Η ΦΕΙΔΩ ΜΕΙΖΩΝ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΞΙΑ;

«Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Ρωμύλος Κεδίκογλου απέστειλε εγκύκλιο προς τους πρωτοδίκες με την οποία ζητεί να εκδίδουν με φειδώ αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων υπέρ των εργαζομένων...»

[οι ειδήσεις]

Τι ήταν κι αυτό που μας βρήκε κατακέφαλα, εμάς τους εργαζόμενους, κατ' ευθείαν από την... κεφαλή (τρομάρα της!) της Δικαιοσύνης(;) εκπορευόμενο, από τον Βρωμύλο -κατά κόσμον Ρωμύλο Κεδίκογλου- τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου; Άγριος πάγος ήταν! Πάγωσα κυριολεκτικά στο άκουσμα της αναπάντεχης έκφανσης την οποία εμέλλετο να αποκτήσει η στάση υποταγής ενός αξιοθρήνητου δούλου. Επίτηδες προφανώς, γι' αυτήν ακριβώς την ιδιότητά του -του δούλου αμφοτέρων, στον βαθμό που είναι διακριτές και ανεξάρτητες (λέμε τώρα...), της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας- απολαύει του κορυφαίου αξιώματος της τρίτης διακριτής και ανεξάρτητης (ξαναλέμε τώρα...) εξουσίας, της δικαστικής (κατ' άλλους διχαστικής και κατ' άλλους δικαιοαστικής). Όπερ έδει μη δείξαι, αλλά ο ανόητος (ή επίτηδες κυνικός;) ουδόλως ωρρώδησε περιτράνως να αποδείξει. Άξιος του μισθού του, ο οποίος πλην του χρήματος περιλαμβάνει ασφαλώς τη δίκαιη οργή και τον ειρωνικό γέλωτα όλων ημών των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ, όπως επιτάσσει η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!