ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΑΚΡΙΣΙΑΣ

Επειδή πολλοί(!;) ίσως αναρωτιόνται -τρόπος του λέγειν- ποια απάντηση έλαβα στην αίτησή μου της 23ης Φεβρουαρίου 2005 (αυτήν που την τιτλοφορώ Requiem σε τόνο «Συ, ελάσσονα!» στον ιστότοπό μου), ιδού παράθεση των σχετικών γεγονότων προς απάντηση. Όπου, κατά σχήμα οξύμωρον, η απραξία λογίζεται ως... γεγονός, αν και μη... γεγονυία! Εσείς συγχωρήστε με για τον σχολιασμό (δεν άντεξα να τον αποφύγω...), αγνοήστε τον ακόμη, και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα και κρίσεις...
Η αίτησή μου, ασυνήθιστη μεν κατά τη μορφή, κυρίως, και κατά το περιεχόμενο, δευτερευόντως, οπωσδήποτε όμως υπηρεσιακή κατά τον τύπο. Η απάντηση στην αίτηση, εκ του νόμου οφειλομένη και εκ δεοντολογίας υπαγορευομένη, έπρεπε να ήταν ομοίως υπηρεσιακή, έμπρακτη αν όχι έγγραφη, αρμοδίως δοσμένη από τους αποδέκτες της αίτησης. Αποδέκτες ήσαν δύο πλευρές: αφενός, η υπηρεσιακή (η Διεύθυνση Προσωπικού οπωσδήποτε, και το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, εφόσον παραπεμπόταν σε αυτό, από τη διοίκηση ή την ηγεσία, το θέμα) και, αφετέρου, η ηγεσία (ειδικότερα, ο τότε υπουργός Ν. Κακλαμάνης). Αντιστοίχως, δύο ήσαν και τα μέρη της αίτησης: Το πρώτο -όπως μάλιστα η ίδια η αίτηση ρητώς το οριοθετεί και όπως το διευκρινίζει- απευθυνόταν στους υπηρεσιακούς αποδέκτες και περιείχε μονάχα το αίτημα της αποδοχής της παραίτησής από τη θέση του τμηματάρχη την οποία κατέχω. Το δεύτερο, δηλαδή ολόκληρη η αίτηση πλην της πρώτης φράσης-παραγράφου, απευθυνόταν στον υπουργό Ν. Κακλαμάνη. Αυτό το δεύτερο μέρος, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό τόσο από την έκτασή του όσο και από το περιεχόμενό του, αλλά και από τον αποδέκτη του, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, αν δεν είναι η πεμπτουσία της αίτησης. Εκτός του ότι αιτιολογεί το αίτημα της παραίτησης, καταγγέλλει, προσάπτει κατηγορίες κατά (της τότε ηγεσίας) του Υπουργείου, αποδίδει ευθύνες, αποκαλύπτει (κατά τρόπο ενίοτε σκοπίμως [για ευνοήτους λόγους]... συγκεκαλυμμένο για τον τρίτο αναγνώστη αλλά αναμφισβητήτως αναγνωρίσιμο από τον... δράστη, ως π.χ. το φοβερό, αναλγησίας δηλωτικό, απόφθεγμα «η ζωή του [σ.σ.: η δική μου] απέκτησε νέο ενδιαφέρον» αποσιωπάται ότι ανήκει στον τότε γενικό γραμματέα Π. Μπουχώρη), διαμαρτύρεται και, επίσης, υποβάλλει αίτημα ακρόασης από τον υπουργό, για πολλοστή φορά, μια και δεν υπήρξε ποτέ ανταπόκριση στα προηγούμενα ανάλογα αιτήματά μου.
Ο πρώτος αποδέκτης, η Διεύθυνση Προσωπικού, μου απάντησε εγγράφως (βλέπετε απάντηση Διεύθυνσης Διοικητικού) και την ευχαριστώ. Ο δεύτερος αποδέκτης, ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης, για άλλη μία φορά δεν εδέησε να απαντήσει... Βέβαια, ποιος είμαι εγώ, που θα καθίσει ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης να ασχοληθεί μαζί μου και μάλιστα για ό,τι εγώ ζητώ να ασχοληθεί, και να πάρει θέση. Εγώ έχω την ατυχία, βλέπετε, να μην είμαι παρά ένα στέλεχος του Υπουργείου εκείνου που δυστυχώς βρέθηκε στο πέρασμα αυτού του κατά φαντασίαν υγιούς χαρουμενόχαζου μηδενικού, του έμπλεου χολής δειλού, που εκλιπαρεί τους "προβολείς της δημοσιότητας" (σχήμα λόγου κατά συνεκδοχήν αυτό το "προβολείς" αντί του όλου, δηλαδή του συστήματος χειραγώγησης συνειδήσεων, διαμόρφωσης προτύπων και, εν τέλει, εξυπηρέτησης συμφερόντων) μήπως και του δώσουν ό,τι ποτέ δεν πρόκειται ο ίδιος να κατακτήσει. Εγώ δεν έχω την τύχη, βλέπετε, να είμαι ένας απλός πολίτης, στον οποίο τηλεφωνεί αυτοπροσώπως ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης για να αφουγκρασθεί, τάχατες, το πρόβλημά του. Τοις των επιμελητών της αυτού εικόνος (image makers) ρήμασι πειθόμενος.
Υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας; Α-ψηφήστε τον! Τον υποκριτή! Κυρίως επειδή η εργατική τάξη (δηλαδή όσοι έχουν ως βασική ή μοναδική πηγή εσόδων την αμοιβή της δουλειάς τους, οι άνθρωποι του μόχθου) δεν πρέπει να συντάσσεται με κανέναν από τους εκλεκτούς (δεν είναι ένας!) του κεφαλαίου, των μεγαλοσυμφερόντων, ος τοις κείνων χρήμασι προβαλλόμενός εστιν. Αλλά γι' αυτόν, αυτούς, αυτά, έπεται συνέχεια...

