Η ετυμηγορία σας είναι το ατύχημα, ανάλγητοι δικαστές!

Διαβάζουμε στις σημερινές ειδήσεις (το κείμενο από τον ιστότοπο newsbomb.gr):

«Ατύχημα» ο θάνατος της ακτιβίστριας Ρέιτσελ Κόρι

Απορρίφθηκε η αγωγή που είχαν καταθέσει κατά του ισραηλινού κράτους οι γονείς της Αμερικανίδας ακτιβίστριας Ρέιτσελ Κόρι, η οποία το 2003 σκοτώθηκε στη Λωρίδα της Γάζας από εκσκαφέα των ισραηλινών δυνάμεων, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης διαμαρτυρίας και ενώ προσπαθούσε να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων.

Το ισραηλινό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι το κράτος δεν ήταν υπεύθυνο για την όποια «προκληθείσα βλάβη» καθώς έγινε στη διάρκεια «επιχειρήσεων σε εμπόλεμη περίοδο». Ο δικαστής χαρακτήρισε τον θάνατο της Κόρι «λυπηρό ατύχημα».

Οι γονείς της, Κρεγκ και Σίντι, είχαν καταθέσει αγωγή το 2005 στην ισραηλινή πόλη Χάιφα κατηγορώντας το κράτος του Ισραήλ για ανθρωποκτονία και για τη μη πραγματοποίηση ενδελεχούς και αξιόπιστης έρευνας για τις συνθήκες θανάτου της.

Προσθήκη δική μου στην είδηση: Η οικογένεια Κόρι στην αγωγή της ζητούσε αποζημίωση για τη δολοφονία του παιδιού της το συμβολικό ποσό του ενός (1) δολαρίου!

Να θυμίσω ότι για την ηρωίδα ειρηνίστρια Rachel Corrie [Ρέιτσελ —Ραχήλ— Κόρι], την 23χρονη κόρη του Ισραήλ, Αμερικανίδα πολίτη από την Ολύμπια της Ουάσιγκτον, που δολοφονήθηκε στις 16 Μάρτη 2003 στη Ράφα της κατεχόμενης Παλαιστίνης με τον τρόπο που περιγράφει η είδηση, είχα εμπνευσθεί ένα ποίημα, το οποίο μάλιστα είχα αναρτήσει στο ιστολόγιό μου το 2011, στην επέτειο της δολοφονίας της (ιστογραφή Στη μνήμη της ηρωίδας Ρέιτσελ Κόρι). Το παραθέτω εδώ, σαν αντιστάθμισμα στο ανοσιούργημα των δικαστών της υπόθεσης, και υψώνω φωνή διαμαρτυρίας: Η δική σας ετυμηγορία, ω ανάλγητοι δικαστές, αυτή αποτελεί ατύχημα. Ατύχημα, ναι! Που σημαίνει ακριβώς έγκλημα, σύμφωνα με τον δικό σας κώδικα δικονομίας!

Στη φωτογραφία, η Ρέιτσελ Κόρι κατά τη διάρκεια συνέντευξής της σε σαουδαραβικό τηλεοπτικό σταθμό, στις 14 Μαρτίου 2003, δηλαδή δύο ημέρες πριν από τη δολοφονία της.

Ραχήλ

Ακριβή μας κόρη,
κόρη της φτωχής Ανατολής
και της πλούσιας Δύσης,
κόρη της Οικουμένης.
Kόρη της λάμψης του Ισραήλ
και της περηφάνειας των Φιλισταίων,
κόρη της απαντοχής των Ανθρώπων.

Κόρη μαντιλοφορούσα,
που τη σεμνότητα της αρετής πρόταξες
στης κενότητας μπροστά την αναίδεια.

Κόρη ορθοβαδίζουσα
με την τόλμη των γενναίων ελεύθερων–κατακτημένων
κόντρα στο φόβο των δειλών δέσμιων–επικυρίαρχων.

Κόρη ορθοτομούσα
το δρόμο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Εσύ, κόρη, άφησες πίσω μακριά σου
τον ύπνο της αστραφτερής ζωής
—με χάντρες και καθρεφτάκια δεν πουλήθηκες.

Στις γειτονιές του κόσμου βρέθηκες,
στις καρδιές των καταφρονεμένων μπήκες
—εκεί όπου ανήκεις.

Στ΄ αγιασμένα νερά του Ιορδάνη λούστηκες.
Στην ιερή γη της Χαναάν κοιμήθηκες.
Εσύ, κεράκι του κόσμου,
αντάλλαξες την ουσία σου
με το Φως.

Κόρη της αέναης Αρχής
και του αδυσώπητου Τέλους.
Κόρη μας…

Εντελώς συμπτωματικά το ποίημα αυτό το μελοποίησα αυτές τις μέρες, και μάλιστα μόλις πριν από 3 ημέρες κατάφερα να το ολοκληρώσω και να το ηχογραφήσω με μόνο μέσο τον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή (σύμφωνα με την τελευταία… πετριά μου!). Τραγουδάει η αφεντιά μου (δυστυχώς) και παίζει η… ορχήστρα του musiscore (ένα πρόγραμμα γραφής μουσικής, σε πεντάγραμμο, και αναπαραγωγής). Να είστε επιεικείς σας παρακαλώ!