Τις προάλλες διάβασα στην εφημερίδα μία από τις πρωτοσέλιδες ειδήσεις των τελευταίων ημερών (οι υπογραμμίσεις δικές μου):
Αλυσιδωτές αντιδράσεις προκάλεσε χτες η μετατροπή του θωρηκτού «Γ. Αβέρωφ» σε νυχτερινό κέντρο, για τις ανάγκες της γαμήλιας δεξίωσης γόνου εφοπλιστικής οικογένειας, την περασμένη Πέμπτη.[…]
Η αποκάλυψη της υπόθεσης οδήγησε στην απόλυση του αρχιπλοίαρχου Ε. Γαβαλά, ο οποίος ασκούσε από το 2008 τα καθήκοντα του διευθυντή του «Πλωτού Ναυτικού Μουσείου “Γ. ΑΒΕΡΩΦ”». Το ΓΕΝ, που είχε εγκρίνει τη διάθεση του πλοίου, εμφανίζεται ότι παραπλανήθηκε, καθώς όπως υποστηρίζει είχε ενημερωθεί ότι «επρόκειτο να πραγματοποιηθεί εκδήλωση για την ολοκλήρωση των “Ποσειδωνίων 2010”, τη διοργάνωση της οποίας είχε αναλάβει η ναυτιλιακή εταιρεία Atlas Maritime».
Επίσης διάβασα σχετικά:
Νωρίτερα, με ανακοίνωσή του το ΓΕΝ ανέφερε:
«α. Το ΓΕΝ είχε ενημερωθεί ότι επί του ΠΝΜ Γ. Αβέρωφ επρόκειτο να πραγματοποιηθεί, την Πέμπτη 10 Ιουνίου εκδήλωση για την ολοκλήρωση των “Ποσειδωνίων 2010”, τη διοργάνωση της οποίας είχε αναλάβει η ναυτιλιακή εταιρείας Atlas Maritime. Για το λόγο αυτό άλλωστε το ΓΕΝ προχώρησε στην παραχώρησή του.
»β. Στο πλαίσιο σχετικής έρευνας που διεξάγεται από το ΓΕΝ, έχουν ήδη ζητηθεί από τον Διευθυντή του “ΠΝΜ ΑΒΕΡΩΦ” έγγραφες εξηγήσεις για το τι ακριβώς έγινε στο χώρο και εφόσον προκύψουν ευθύνες για συγκεκριμένα πρόσωπα, αυτές θα καταλογιστούν».
Δεν θα σχολιάσω καθαυτό το γεγονός της βεβήλωσης ενός μνημείου από κάποιους άξεστους κι απολίτιστους συβαρίτες· έχει ήδη τούτο προκαλέσει —δικαιολογημένα— πλείστα σχόλια, ώστε θεωρώ ότι το θέμα έχει εξαντληθεί. Θέλω όμως να σταθώ σε μια πτυχή του θέματος η οποία διέλαθε(;) την προσοχή των σχολιαστών· να εστιαστώ στα παρεπόμενα του ανοσιουργήματος: τις αντιδράσεις της ηγεσίας, δηλαδή του ΓΕΝ και του αρμόδιου υπουργού. Στ’ αλήθεια, θα επιθυμούσα η αγανάκτηση που με κυρίεψε εξαιτίας της ασέβειας κάποιων κενών νεόπλουτων να είχε συνοδευτεί —και θα είχε σίγουρα απαλυνθεί τότε— από αίσθημα ικανοποίησης λόγω της ορθής και αποτελεσματικής αντίδρασης της κοινωνίας και, προπάντων, της πολιτείας. Αλίμονο όμως! Διαβάζοντας τα παραπάνω, όχι αίσθημα ικανοποίησης δεν ένιωσα, όχι η αγανάκτησή μου καθόλου δεν καταπραΰνθηκε, αλλ’ απεναντίας κύμα απογοήτευσης με κατέλαβε, βλέποντας πως η πολιτεία δεν είναι ικανή να αντιδράσει σωστά, να αμυνθεί απέναντι σε τέτοιου είδους προσβολές, να αποδώσει δικαιοσύνη