"Independence" Day!...

Happy 4th of July, Palestinians!...

Independence, die!...

Τα λόγια σήμερα περιττεύουν. Ας τ' αφήσουμε γι' άλλη φορά! Στο πένθος αρμόζει η σιωπή...

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑ-ΚΩΜΩΔΙΑ

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ

Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν
για πόλεμο στο μακρινό το Ιράν.

Μα ο πρώτος από πόλεμο δεν κάτεχε,
ο δεύτερος στις κακουχιές δεν άντεχε,
ο τρίτος ήταν υποκείμενο γελοίο,
κι ο τέταρτος φοβότανε το κρύο.

Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν,
αλλά δε φτάνουνε ποτέ στο Ιράν.

· Οδυσσέα Ελύτη: Τραγούδια από τον Μπρεχ (Ο κύκλος με την κιμωλία)

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ

Τέσσερις υπουργοί κινάν και παν,
ποζάρουνε στο φωτεινό το εκράν.

Μα ο πρώτος με τους ντόκτορες μάς δούλευε,
ο δεύτερος κοιμόταν και χουζούρευε,
ο τρίτος ήταν υποκείμενο γελοίο,
κι ο τέταρτος φοβότανε το... κτίριο.

Τέσσερις υπουργοί λεν κυβερνάν,
μ' αντί να φτιάχνουνε, αυτοί χαλάν.

· Λ.-Δ. Παπαδέα: Παράφραση των παραπάνω (Ο κύκλος τραγωδία-κωμωδία)

Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ (αναδημοσίευση)

Αντιγράφω από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ της Παρασκευής 2 Ιούνη 2006 αυτούσιο το άρθρο-σχόλιο του ποιητή Γιώργου Κακουλίδη στη στήλη του «τα αυτονόητα»:


Η διάρκεια μιας στιγμής

Η αφηρημένη ιδέα που έχει ο Κακλαμάνης για το δημόσιο βίο, του έδωσε το δικαίωμα, μετά την αποτυχία του ως υπουργός Υγείας (τότε που θα έπρεπε να είχε αποσυρθεί για λόγους ευγενείας), να διεκδικήσει το Δήμο της Αθήνας. Το θράσος του έχει άμεση σχέση με τους τρόπους που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις στην πόλη μας, αλλά η λάσπη που ελπίζει ότι θα εισπράξει (και προσεύχεται να είναι αρκετή για να τον αναδείξει σε ήρωα βλαχοδήμαρχο) δυστυχώς γι' αυτόν δίνει τη θέση της στην ειρωνεία.

Ο «λαγός» που νόμιζε πως έβγαλε ο Καραμανλής από το Υπουργείο Υγείας για να τον εγκαταστήσει στο Δήμο της Αθήνας θυμίζει καρτούν, που κάθε του εμφάνιση καταντά ανέκδοτο. Τυχερός ο Κακλαμάνης, δε θα κουραστεί ν' αναγνωρίσει τον πραγματικό του εαυτό. Οσο θα κυλά ο προεκλογικός αγώνας, η κοσμική Αθήνα -αυτή η έσχατη υποστάθμη της ζωής μας- θα τον ανακηρύξει εκλεκτό της, ενώ θα έπρεπε ν' αναθέσουμε στο γέλιο μας να αναλάβει τον Νικήτα και ό,τι άλλο συμμαζεύεται πίσω του.

