται ως εργατικά ατυχήματα. Το 2010 ο κατώτερος μισθός στα καράβια είναι 694 ευρώ και η κατώτερη σύνταξη του ΝΑΤ 400 ευρώ! Σ' αυτή την οδυνηρή κατάσταση προστίθενται και άλλα δεινά με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τα αντιασφαλιστικά μέτρα που στοχεύουν στην αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και στη μείωση των συντάξεων. Προστίθενται και άλλα δεινά με την απελευθέρωση της ακτοπλοΐας και των κρουαζιερόπλοιων, για την οποία δεσμεύτηκε πρόσφατα ο πρωθυπουργός απέναντι στους επιχειρηματίες του τουρισμού. Απελευθέρωση της ακτοπλοΐας και των κρουαζιερόπλοιων σημαίνει:
• Απελευθέρωση της δράσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου να δρομολογεί όποτε θέλει, όπου θέλει και με όποιους όρους θέλει τα πλοία με κριτήριο τη μέγιστη κερδοφορία.
• Κατάργηση των οργανικών συνθέσεων (μείωση του αριθμού του πληρώματος) και επέκταση του δουλεμπορίου, με την εκμετάλλευση ανασφάλιστων ναυτεργατών.
• Εργασιακό καθεστώς γαλέρας, καταποντισμός του ΝΑΤ.
Hasta la victoria siempre, compañeros!
