Απευθύνομαι σε σας, καλοί μου συνάνθρωποι, σε σας που, χωρίς να λογαριάζετε προσωπικό κόστος και θυσίες, διαφυλάσσετε την ανθρώπινη όψη σας και υπόστασή σας· κι αυτό το κάνετε όχι από κάποια παραξενιά ή αρρωστημένη εγωπάθεια, αλλά στην προσπάθειά σας, προσπάθεια–σκοπό ζωής, να υπερασπιστείτε την ανθρώπινη ουσία του κόσμου μας. Σε σας, λοιπόν, απευθύνομαι και σας εύχομαι καλές Απόκριες. Εσάς προτρέπω να βάλετε τις μάσκες και να χαρείτε τις Απόκριες. Εσάς, όχι τους… άλλους, αυτούς που έχουν επιλέξει να βρίσκονται στην αντίπερά μας όχθη. Αυτοί, έχοντας αποβάλει την ανθρωπιά από πάνω τους όπως εμείς αποδιώχνουμε όποια βρομιά μάς αγγίξει, περιφέρουν πλέον τη θλιβερή ύπαρξή τους ανάμεσά μας, φορώντας κατ' ανάγκη μονίμως μάσκες. Έτσι, ποιες μάσκες να βάλουν αυτοί τώρα τις Απόκριες; Ποια μάσκα να βάλει τώρα, για παράδειγμα, ο Αλάριχος, αυτός που κυκλοφορεί καθημερινά με τη μάσκα του εθνικού μας προμηθευτή. Ποια μάσκα να βάλει τώρα ο Νικήτας, αυτός που κυκλοφορεί καθημερινά με τη μάσκα του κατά φαντασίαν υγιούς, του χαρουμενόχαζου καρτούν που έχει πιστέψει ότι η φαιδρότητά του μπορεί να μας είναι πολύτιμη. Ποια μάσκα να βάλει τώρα ο άλλος… (ας τον πούμε κι αυτόν "Νικήτα"· ναι, έχουμε πολλούς από δαύτους· αφήστε τα "Νικητάκια"… όνομα–σύμβολο!), αυτός που κυκλοφορεί καθημερινά με τη μάσκα του μειωμένης αντίληψης χοντρομπακάλη της δεκαετίας του '50, γαντζωμένου όμως με νύχια και με δόντια στην πολυθρόνα του τζένεραλ μάνατζερ όπου τον έστησαν άλλοι ΝΙΚΗΤΕΣ, μήπως και μας ξεγελάσει το ανθρωπάκι και πιστέψουμε ότι «ο καημενούλης τόσα καταλαβαίνει, τόσα κάνει» κι όχι ότι μας παίζει (με) τον… παπά! Ποια μάσκα να βάλουν τώρα ο καβαλημένος Ιαβέρης, η παλλακίδα, οι αγριόγατες, οι πάπιες, οι τυφλοπόντικες, οι ασπάλακες, οι μπριόζικες αρκούδες, τα μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά, οι ουτιδανοί, οι Ζορό, οι άτιμοι από καιρό, οι…
Χμ! Έχουμε κι άλλους… "άλλους". Βρίσκονται, δυστυχώς, κι άλλοι στην αντίπερα όχθη. Με μόνιμη μάσκα κι αυτοί, μάσκα γιάπη εσχάτως, κρύβουν το αποκρουστικό τους πρόσωπο από μας, για να καταφέρουν –και το καταφέρνουν…– να μας εξαπατούν κυβερνώντας μας και να μας κυβερνούν εξαπατώντας μας. Εξ αυτών ο πρώτος τη τάξει δεν αρκείται μόνο στις κωλοτούμπες που συνηθίζουν όλοι στο σινάφι του, αλλά σεμνύνεται κιόλας –τρομάρα του– για τις αντιστασιακές κατά των Γερμανών κατακτητών δάφνες της οικογενείας του. Ειδικά γι' αυτό το τελευταίο, εγώ του αφιερώνω εξαιρετικά ένα υπέροχο τραγούδι από τον αξεπέραστο Νίκο Γούναρη. Ας το απολαύσουμε εμείς, καλοί μου, κάνοντας κλικ εδώ. (Ο Γ.Α.Π., αν τύχει να… περάσει από 'δώ, μάλλον δεν θα νιώσει απόλαυση).
Καλές Απόκριες!