Πολλοί λένε, και έχουν εν μέρει δίκιο, πως οι δημοτικές εκλογές δεν είναι παρά μια στιγμή του πολιτικού παιχνιδιού και ως εκ τούτου να μην τις φετιχοποιούμε. Και όμως η στιγμή αυτή λειτουργεί σαν μια βαθιά ανάσα, που τόσο έχει ανάγκη η Νέα Δημοκρατία. Πρέπει να κόψουμε πάση θυσία αυτή την ανάσα, που λειτουργεί ως ασφυξία εις βάρος μας. Πρέπει να αφήσουμε το «κώμα» που μας περιβάλλει να οδηγηθεί στο τέλος του με φυσικό τρόπο, πράγμα που μπορεί να συντελεστεί επίσης μέσα σε μια στιγμή.

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!

Συγχαρητήρια σ' αυτούς που έχουν την τόλμη να καταγγέλλουν, όταν καταγγέλλουν δίκαια! Τόλμη, προκειμένου ιδίως για μια τέτοια ενέργεια που στρέφεται ενάντια σ΄ αυτούς που έχουν τη δύναμη και την εξουσία, σημαίνει πράξη που, αφενός, δεν υποκρύπτει ιδιοτέλεια, υπολογισμό, υστεροβουλία ή σκοπιμότητα και, αφετέρου, δεν γίνεται εκ του ασφαλούς ή με τη στήριξη άλλων, αλλά εν γνώσει των συνεπειών της. Συγχαρητήρια σε κάθε θαρραλέα φωνή αντίστασης! Όπως πρέπει! Αλλιώς, το πέρασμα του Αλάριχου δεν θ' αφήσει τίποτα όρθιο! Μόλις πριν από λίγους μήνες τερματίστηκε η Νικητοφόρος φάση του περάσματός του από τον χώρο μας. Τώρα αυτός προαλείφεται για άλλο θώκο, ό μη γένοιτο. Οι αντιπαρέχοντες τα μη προς αντιπαροχή ίσως κορδώνονται ακόμη για τα παράσημα -ή ΠΑΡΑσημα ή (παρ)ΑΣΗΜΑ- που έλαβαν. Οι μη αντιπαρέχοντες, οι ανυπότακτοι, ας συνεχίσουμε αγωνιζόμενοι στο πεδίο εκείνο όπου είμαστε ανίκητοι κι αλώβητοι: Στο πεδίο του Δικαίου και του Φωτός. Όπου τρέμουν οι ασπάλακες...

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ...

Το ΠΑΝ του τίποτα (της Βίσση) είναι ΤΙΠΟΤΑ για πάντες (εμάς).

Ζήτωσαν τα τέρατα! (Θέλουν να) Μας δείχνουν τον λάθος δρόμο. Για το Ιράν. Για τον προσεχή πόλεμο, τον επερχόμενο... (Και για τον νυν διεξαγόμενο, παντού). Τον δρόμο της αβάσταχτης βαρβαρότητας. Της απόλυτης ασχήμιας. Του ορισμού της απανθρωπιάς.

Ω! Τι ερώτημα! "Θα βγάλουν τα τέρατα τις μάσκες τους;" Μα, καλοί μου, ποιές μάσκες; Δεν έχετε καταλάβει ότι αυτά είναι τα πρόσωπά τους; Προσέξτε, καλοί μου, το δικό σας πρόσωπο, διαφυλάξτε την ανθρωπιά του. Αλλιώς, εάν τω ύπνω κατενεχθήτε, μην εκπλαγείτε, όταν -αργά πια- αντιληφθείτε ότι -ανεπαισθήτως, όπως λέει ο Καβάφης- έχετε απωλέσει την όψη σας, εγκλωβισμένοι πίσω από μια τέτοια "μάσκα" αναφαίρετη, σαν τα πάλαι ποτέ -θα αναλογίζεστε- δικαιώματά σας, που κι αυτά τότε θα 'χουν πάει περίπατο...

ΜΩΡΙΑΙ ΚΑΙ ΨΕΥΔΗ

- Moriae et Mendacia.

- Τι σημαίνει αυτό;

- Μωρίες και Ψεύδη

- Δηλαδή;

- Να, όπως λέμε "Γιώργος και Κώστας" ή -το ίδιο είναι- "Κώστας και Γιώργος" ή -μονολεκτικά- "Βαγγέλης", "Ευάγγελος" κ.λπ. Μπορείτε να επιλέξετε (την απόρριψή τους!)...