Επειδή είναι αναπόδραστη ανάγκη να πάω (πάλι) για κακούργημα (με το συμπάθιο), δεν έχω χρόνο να γράψω πολλά. Ευτυχώς που στην προσπάθειά μου να μην εγκαταλείψω το ιστολόγιό μου βρέθηκαν αρωγοί δύο γελοιογραφίες μου, που δεν είναι μεν για το πρωτοσέλιδο της επικαιρότητας, αλλά δεν είναι και ανεπίκαιρες. Το κράτος μας, βλέπετε, πάντα συνήθιζε, στο πλαίσιο του σεβασμού προς τον πολίτη (λέμε τώρα
), να παίρνει διάφορα "φιλολαϊκά" ή "εκσυγχρονιστικά" μέτρα, δήθεν για την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας, για την προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ., αλλά στην πραγματικότητα μονάχα για ταμιευτικούς σκοπούς. Πάντα, πόσω μάλλον σήμερα