τιμωρώντας αυτούς που ασέλγησαν· βλέποντας πως η πολιτεία αντιδρά σπασμωδικά, άστοχα, ασύντακτα, καταφεύγοντας για άλλη μία φορά, δυστυχώς, στη "λύση", την τόσο βολική, του εξιλαστήριου θύματος, αντί της ορθολογικής διερεύνησης των αιτιών και του εντοπισμού των υπαιτίων του θλιβερού γεγονότος και, στη συνέχεια, της απόδοσης ευθυνών και επιβολής ποινών όπου δει. Δεν ισχυρίζομαι ότι ο αποπεμφθείς αρχιπλοίαρχος του «Αβέρωφ» είναι άμοιρος ευθυνών· πιθανόν ναι, πιθανόν όχι. Αλλά αυτό το έρμο το ΓΕΝ δεν έχει άραγε καμία ευθύνη; Πώς «είχε ενημερωθεί»; Σε τι συνίστατο αυτή η ενημέρωση; Βάσει ποίων στοιχείων γνώρισε το ΓΕΝ το περιεχόμενο της εκδήλωσης; Υποβλήθηκε κάποιο σχέδιο; Αν ναι, ποιο; Αν όχι, δεν συνιστά τούτο βαρύτατη αμέλεια; Έτσι παίρνει το ΓΕΝ αποφάσεις για παραχώρηση μνημείων για «εκδηλώσεις»; Χωρίς να γνωρίζει το περιεχόμενό τους; Και αν δεν είναι έτσι, αν δηλαδή είχε υποβληθεί, ως όφειλε, σχέδιο της εκδήλωσης και βάσει αυτού πάρθηκε η απόφαση παραχώρησης, τούτο γνωστοποιήθηκε, ως παράρτημα της απόφασης παραχώρησης θα ‘λεγα, στον αρχιπλοίαρχο του ιστορικού θωρηκτού; Και αν ακόμη κι αυτό έγινε, οπότε είναι και οι ευθύνες του αρχιπλοίαρχου αυξημένες, το ΓΕΝ παύει να ευθύνεται; Τι είναι; Ανεύθυνος άρχων; Είχαμε κάποιον τέτοιο κάποτε και τον ξαποστείλαμε στον αγύριστο (ελπίζω…)· δεν υπάρχουν ούτε νοούνται τέτοιοι άρχοντες σήμερα… Περαιτέρω, προ αυτής της κατάστασης, ο επικεφαλής βαρύγδουπος υπουργός τι κάνει; Βγαίνει και καταδικάζει μετά βδελυγμίας το γεγονός και ουδέν πέραν τούτου. Μακάριος Βούδας, δεν αντιλαμβάνεται την αστοχία και την ανεπάρκεια του συστήματος, ως όφειλε. Ή μήπως κάνει ότι δεν αντιλαμβάνεται, προκειμένου να μη θιγούν πρόσωπα και νοσηρές καταστάσεις με τις οποίες έχει συμβιβαστεί; Ανεπαρκής ή υποτελής λοιπόν;
Το ότι κάποιοι «αναλφάβητοι σκυλάδες» δεν έχουν συναίσθηση των πράξεών τους, αυτό μονάχο του δεν χαρακτηρίζει την κοινωνία μας. Αυτοί αποτελούν απλώς τον ιό που προσβάλλει το σώμα της κοινωνίας μας ενίοτε. Η κοινωνία μας τότε καλείται να αποδείξει κατά πόσον είναι ή όχι υγιής, με την αντίδρασή της στην προσβολή. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση έδειξε μεν έναν υγιή θυμό, αλλά, πέραν αυτού, επιβεβαίωσε ότι δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να χρησιμοποιήσει το φάρμακο με το οποίο είθισται οι υγιείς κοινωνίες να καταπολεμούν και να εξουδετερώνουν τέτοια νοσηρά φαινόμενα…
