ΔΕΥΤΕ ΛΑΒΕΤΕ SOS

Επανέκαμψα! Πλην, δεν τολμώ να προσθέσω «δριμύτερος»· προτιμώ να τ' αφήσω αυτό να φανεί -ό,τι φανεί τελικά- παρά να εκτεθώ, να αποδειχθώ αναξιόπιστος.

Επανέκαμψα λοιπόν, αφού… ανέκαμψα (όπως περίπου ανακάμπτει κατά καιρούς η οικονομία και ξανά προς την κρίση τραβά) και μάλιστα σας προτρέπω να έλθετε στο ιστολόγιό μου να πάρετε… SOS. Κάποια SOS, ασφαλώς λίγα, όσα η αντίληψή μου, αφενός, και η επιμέλειά μου, αφετέρου, μου επιτρέπουν να επισημαίνω από το βήμα τούτο, πορευόμενος λεύτερα και δίκαια, όπως διακηρύσσω στην προμετωπίδα του ιστολογίου μου. Λίγα μονάχα σήματα κινδύνου, σε σχέση με όσα πρέπει κανείς να αντιληφθεί προκειμένου να διατηρηθεί ακέραιος κι αλώβητος μες στο ναρκοπέδιο αυτό όπου κινούμαστε καθημερινά. Λίγα μονάχα, λοιπόν, μωρίες και ψεύδη που συνειδητά ή, έστω, χωρίς το ελαφρυντικό του ακαταλόγιστου λέγονται, προκειμένου να μας αποκοιμίσουν, στηλιτεύοντας.

Για τη δίχρονη απουσία μου θα μπορούσα, σιβυλλικά κάπως, να πω: Κρείττον σιγάν ή Παγκάλω ομιλείν (όπου το Πάγκαλος μη μου το περιορίσεις, αναγνώστη, σ' ένα μονάχα πρόσωπο· ο Πάγκαλος είναι ιδέα -και ιδεολογία). Νομίζω πως η επιστολή που ακολουθεί μπορεί να γίνει η γέφυρα που θα συνδέσει το τελευταίο δημοσίευμά μου της 1ης Ιούνη 2007 με το τωρινό, 2 χρόνια μετά. Είναι ένα ημέλι που έστειλα στον "άγνωστο" φίλο http://nikorodo.blogspot.com/ στις 3 Ιούνη 2009, υπό τον μανδύα σχολίου μου στη δημοσίευσή του «ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΑΣΤΕΙΟ». Στην ουσία όμως απαντούσα σε δικό του σχόλιο στην τελευταία μου δημοσίευση, σταλμένο προ διετίας(!), στις 4 Ιούνη, με την παράκληση να μη το δημοσιεύσω.

Αγαπητέ φίλε,

… … …

Έχουν περάσει δύο χρόνια (παρά μία ημέρα) από τότε που μου έστειλες το μεστό ανθρωπιάς κι ευαισθησίας μήνυμά σου, ως σχόλιο στο άρθρο μου "ΚΑΛΟ ΜΝΗΜΑ". Ατυχώς για μένα, δεν ένιωσα τη ζεστασιά του, παρά μόνο ύστερα από 20 περίπου μήνες(!), οπότε διαπίστωσα ότι με περίμενε καρτερικά, διατηρημένο ακέραιο, ζεστό, ανθρώπινο, εμψυχωτικό. Σ' ευχαριστώ πολύ!

Μετά το άρθρο μου "ΚΑΛΟ ΜΝΗΜΑ" εγκατέλειψα εντελώς το ιστολόγιό μου. Δεν το άνοιξα καν, ούτε μία φορά, μέχρι περίπου τα τέλη Γενάρη με αρχές Φλεβάρη φέτος. Το ίδιο έκανα και με την ιστοσελίδα μου http://www.geocities.com/elpapadeas/, συμπληρωματική του ιστολογίου μου και με πορεία παράλληλη μ' αυτό. Το γιατί είναι άλλη(;) ιστορία… Μόλις τότε, λοιπόν, διάβασα το μήνυμά σου και αμέσως ανάτρεξα στο ιστολόγιό σου. Όμως πέρασαν άλλοι 4 μήνες ακόμη, χωρίς να τολμήσω να επικοινωνήσω μαζί σου, αν και αισθανόμουνα ότι είχα χρέος να το κάνω. Για κάποιο λόγο που μου είναι δύσκολο να τον εξηγήσω, σε δύο ζητήματα, ασφαλώς σχετιζόμενα μεταξύ τους, που με βασάνιζαν αυτό το διάστημα, δεν έδινα λύση: το πρώτο, να επικοινωνήσω μαζί σου· το δεύτερο, να ξαναζωντανέψω το ιστολόγιό μου. Αυτό το δεύτερο το φοβόμουνα κιόλας κατά κάποιο τρόπο… Η αναβολή δε της επανενεργοποίησης του ιστολογίου μου (μαζί και της ιστοσελίδας μου) συμπαράσερνε σε αναβολή και την επικοινωνία μου μαζί σου, έτσι όπως τα δύο αυτά τα έχω συνδυάσει. Εν προκειμένω, έδρασε σαν καταλύτης η ανακοίνωση της http://www.geocities.com/, η οποία φιλοξενούσε την ιστοσελίδα μου, ότι πρόκειται αργότερα φέτος να πάψει να παρέχει φιλοξενία ιστοσελίδων. Προ του… κινδύνου να χάσω την ιστοσελίδα μου, μόλις το πληροφορήθηκα αυτό στις αρχές Μάη, δραστηριοποιήθηκα και, ύστερα από δουλειά ενός μήνα, δημιούργησα νέα ιστοσελίδα, την http://l-d-papadeas.webnode.com/, και τώρα σκέπτομαι να καταπιαστώ και με το ιστολόγιό μου.

… … …

Λίγες μέρες μετά από την εγκατάλειψη του ιστολογίου μου, στις 6 Ιούνη 2007, έγινα συνταξιούχος, αποκλειστικά χάρη σ' έναν λεβέντη και ευαίσθητο άνθρωπο· τον τότε υφυπουργό Υγείας Αθανάσιο Γιαννόπουλο. Αυτός έκανε αποδεκτή την αίτηση παραίτησής μου, την οποία οι υπηρεσιακοί παράγοντες είχαν απορρίψει με την αιτιολογία ότι κατά τον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα "η αίτηση υπαλλήλου που διώκεται ποινικά… …δεν λαμβάνεται υπόψη"! Έτσι, απαλλάχτηκα από την υποχρέωση να ζω σ' ένα περιβάλλον που με πλήγωνε και κάπως ηρέμησα. Ίσως αρκετά. Όχι όμως εντελώς, διότι με κατατρέχουν ποινικές δίκες…

Για άλλη μία φορά σ' ευχαριστώ, καλέ μου φίλε. Συν τοις άλλοις και για την υπομονή σου να διαβάσεις το μακρινάρι μου.

Να είσαι πάντα καλά.
Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας
elpapadeas@yahoo.gr

Φίλε nikorodo, αυτό το σημείωμά μου το αφιερώνω σε σένα. Επίτρεψέ μου να κλείσω δημοσιεύοντας εδώ το τετράστιχο με το οποίο τελειώνει το αδημοσίευτο σχόλιο που μου έστειλες:

Ο λύκος πάντα μόνος του.
Τ' αερικό μονάχο.
Κι όταν τα δυο μαζί βρεθούν,
φτιάχνουν πελώριο βράχο.